gered door een vleermuis

Nog een (passend?) citaat uit “Reize van Londen naar Genua” door Giuseppe Maria Antonio Baretti, waarvan ik inmiddels na deel III ook deel I heb opgespoord. Deel I gaat over Engeland en het begin van het verslag over Portugal.

“Wy bezitten nimmer kennis genoeg; wy moeten gestadig trachten om ‘er zo veel van op te leggen als we kunnen. Ieder ding heeft bij gelegenheid zyn gebruik, en de geringste beuzeling zal, onverwagt, van dienst zyn in het spreeken of in ’t schryven, in ondicht of in dicht.” 

Op jacht naar nog meer kennis stuurden we Puzzel richting Valencia, waar W bij Baja Bikes voor zaterdagmiddag een begeleide fietstocht had geboekt. 

vrijdag 5 april: @ bétera 

Na het nodige was- en plaswerk verlieten we de camping van de omgekeerde Brexit. Opmerkelijk hoeveel Britten na de zomer hun land verlaten en op camping Los Madriles de winter doorbrengen. En die echte Brexit: volgens een aantal Engelsen die we gesproken hebben komt die er nooit. Een van de gevels van de buitenwijken van Mazarrón vertoonde het vertrouwde geel-blauwe logo, dus voorzien van allerlei prettige dingen die dit leven biedt in vaste en vloeibare vorm volgden we slaafs Ome Tom die ons gezwind over de autovia’s naar het noorden leidde. Murica, Elche, Alicante, Alcoy: we zagen ze in een flits voorbij komen. Puzzel mocht nog even tussen de grote jongens staan, omdat zijn gelukkige bezitters zo nodig moesten brunzen en de rest van de reis was het voornaamste gespreksonderwerp de betekenis van het opschrift dat we bij de parkeerplaats zagen: “¿Nada más? ¡Ni nada menos!” Waar een mens zich al druk om kan maken. We houden het op: “niets meer en niets minder”. Tja je weet: “Wy bezitten nooit kennis genoeg”! 

Vast wennen aan andere weersomstandigheden: de zon maakte plaats voor een paar stevige wolkenpartijen waar ook nog het nodige vocht uit kwam. We maakten er een gezellige huttenmiddag van op Camperpark Valencia in Bétera bij mijn vriendinnetje Rocio. De welkomstsangria was net zo waterig als altijd, maar W vond het “vreselijk lekker spul” en heeft beide glaasjes maar naar binnen gewerkt. Over opoffering gesproken!

V: 131.067; A: 131.383 
Rijtemperatuur: tussen 15 en 22 graden. 

zaterdag 6 april: fietsen door valencia 

We hebben veel naar boven gekeken vandaag, niet dat Valencia niets anders te bieden heeft! Later op de dag bood MeteoFrance via een plaatje van METEOSAT11 (foto gemaakt om 11:00 uur) de toestand in de wereld aan en je weet waarom onze blikken veelvuldig naar het zwerk gingen. Wat waren die luchten trouwens mooi! 

De metro leverde ons om half twee in hartje Valencia af en zo’n uur of twee hebben we via leuke pleintjes en straatjes oude herinneringen opgehaald. Tegen vieren werd ons een fiets aangemeten en mochten we onder de bezielende leiding van ene Femke de stad verkennen. Op één flinke bui (schuilen) en een paar verdwaalde spetters (poncho) na hebben we het droog gehouden. De dreigende luchten zorgden er voor dat we prachtige foto’s konden maken. 

Voor mij was het de zesde keer dat Valencia werd bezocht, W moet genoegen nemen met een iets lager getal. En toch: een begeleide fietstocht levert weer heel andere invalshoeken en andere verhalen op, bijvoorbeeld over de betekenis van de vleermuis in het wapen van Valencia. Er doen twee verhalen over dat beestje de ronde. De meest sappige is het verhaal van Jaime I van Aragon. In 1238. Toen Jaime (de J spreek je uit als een G) de stad (die al sinds 711 in bezit was van de Moren) belegerde, vloog op een bepaald moment een groene vleermuis zijn tent binnen. De beste man zag hierin een voorteken en ging onmiddellijk tot de aanval over. De Moorse bezetters vluchtten daarop de stad uit om nooit meer terug te keren. Jaime wilde zijn geluksbrenger, de vleermuis, bedanken maar heeft het beestje nooit weer gezien. Een minder romantisch verhaal vertelt dat de vleermuis is opgenomen in het wapen van Valencia als eerbetoon: vleermuizen aten de muggen van de rijstvelden van Albufera op. 

Ook het logo van de plaatselijke voetbalvereniging (Valencia Club de Fútbol) bevat een afbeelding van een vleermuis. Dit beestje heeft een paar jaar geleden nog voor een flinke rel gezorgd. In 2014 klaagden de bedenkers van Batman de voetbalclub aan omdat hun vleermuislogo teveel op dat van de superheld zou lijken. Batman en Co had echter geen poot om op te staan: de voetbalclub voerde al sinds 1919 een vleermuis in haar logo, Batman verscheen pas in 1939 op het toneel. 




Valencia zonder feest: dat kan niet! Toen we tijdens de fietstocht langs de kathedraal kwamen werden daar allerlei paso’s naar binnen gebracht. Het schijnt dat de 600e sterfdag van San Vincente wordt herdacht. In Valencia kijken ze niet op een heilige meer, dus de heilige Vincent kan er nog wel bij. Waarom Vincent op alle beelden een opgestoken vinger heeft kon onze Femke ons niet vertellen. 

De Stad der Kunst en Wetenschappen was het verste punt van onze tocht. De futuristische gebouwen zijn ontworpen door Santiago Calatrava. Pikant detail: begroot op 300 miljoen Euro, uiteindelijke kosten 1,3 miljard. Het lijkt de Betuwelijn wel. 

12.000 stappen (en de nodige fietskilometers) later konden we om negen uur nog aan het koken beginnen. 

Weer een mooie dag met temperaturen tussen de 16 en 19 graden.