ebro delta

Afscheid van Bétera en Valencia. We komen ongetwijfeld nog eens terug. Heb in mijn vorige bericht wel het wapen van Valencia getoond, maar de vlag ontbeekt. We maken het bij dezen goed. 

zondag 7 april: @ l’ampolla 

Een kleine 200 kilometer moesten we afleggen om van Bétera in l’Ampolla te komen. Eerst nog even een ommetje want Puzzel had dringend een slokje nodig en het tankstation voor de autosnelweg was gesloten. Tanken langs de autovia kost een paar cent, dus even teruggereden naar Bétera. Je doet wat om een paar tientjes uit te sparen. Nog even een sinaasappelverkoper langs de N340 een paar kilo oranje lichter gemaakt (en hij ons 5 €) en toen de neus van het busje voornamelijk richting van-de-zon-af. 

L’Ampolla ligt in het noordpuntje van de Ebro Delta. Dit gebied hebben we al een paar keer onveilig gemaakt. We komen er graag, ook al noemt W het gebied heel oneerbiedig “een polder met palmbomen”. De rivier de Ebro heeft gedurende miljoenen jaren zijn sedimenten afgezet in een delta die 22 kilometer in zee steekt en nog steeds aangroeit. 75 % van de delta bestaat uit landbouwgrond, zeg maar rijst en de overige 25 % is beschermd natuurgebied, waar vogeltjes het prettig vinden om te vertoeven. 

Ook de camping van onze keuze hebben we al eens eerder bezocht, namelijk Ampolla Playa (code campercontact 54.843). We waren hier voor het laatst in maart 2016 maar kenden het bijna niet terug. De plek is bezig een grote-mensen-camping te worden: het sanitair is vernieuwd, er is een groot zwembad (buitenbad, dus nog niet open) en een beachbar/restaurant bijgeknutseld. Nog steeds aan de boulevard met aan de andere kant van de weg de Golf van Sant Jordi, zo’n leuk stukje Middellandse Zee. Volgens de boekjes “een kwartiertje lopen naar het dorp”, wij deden er met de fiets 12 minuten over; dus: of de boekjes hebben het niet goed, of wij maken een verschrikkelijke omweg. 

Niet ver na de middag konden we een leuk rondje lopen door de Olles, een natuurgebied vlak bij de camping. Af en toe was het wat drukken tegen de wolken om het zonnetje te voorschijn te toveren, maar dat lukte. La Bassa de les Olles is met 54 ha de kleinste lagune van de Ebrodelta en we vinkten meteen al flamingo’s, zwarte ibissen en zilverreigers van ons lijstje af. Het bier en de koffie in het strandtentje-dat-niet-aan-het-strand-staat smaakten weer uitstekend en ook het zeer vreemde bord (niet repareren wanneer het apparaat in werking is, of zoiets) stond na drie jaar nog steeds op dezelfde plek, zij het alleen een beetje gedeukt. De 10.000 stappen weer ruimschoots gehaald. 

Over borden gesproken: er is toch iets mis met onderstaande plaatjes? Volgens mij mogen honden hier niet aan de lijn en mag je absoluut geen vuilnis in de prullenbakken gooien. 

V: 131.383; A: 131.586 
Rijtemperatuur: 15 – 22 graden; tegen zessen een klein regenbuitje. 

maandag 8 april: fietsen door de delta 

Ergens tussen tien en elf naar bed en tussen acht en negen de volgende ochtend weer wakker worden: je zou zeggen dat we voldoende slaap krijgen. Niet dat W dan onmiddellijk uit bed stapt. Ze moet eerst haar kopje Kermit-de-Kikker-water hebben (zelf noemt ze dat groene thee). Tegen tienen ontbijten en daarna kan het “programma” beginnen. Fietsen vandaag! Voor W een huurfiets van de camping en voor mij de elektrische fiets waarvan nog maar één versnelling (de zwaarste) het doet. Het werden 35 kilometertjes door de inmiddels geploegde landerijen. 

In deze tijd van het jaar maken de landbouwvelden nog een grauwe indruk. Eind van deze maand wordt het land onder water gezet en de rijst geplant. Van mei tot augustus groeit het gewas en kleuren de velden felgroen. Wanneer de velden okergeel kleuren wordt het tijd om de rijst te plukken. In de sloten en de meertjes tref je veel gefladderte aan, zeg maar Avifauna in het groot. In dit gebied komen alleen al negen soorten flamingo’s voor. Na wat opzoekwerk konden we ook de steltkluut determineren. Naast het verbouwen van rijst zorg(d)en jacht en visvangst voor aanvullende inkomsten. 

Het haventje van Illa de Mar kan wel een opknapbeurtje gebruiken. Het beoogde doel, de witte vuurtoren Far del Fangar, op het schiereiland Fangar (beschermd natuurgebied van 400 ha) hebben we niet gehaald: de laatste 5 kilometer zouden we moeten lopen. Terzijde: op dit schiereiland is in 2007 de domme speelfilm Sahara opgenomen. Korte inhoud: een Afrikaans dictator wil vanuit de woestijn met nucleair afval het ecosysteem van de aarde verwoesten. Er was een tijd dat ik smulde van dit soort films. Temperatuur: 20 graden max. Een paar keer wat druppelwerk, maar niet tijdens het fietsen. 

dinsdag 9 april: autorondje ebrodelta

Besloten een exta dagje aan het Ebrodeltagebeuren te knopen. De weersvoorspellingen voor Noord-Spanje en het zuiden van Frankrijk zijn niet zo best. De dagelijkse satellietfoto van Meteofrance (9 april om 12:08; deze keer gemaakt door SUOMI-NPP) die we later op de dag konden zien, gaf ons helemaal gelijk. Een beetje teveel wind en een lege voorraadkast deden ons besluiten een rondje delta met de camper te doen. Intussen konden we ook nog even liddelen, lidl-en of lidlen; volgens W mogen alle drie versies gebruikt worden aangezien het geen bestaand werkwoord is. Ik geniet elke keer van dit soort diepgaande gesprekken. 

Na Deltebre was Riumar aan de beurt. Riumar is een waar paradijs voor mensen die een rustige strandvakantie zoeken: mooi strand, schitterende boulevard, geen hoogbouw en je hoeft er niet van honger en dorst om te komen. Nu maakte het dorpje een beetje een uitgestorven indruk en werd er veel “groot onderhoud” gepleegd. Een kleine twee kilometer terug ligt Illa de Buda, ten minste de haven aan de noordzijde van de Ebro. Een kleine toeristenval met souvenirwinkeltjes, rondvaartboten en schippers die graag met je op zee willen vissen. Ik kon de verleiding weerstaan een spaarpot in de vorm van een lieveheersbeestje te kopen (er was wat overredingskracht voor nodig). 

De rivier de Ebro verdeelt de Delta in twee helften. Alleen bij Deltebre is er een brug over het water (de volgende is bij Amposta een kilometer of 11 verder). Het volgende punt op ons lijstje lag aan de zuidkant van de delta, dus mochten we de brug bewonderen. Busje geparkeerd op camperplaats Casa de Fusta en vervolgens een leuke wandeling naar een observatietoren gemaakt. Ja zus: opnieuw de 10.000 stappen gehaald. W is er heilig van overtuigd een roerdomp gezien te hebben, hetgeen overigens best mogelijk is: de fladderaars worden hier regelmatig gespot. Via de Platja del Trubacour met veel kite-surfers en nog meer flamingo's terug naar de camping.

V: 131.586; A: 13.587 
Temperatuur: 17 – 22 graden.