een tussendoortje – 4b: blij worden van een rommelmarkt?

Heb ik het woord “huzarenstukje” genoemd, krijg ik vragen over het ontstaan van de huzarensalade. Je weet wel, die salade met aardappel, rundvlees en en vooral veel mayonaise. Het gerucht gaat dat die lekkernij mogelijk afkomstig is van de dezelfde Hongaarse ruiters die in het vorige blog bij me "emmerden". Om tijdens hun operaties op vijandelijk niet op te vallen, wilde men geen vuur maken, daarom knutselden ze vooraf een salade in elkaar om mee te nemen en op te smikkelen: de huzarensalade.

Vraagje van lezeres L te D: “Wat maakt een voorstelling zo bijzonder dat je er speciaal een weekend voor naar Almere gaat?” Korte samenvatting van de site van Vis à Vis: “We worden steeds ouder, er zijn te weinig handen aan het bed en de zorgkosten rijzen de pan uit. Regieduo Moniek Merkx en Dorien Folkers zetten hun tanden in het veertien jaar oude stuk SILO 8. Een voorstelling over de afbraak van de verzorgingsstaat die anno 2024 misschien wel actueler is dan ooit. [...] We nemen een kijkje in het jaar 2060, waar niemand veilig is in het verzorgingstehuis van de toekomst ‘SILO 8’. Met de Memorydeletemachine wist dr. Wolff de herinneringen van de ouderen. Haar motto luidt: 'de afwezigheid van herinneringen, betekent een toename van levensgeluk en dus een rustige, oude dag.' Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. De bewoners van SILO 8 blijken veerkrachtiger dan gedacht en verzetten zich op inventieve wijze tegen de naderende onwetendheid.” We zullen het zondag meemaken. Foto in deze alinea komt van https://visavis.nl/.

zaterdag 27 juli: @almere

Onder het motto “Geluk is een reis, geen bestemming” accepteerden we deze overwegend zonnige dag. Was die uitdrukking niet van Winnie the Pooh, of haal ik nu mijn klassiekers door elkaar? W houdt van programma, ook tijdens het fietsen. W houdt ook van rommelmarkten, ik ben daar ook een grote fan van, maar alleen als ze voorzien zijn van een bankje waar je tijdens de plundra van je wederhelft rustig kunt nadenken of de twee keer twee fietstassen die je hebt voldoende ruimte bieden om alle zooi te kunnen vervoeren. Het is ook fijn als ze er koffie verkopen. Laat nu Almere Haven juist deze dag adverteren met “Met een oppervlakte van 350m2 is er voor jong en oud altijd wel wat te vinden tijdens de maandelijkse rommelmarkt. We hanteren kleine prijsjes en de toegang is gratis.” Ik ben dan minder gecharmeerd van oude rommel maar wel zeer in de filosofie die achter zo'n evenement zit. Deze rommelmarkt is een initiatief van Stichting Het Boodschappenhoekje Almere, die opkomt voor mensen, die het financieel niet of nauwelijks redden. Soort Voedselbank dus, maar dan net iets anders. Eigenlijk belachelijk dat dit soort hulp nog steeds nodig is en dat we armoede in ons rijke land nog steeds niet hebben kunnen laten verdwijnen en bezig zijn mijn lapwerk: het draaglijker maken van die armoe. Meer info over juist deze stichting? http://www.hetboodschappenhoekje.nl. Maar dit uitje bewaarden we tot aan het eind van onze trip.

Eerst naar de Ooievaarsplassen. Normaal begint mijn geschiedenisverhaal over een item honderden, soms duizenden jaren in het verleden. Vandaag een keertje niet: de geschiedenis van de Oostvaarderplassen gaat niet verder terug dan tot 1968 toen grote plassen water bleven staan in de nieuw aangelegde Flevopolder. Er zou een industriegebied komen. Daar was niet direct behoefte aan (iets met oliecrisis misschien?), dus werd het moerasgebied ingezaaid met riet en daarna met rust gelaten. De natuur nam het nieuwe land in bezit en ontwikkelde zich tot een nieuwe wildernis. We mogen er graag zijn en ons onderdompelen in het natuurgeweld, “want tienduizenden vogels komen hier tijdens de vogeltrek bijtanken of vinden een broedplek. Je staat oog in oog met wilde runderen, paarden en edelherten die de vlaktes doorkruisen. Vossen verschalken op klaarlichte dag hun prooi. De rust, ruimte en voedselrijkdom werken als een magneet op een nog steeds groeiend aantal verschillende dieren.” Bron tekst en foto: https://www.nationaalparknieuwland.nl

De Oostvaardersplassen maken deel uit van het Nationaal Park Nieuw Land dat het jongste nationaal park van Nederland én het grootste man-made natuurpark ter wereld is met 29.000 hectare natuur! Letterlijk op de bodem van de voormalige Zuiderzee. Naast de Oostvaardersplassen horen ook de Lepelaarsplassen, de Marker Wadden en het Markermeer tot het Nationaal Park, al geldt voor die laatste twee niet dat ze gemiddeld 5 meter onder de zeespiegel liggen. Al na twaalf kilometer kwamen we een futuristisch ogend gebouw tegen: bezoekerscentrum De Oostvaarders. Helaas tijdelijk gesloten, want het wordt behoorlijk gerenoveerd. Was toch nog te vroeg voor een bakkie en W kon de plas nog wel even ophouden.

Dus meteen door, op zoek naar de big five van de Oostvaardersplassen: de konikpaarden, edelherten, zeearend, vos en de heckrunderen. Even dachten we nog dat we de zeldzame zeearend op een lantarenpaal zagen zitten. Het was wel een grote roofvogel maar zal ongetwijfeld geen zeearend geweest zijn, die zijn zo groot als een deur als ze vliegen. De zeearenden gedijen hier waarschijnlijk omdat Staatsbosbeheer heeft besloten in de Oostvaardersplassen niet in te grijpen in natuurlijke processen. Bij een tekort aan voedsel worden de dieren bijvoorbeeld niet bijgevoerd. Dit beleid stuit op nogal wat kritiek, maar de kadavers van dieren die het niet overleven vormen weer voedsel voor vossen en aaseters zoals bijvoorbeeld de zeearend.

Almere kent een aantal bijzondere bouwwerken. Gisteren liet ik er al eentje zien. Vandaag kwamen we langs de Lage Vaart de Rode Donders van architect Liesbeth van der Pol tegen. Zij wilde met haar bouwwerken de overgang tussen stad en polder markeren. De vorm van de drie knalrode woontorens verwijst naar de graansilo’s die hier vroeger stonden. Als je niet geïnteresseerd bent in architectuur sla je het volgende stukje (kwestie van knippen en jatten geweest) gewoon over: “Drie woongebouwen markeren de overgang van de laagbouwwijken van Almere naar de polder. Hun vorm refereert aan industriële gebouwen en doet denken aan graansilo’s. Geprofileerde staalplaten zijn ingekaderd in verticale en horizontale lijnen van gezet staal. Ook de balkons zijn ingepakt in rode, stalen roosters evenals de hekwerken, schoorstenen en kozijnen. Alles is rood. Daarmee onttrekken de gebouwen zich aan de 'traditionele' woningbouw en kunnen zij zich meten met het omliggende landschap. In de brede voet zitten acht woningen die het genot van een tuin op het maaiveld hebben. Dichtbij het kanaal maken zij optimaal gebruik van het water. Het lijf van het gebouw bestaat uit drie appartementen per laag. Penthouses vormen de smalle top van de gebouwen. Het magnifieke uitzicht over de polder en de oriëntatie op de zon zijn hun kwaliteit”.

Even later spotte W een soort piramidehuisjes aan het water. Moet gezien het tijdstempel van de foto aan de rand van Almere Buiten geweest zijn. Geen last van muggen? Niet denken dat alle woningen in Almere zo bijzonder zijn, het merendeel is gewoon doorsnee rijtjeswoning zoals je die overal in Nederland ziet.

En toen kwamen we maar zo een niet afgebouwd kasteel tegen. Een bouwwerk met een beladen geschiedenis. Wat ooit de trots moest worden van Almere is nu verworden tot een hedendaagse ruïne. De plannen voor het bouwen van het kasteel dateren uit 1999. Er moest een betere trouwlocatie in de stad komen, waarna een of andere wethoudermet een plannetje voor het kasteel kwam (zal ongetwijfeld van de VVD zijn geweest en nee: meisje Jorritsma trok toen nog niet in Almere aan de touwtjes). En zoals vaak bij dit soort bouwwerken: geraamd op 60 miljoen gulden (is 27 miljoen euro) in 2000, toen het bouwproject werd stilgelegd (vanwege financiële problemen) was de schatting al opgelopen naar het dubbele. In 2005 werd het project opgekocht door een hiervoor speciaal opgerichte bedrijf. Naast een hotel en een trouwlocatie in het kasteel wilde de firma ook huizen bouwen op het terrein. Om dit laatste mogelijk te maken was echter een wijziging van het bestemmingsplan nodig. In 2008 besloot het gemeentebestuur van Almere niet in te stemmen met een voorstel daartoe. Weer een paar jaar later kwamen er plannen uit de hoge hoed om in en rond het kasteel een attractiepark met de naam Witch World te bouwen. Ook hier lukte de financiering niet en de stekker werd uit het plan getrokken. En nu staat het kasteel maar te staan, leeg en vooral niet-af.

De rommelmarkt viel tegen, de fietstassen bleven leeg. De magen niet, want Almere Haven had in het centrum een prima lunchroom waar een bordje carpaccio (voor B) en een speciale tosti met een gebakken ei (voor W) energie gaven voor de vervolgkilometers. En dan hebben we het nog niet gehad over de opbeurende werking van een cappucino en een Hertog Jan, de laatste van de tap natuurlijk. 

62 kilometer gaf Komoot aan na afloop. Zon op/onder: 5:52/21:37. Wind uit het zuiden/zuidwesten kracht 1 tot 2; zon tussen de 15 en 75 % en temperatuur tijdens het fietsen oplopend van 21 tot 24 graden. Een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag, dan gaan we cultureel doen. De kaartjes staan al op de gsm.