over inundatie en zo – 5: vesting naarden en fietsen door het gooi

zondag 12 juli: @ weesp 

“Stippel eens wat uit door het Gooi”, was de opdracht van W. Het werd een verrassende fietstocht. Via de zuidkant van het Naardermeer naar vesting Naarden. Een paar dagen geleden hebben we daar de fietsondersteuning op levensgevaarlijk gezet en de kortste weg naar de camperplaats gezocht vanwege de weersomstandigheden. 

Vandaag was het een stuk vriendelijker en Naarden Vesting moest nog bekeken worden. Gemengde gevoelens over Naarden en wie kan mijn gedachten beter onder woorden brengen dan Maarten van Rossem. Hij schreef in zijn glossy “Maarten” (uitgave 2013-5) het volgende: “Wie de vesting van Naarden wil bestuderen omdat het een van de best bewaarde zeventiende eeuwse vestingen van Europa is, doet er verstandig aan voor een middagje een vliegtuigje te huren. Degene die de vesting wandelend over de buitenwal verkent, raakt onder de indruk van de afmetingen, de imposante muren en de kennelijk goede staat van onderhoud maar krijgt geen inzicht in de complexiteit van het geheel en de mathematische principes waarop de constructie is gebaseerd.” 

Precies Maarten, alleen daar waar je “wandelend” schreef mag je “fietsend” invullen. Maarten gaat verder met een uitvoerige beschrijving van het waarom en hoe bouwen van dit soort vestigingen, aangeduid met de soortnaam “trace italienne”, maar dat is in het kader van dit verslag niet zo interessant. Hij sluit af met “In 1672 werd [vesting Naarden] echter zonder slag of stoot ingenomen door Franse troepen, aangezien zij volledig was verwaarloosd. Dat Amsterdam niet in Franse handen viel in het Rampjaar was te danken aan de oude Hollandse Waterlinie en zeker niet aan de vesting Naarden. Vervolgens waren het de Franse bezetters die een aanvang maakten met de verbetering van de wrakke verdedigingswerken. De renovatie werd na het vertrek van de Fransen voortgezet, en in de negentiende eeuw speelde de vesting nog een rol in de constructie van de nieuwe Hollandse Waterlinie. In de Eerste Wereldoorlog was Nederland echter neutraal en in de Tweede Wereldoorlog was de trace italienne vanwege de mogelijkheid van luchtaanvallen definitief overbodig geworden. Wat nu in Naarden te zien is, heeft dus nooit een militaire rol van betekenis gespeeld. Dat is overigens niets bijzonders: de meeste vestigingen worden niet ingenomen door belegeraars, maar door de tijd.” 

De bovenstaande tekst heb ik kunnen vinden op www.maartenonline.nl. De luchtfoto is ook van die site afkomstig. De serie “hier zijn de van Rossems” kent ook een aflevering over Naarden. Korte samenvatting: “Zo’n klein kloteplaatsje en dan rijder ze er met auto’s doorheen!” Leuke uitzending, via de app Start van de NOS nog terug te zien; gezellig 25 minuten kneuterig gemopper. 

Na Naarden ging het door een afwisseling van villawijken en natuurschoon. Wat een rijkdom en wat een natuurgeweld! Wel eens van Bikbergen gehoord? Wij nog nooit. Ben tot de slotsom gekomen dat ik er maar niet ga wonen. Even een blik op Funda geworpen. Er zijn op dit moment drie woningen in Bikbergen te koop. De kleinste met 4 kamers op 232 vierkante meter grond wordt aangeboden voor € 595.000 (zie afbeelding). De duurste staat met 7 kamers op een lapje van 1.358 m2, vraagprijs € 1.895.000. Deze stulpjes worden hier verkocht aan de categorie armoedzaaiers, voor het betere werk ben je flink wat meer kwijt, maar dan heb je ook wat. 

Even later mochten we de Tafelberg beklimmen. Dat lijkt heel wat, maar de bult is precies 36,4 meter hoog. Die andere Tafelberg (bij Kaapstad) is 1050 meter hoger. Hebben we ook ooit beklommen, maar toen niet met de fiets maar met de kabelbaan. De Tafelbergheide ging naadloos over in de Blaricummerheide en alras zagen we aan de linkerhand Singer in Laren (museum en concertzaal). Het weer was te mooi voor een museumbezoek, later zag ik dat je ook nog moet reserveren. Via landgoed Groeneveld kwamen we door Hoge en Lage Vuursche, waar kasteel Drakensteyn van onze Beatrix goed bewaakt werd. Geen thee bij de oude majesteit dus. Via de zuidrand van Hilversum kwamen we op bekend terrein: Kortenhoef. AH was gesloten maar de Jumbo van Kortenhoef kon tegen afdracht van een paar centen de (late) lunch leveren. Via de Loosdrechtse Plassen en een mooi pad langs de Vecht terug. 

Kleine 65 kilometer. Mooie tocht. Nog een paar uur relaxen; W kon het niet nalaten een foto te maken. Onderschrift: “Hebben we deze al?”. Het zonnetje deed haar best, wij ook. Morgen naar Friesland.