de oppaskippen van kotten – 4: fietstocht door duitsland
De
kogel is door de kerk: geen Marokkoreis dit jaar, door de NKC vooruitgeschoven
naar 2024. Doen we niet aan mee: is te ver in de toekomst. Beiden
vinden we het niet erg: met zijn tweeën reizen is net zo leuk en W
is blij dat ze niet helemaal naar Tarifa moet (zegt ze). Misschien
zijn we diep van binnen toch meer reizigers dan toeristen, al moet
het geld wel op voor we dood zijn. Misschien later - als we echt groot
zijn - zullen wij zo'n groepsreis nog eens overwegen. Dit najaar
houden we het op “een stop maken op weg naar een plaats wat we
eigenlijk nog niet besloten hebben”. Misschien wordt het wel
Italiaans eten (uit eigen keuken) in Duitsland met een Frans wijntje
en een Portugese fado als achtergrondmuziek. Misschien komen we wel
weer een nieuwe droombestemming tegen en zo nee: dan niet. Wel zonde
dat we speciaal voor Marokko een nieuwe TomTom hebben aangeschaft (W
noemt het een ‘Miss
Navi’),
maar we troosten ons met de gedachte dat die ongetwijfeld is voorzien
van kaarten voor Frankrijk, Spanje en Portugal. W noemde nog een
voordeel: we kunnen eind november gewoon zelf stemmen en hoeven niet
moeilijk te doen om nu al een machtiging te regelen. We willen toch
wel meebepalen wie de komende vier jaar aan de knoppen gaat zitten
draaien (dat doet een regering toch tegenwoordig: als een soort van
operator in een grote fabriek naar rode en groene lampjes zitten te
kijken en af en toe aan een knopje draaien om druk te verminderen of
te verhogen?)
dinsdag
12 september: @ kotten
Wat
een ander wakker worden vanmorgen: een kleine wereld, grijs en vochtig. Het
heeft hier vannacht behoorlijk gespookt en op een kleine 200 meter is
de bliksem ingeslagen. Mooi spektakel, al was W wat “less amused”.
Ook vanmorgen af en toe een drup nattigheid, vind het altijd prettig
klinken dat getik op het dak. Dacht ik vanmorgen filosofisch te zijn
door de volgende tekst in mijn mond te nemen: “De
dagen rijgen zich aaneen en de tijd lijkt wel vloeibaar te worden”,
was het nuchtere antwoord van W: “Volgens mij is er wat anders
vloeibaar geworden dan de tijd als ik zo naar buiten kijk”. Waarvan
akte.
Fietstocht door het achterland (vandaag Duitsland) uitgestippeld. Wel
even wachten tot er weer stukken blauw aan de hemel te vinden waren:
je moet toch wat kunnen zien van de omgeving. De tocht van vandaag
was zo'n 46 kilometer lang en ging voor het grootste deel door
Duitsland. Mooie wegen en paden om te fietsen daar, zie bijgaande
foto's.
Enige minpunt was de opmerking “Als ik jou zo op de fiets
zie zitten krijg ik medelijden met dat rijwiel. Het wordt tijd om af te
vallen”. Gelukkig heb ik enige zeilervaring en wist dat het wat met
wind van achteren te maken had, dus paste de route aan van een
aan-de-windse koers naar halve wind. W ook weer tevreden. Dacht ik,
maar hoorde ik niet heel stilletjes “dekzwabber”?
