een tussendoortje – 2a: (geen) kersen eten

Toen ik gisteren het woord "Waddeneiland" intypte wist ik dat er commentaar zou komen. En ja: Waddeneiland schrijf je met een hoofdletter. Waddeneiland met een hoofdletter duidt op een van de eilanden ten noorden van Nederland of Duitsland of ten westen van Denemarken. Het gaat dan om een aardrijkskundige naam, een eigennaam. Ook Wadden, Waddengebied, Waddenkust en Waddenzee hebben een hoofdletter als het om de aardrijkskundige naam gaat. Maar nu komt het, ik citeer https://onzetaal.nl/taalloket/wadden-wadden: “De betekenis van wad is ‘een doorwaadbare plaats’, ‘gronden die bij eb droogvallen’. Het woord krijgt een kleine letter, omdat het geen eigennaam is. In een zin als ‘We gaan een weekendje naar de Wadden’ krijgt het meervoud Wadden wel een hoofdletter, omdat er een bepaald gebied mee is bedoeld. Daarmee wordt het een aardrijkskundige naam. Hetzelfde verschil bestaat tussen Waddengebied (bepaald gebied) en waddengebied (‘buitendijks gebied met gronden die bij eb droogvallen’).” Dus we gaan naar het waddeneiland Vlieland, dat behoort tot de Waddeneilanden. Is het Nederlands nu echt zo moeilijk?

vrijdag 5 juli: @ nunspeet

Het thema van vandaag was “waar we heengaan, Jelle zal wel zien”. Het was me het reisdagje wel. De bedoeling was dat we kersen zouden gaan eten in de Betuwe. Kersentijd en daar zijn ze het lekkerst. Werd echter de buurt van Wijk bij Duurstede, geen probleem: ook daar hebben ze lekkere kersen en prima camperplaatsen. Reserveren? Nee, daar doen W en ik (bijna) niet aan, het einddoel staat vaak aan het begin van de dag niet vast. Dus plek één: camperplaats Aan het Dorp, lag er wel mooi bij maar had bij elke nog lege plaats zo'n mooie pion staan voorzien van een naambordje. Andere eigenaar, andere plantenbakken. De zijkant van ons busje kan niet zo goed overweg met nieuwe plantenbakken, beetje autistisch busje misschien? We noemen het een duizend-euro-dag. Plek twee, camping het Boomgaardje (vlak in de buurt) had nog plek genoeg, maar “het is kleigrond, daar zetten we dit jaar geen campers op” en ja: de vier verharde plekken waren bezet. “Probeer het eens op de Kersenpit”, zei de vriendelijke vrouw op de receptie. Gelukkig even op de site gekeken van de Kersenpit, een nieuwe camperplaats ook in de buurt van Wijk bij Duurstede en daar kregen we het volgende voor de kiezen: “In de door u gekozen periode is er geen beschikbaarheid gevonden voor deze accommodatie.”

Toen het roer maar drastisch omgegooid en Google Maps op het noorden van de Veluwe ingesteld. Bij Nunspeet liggen een aantal grote camperplaatsen: onder meer Kostverloren en De Zwaan. Bij de eerste konden we op de site zien dat ze vol zaten, bij de tweede wordt niet aan bespreken gedaan. Je komt en er is plaats of niet. Gelukkig plek genoeg en de meeste mensen zijn lovend. Wat vind je van deze recensie op Campercontact: “Fantastische camperplaats. Ruim opgezet en dichtbij Nunspeet. Zelf een plek uitzoeken en op scherm aanmelden. Stroom 50 cent per kwh, warm water 20 cent en douches 50 cent. alles heel schoon. Aardige beheerder, die zelf campert en alles zo heeft ingericht zoals hij het zelf wil als hij reist.”

Het nietsdoen van de laatste twee dagen moest gecompenseerd worden. W had een leuke knooppuntenroute bij de info gescoord met de naam “Beekhuizerzandroute”, je gaat dan vanaf Nunspeet richting Harderwijk. Het Beekhuizerzand is een zeldzaam mooi gebied op de Noord-Veluwe, met aardige hoogteverschillen. Het is een stuifzandgebied ter grootte van ongeveer 200 hectare. Voor 1830 maakte het stuk natuur deel uit van een groot stuifzandgebied. Dit werd in de periode tussen ongeveer 1880 en 1930 grootschalig beplant met grove den, met name om het stuiven tegen te gaan. Het gebied is in 2004 weer teruggebracht van een bosgebied tot een echt stuifzandgebied. Hiervoor zijn vele vliegdennen gekapt en de bovenlaag van de grond is verwijderd, zodat het verstuifbare zand weer vrij komt te liggen. Het enige nadeel is dat militairen af en toe van die Sahara-oefeningen doen en er dus een racebaan voor tanks is aangelegd. Officieel was onze route 35 kilometer lang, wij klokten er een kleine tien meer. Had vooral te maken met het feit dat onze camperplaats niet aan de route lag (dus wat aan- en afvoerkilometers), we ons in het begin verreden hebben (wegwerkzaamheden bij het station in Nunspeet en waarschijnlijk een bordje niet gezien) en tenslotte hebben we halverwege de route nog een stuk als een kip zonder kop gereden door naar een verkeerd knooppunt te fietsen.

Een aparte dag: V: 509.391, A: 509.577. Zal het routekaartje van Google Maps maar niet laten zien. Rijtemperatuur zo tussen de 14 en 18 graden, een en ander geheel afhankelijk van wel of geen regenbuien. Tijdens onze fietstocht hielden we het praktisch droog. Een bijzondere dag dus. Sorry trouwe lezer H te L: op de Veluwe is geen kersenstalletje te zien en ik neem aan dat we die vitaminebommetjes niet van de Lidl of Aldi hoeven hoeven mee te nemen. Volgend jaar beter. Dat was vandaag dus. En morgen? Morgen is er weer een dag. We gaan fietsen! Dan nog even een plantje. Volgens W moest het een Keizerskaars voorstellen, mijn app PlantNet was het daar niet mee eens (waarschijnlijkheid 13 %) en noemde het gele plantje Stalkaars (waarschijnlijkheid 68 %). Niet zo belangrijk, in het Latijn beginnen beide plantnamen met “Verbascum”, dus hele goede familie. En laten we dan afsluiten met een paar foto's waar je zelf je verhaal bij kunt bedenken.