kennismakingsdagen marokko – 1: eerst nog even niet in een groep

Nog een kleine maand en Puzzel brengt ons naar de Middellandse Zee, waar we de plas water oversteken naar Marokko. Op 4 en 5 september hebben maken we kennis met de groep. Ja, je leest het goed: GROEP. Het lijkt wat tegengesteld: kiezen voor de vrijheid van een camper en toch als onderdeel van een groep deelnemen aan een georganiseerde camperreis. Het is even slikken, maar voor een reis naar Marokko vonden we dit een redelijke optie. W vindt het een te riskante bestemming om alleen naartoe te gaan en eigenlijk ben ik het wel met haar eens: het is best ver van huis, het is een andere wereld en daarom voelt het veiliger om een dergelijke reis in een groep te maken. We laten het eens een kans geven. Voordeel is ook dat je niks meer hoeft uit te zoeken, zelfs dat leuke kleine restaurantje, dat je zelf nooit zou hebben gevonden, is voor je geboekt.

Een van de buren vroeg op onze jaarlijkse straatbarbecue of we echt twee maanden primitief gingen leven. Tja wat noem je primitief? Dat begrip is op veel verschillende manieren te interpreteren. Is het leven in een camper “gebrekkig”? Ja, soms. Wanneer het mooi weer is heb je er niet zoveel last van. Regent het, dan wordt het feest anders: de ruimte is klein en daar word je op een regendag absoluut mee geconfronteerd wanneer je uren binnen moet blijven. Wanneer de temperatuur nog aangenaam is kan de luifel ook prettig werken. In je stenen huis loop je even naar een andere ruimte of de trap op naar boven. Moet je in een busje eens proberen.

Even voor de volledigheid: Anto(o)n met den bok in Lichtenvoorde is ook terecht. Het beeld staat (weer) op de oude plek naast het nieuwe verzorgingstehuis. Vriendje W te L weer helemaal gelukkig.

zondag 3 september: @ balgoy

Heel aangenaam weer, de fiets is gerepareerd en is helemaal klaar voor een volgend ongeluk. De Marokkokennismaking begint pas morgen, maar we gaan vandaag al een eind richting Beekbergen, daar waar het allemaal moet gebeuren. Het is Balgoy/Balgoij geworden. Over de schrijfwijze hebben we vorig jaar al uitgebreid van gedachten gewisseld. Opnieuw bij Yvon (en Ruud) van Campererf Balgoy, aka De Holtsehoek. € 13,00 per nacht plus € 3,00 voor de stroom. Camperplaats bestaat nog niet zo lang, pas in 2020 (viva Corona) is er met de aanleg van de plek begonnen. Volgens de buurman hadden we geluk: “vanmorgen hing er nog een bordje VOL”. Och, het is zondag en iedereen die morgen weer moet werken is zo pleite. Balgoy is een klein gat dat sinds 1984 (gemeentelijke herindeling) bij Wijchen hoort. Tot dan hoorde het tot de gemeente Overasselt,. De inwoners van Balgoy konden kiezen: Heumen of Wijchen. De meeste mensen kozen voor Wijchen omdat ze zich meer verbonden voelden met deze gemeente (contacten, voorzieningen, verenigingen).

Koffie en een broodje en daarna op de fiets voor een tocht van officieel 51 kilometer, maar door ons ingekort tot 46. Knooppuntenbingo, dus een speurtocht naar de bordjes die op een aantal plaatsen ontbraken. Eerste highlight: het Maas-Waalkanaal. Je mag drie keer raden welke twee rivieren door dit watertje van 13,5 kilometer worden verbonden. Het kanaal werd in 1927 in gebruik genomen en was een hele verbetering voor de scheepvaart: vóór die tijd moesten schepen een omweg van ongeveer 100 kilometer maken om van Heumen naar Nijmegen te komen. Voor de bevolking was het geen verbetering: Heumen bijvoorbeeld kwam tussen de Maas en het kanaal te liggen en werd lastig bereikbaar, het dorp Neerbosch werd doormidden gehakt. Een paar decennia later deed men het nog eens dunnetjes over: de Hatertseburg werd aangelegd (verbindt het centrum van Nijmegen via Hatert en Dukenburg met de A73). Door de bouw van de brug (jaren 60) verdween de dorpskern van Hatert (twee kroegen en de kern moesten worden opgeofferd). Even foto maken van de (nieuwe) sluis van Heumen en de plek waar Maas-Waalkanaal en Maas samenkomen en daarna geruime tijd de Maas (stroomopwaarts) volgen.

Ons relatief vlakke tourtje langs het water werd in de buurt van Mook anders: de bult op en dat langs de grote weg. Het bord “Mookerheide” maakte de hoeveelheid zweetdruppels er niet minder op. En: wel bossen, maar absoluut geen heide; geen toefje paars gezien op dat stuk route. Toen we na de helse klim linksaf gingen en Heumensoord zagen liggen, moesten we volgens een foldertje van Natuurmonumenten vijf dingen doen: 1. de restanten van de Romeinse wachttoren bezichtigen. Gelukkig niet gedaan want zag later de tekst “de contouren van de wachtpost zijn zichtbaar gemaakt in het landschap”. Niks echte wachttoren aan de oude hoofdweg van Nijmegen naar Maastricht, een paar streepjes op de grond. 2: de rododendrons bekijken. Helaas ligt de maand mei al een tijdje achter ons. 3. militair vierdaagsekamp bezoeken. Ongeveer hetzelfde verhaal als dat van de rododendrons hierboven, alleen de periode is anders: derde week van juli. Zal dan echt wel een immens gebeuren zijn daar: tentenkamp voor 6.000 militairen (las ergens dat er dan 240 douches en 400 urinoirs/toiletten geplaatst werden). 4. ijzeren kruis. Vroeger was geheel Heumersoord militair terrein. Zandheuvels dienden als kogelvangers en het ijzeren kruis middenin het gebied was een richtpunt voor mortiergranaten. 5. oude dennen bewonderen. In het bos staan grove dennen van ongeveer een eeuw oud. Ook groeien hier eiken, beuken, berken en kastanjes. De zon werd heerlijk gefilterd door het gebladerte. W moest zelfs weer haar vestje aan.

Midden in het natuurgebied van Heumensoord troffen we het zweefvliegterrein van de Nijmeegse Aeroclub aan. Officieel ligt het terrein in Malden. Niet vrij toegankelijk; kan ik me alles bij voorstellen. De kisten werden met een lier naar boven getrokken. Op een (duur) terras heb je een schitterend uitzicht. Wij zaten (gratis) nog veel mooier, vlak bij de startplek.

Na een uitgebreide rustpauze weer anroet richting Jachtslot Mookerheide. In 2019 waren we hier voor het laatst (https://berrynales.blogspot.com/2019/09/dakloos-2-nog-een-weekje-in-kotten.html). Toen was Natuurmomenten nog bezig met het vinden van een goede bestemming voor het Jugendstilpaleisje. Sinds 2021 is er een horecapartner gevonden en is men begonnen aan een grondige renovatie van zowel de buiten- als de binnenkant van het slot dat gebouwd werd tussen 1902 en 1905. Een tip: ben je met 10 of meer personen, kan kun je de Small Tea boeken. Niet eens zo gek duur (€ 26,50 pp) en je krijgt voor dat bedrag: diverse hartige sandwiches, vegetarische quiche, scones met clotted English cream en ambachtelijke jam, kaneelbroodje, smeuïge boterkoek, huisgemaakte tiramisu, diverse fairtrade chocolade lekkernijen. Voor een tientje meer doen ze er een soepje bij (seizoensgebonden soep “De Tuin”) en krijg je nog meer lekkers op je bord: wortelcake, fruittaartjes en macarons.

Half vier waren we terug, tijd voor een zonnebad. V: 199.101; A: 199.196. Rijtemperatuur: 18 tot 21 graden, sluierbewolking. Tijdens het fietsen oplopend tot 24 graden, wind kracht 1 à 2 uit een oostelijke hoek. Zon op/onder: 06:51/20:20 (gegevens Balgoy). Een mooie dag. En morgen? Morgen gaan we naar Beekbergen ons een dag in het groepsproces storten. Even tussendoor: iemand nog interesse voor het binnenwerk van een molen (sta niet in voor compleetheid?)