een tussendoortje – 3e: back home

De Zwarte Cross hebben we weer overleefd. Net als vorige jaren door Lichtenvoorde te ontvluchten. De dames en de heren zullen ongetwijfeld hebben genoten, wij trouwens ook. Zagen wel mooie filmpjes en foto's voorbijkomen van het moddersspektakel. Bijgaande foto is afkomstig uit het AD. De kust is weer veilig: we kunnen weer naar de Kötteldiek.

Kreeg van lezer G te W nog een berichtje dat hij Blauwe Engel niet associeerde met een trein maar met een film met Marlene Dietrich, Der blaue Engel uit 1930, de eerste Duitse lange speelfilm waarin gesproken werd en nog kenmerkender: Marlene zingt in deze film “Ich bin von Kopf bis Fuss auf Liebe eingestellt, und sonst... gar nichts” en laat daarbij haar lange blote benen zien.

maandag 22 juli: @ kötteldiek

Vier nachten hebben we gestaan op de Kersenpit, een camperplaats tussen Werkhoven en Odijk. Kenmerkend: een grote kersenkraam voor de deur: overdag door mensen bemand, in de avonduren en op zondag doet een automatiek het werk. Een heel druk adres, misschien alleen in het kersenseizoen, dat ongeveer loopt van juni tot augustus. Veel vaste klanten, als je zo luistert naar de gesprekken tijdens het verkoopgebeuren, maar ook fietsers en wandelaars stoppen graag. Toen we op donderdag aankwamen was er juist een grote rollatorgroep onder de oude hoogstambomen aan het koffiedrinken. De kersenkraam is in de loop der jaren steeds verder uitgebreid. Je kunt er niet alleen kersen en aardbeien halen, maar “ook eigen appels, peren, asperges, eieren, ijsjes van Merels ijs (lokaal gemaakt in Werkhoven), aardappelen van Wims broer Co en Schulp sappen, gemaakt van eigen appels!” vertelt de website van de Kersenpit. We hebben er prima gestaan, sanitair netjes en de plek is prima. € 20,00 per nacht en de gemeente Bunnik wil ook een beetje meeplukken (geen kersen maar toeristenbelasting).

De Kersenpit was een fantastisch uitgangspunt voor het verkennen van het gebied van de Kromme Rijn, “een streek gekenmerkt door kastelen, buitenplaatsen, kersenboomgaarden en knotwilgen” om Staatsbosbeheer te citeren. “Aan de voet van de Utrechtse Heuvelrug strekt zich een landschap met sporen van een rijk verleden uit. Wat door de jaren heen hetzelfde is gebleven is de aantrekkingskracht van dit gebied. […] Het karakteristieke landschap van de Kromme Rijn is in alle seizoenen even mooi. De Kromme Rijn was ooit de hoofdstroom van de Rijn en daarmee de noordgrens van het Romeinse rijk. In de achttiende eeuw lieten rijke Utrechters hier hun buitenplaatsen bouwen. Juist vanwege de strategische ligging vind je hier ook veel forten en verdedigingswerken van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. En door de bodem van rivierklei zijn er nergens zoveel kersengaarden als hier te vinden”. Tot zover de reclameboodschappen.

Verdwalen konden we niet zo snel in deze omgeving. Blikvanger was de watertoren van Werkhoven die tevens een “paddenstoelfunctie” had. Hij staat midden in het mooie Kromme Rijngebied, aan de Watertorenweg. De Watertoren is gebouwd in 1935/1936 en wordt nu particulier bewoond. De bewoners exploiteren een terras en geven op bepaalde dagen rondleidingen. Foto: www.bunniksnieuws.nl.

Verrassend was ook ons bezoek aan het Spoorwegmuseum, waar we nog nooit eerder geweest waren. Verbazingwekkend. Niet alleen dat we dat museum nog nooit eerder met een bezoek hebben vereerd, maar ook de hoeveelheid materieel die men hier heeft samengebracht.

En dan vandaag: ontbijten, nog één keer de afwas doen, inpakken en dan terug naar de Achterhoek, waar vrijwilligersplichten roepen. Het was weer mooi. V: 209.833; A: 209.941. Rijtemperatuur: max. 22 graden. Zon op/onder: 05:46/21:43 (Werkhoven), 05:41/21:37 (Lichtenvoorde), scheelt een paar lengtegradenmillimeters of zo, vandaar het verschil.