kennismakingsdagen marokko – 3: fietsen over de veluwe

Vriend G te W vroeg welke drie dingen (uitgezonderd de laptop) er in onze Pössl absoluut niet mogen ontbreken. In volgorde van belangrijkheid: vochtige poetsdoekjes, een keukenrol en de Omnia-oven. De vochtige poetsdoekjes zijn meestal van het huismerk van de Lidl: W5, ook de keukenrollen komen van die grootgrutter af. Vochtige poetsdoekjes en keukenrollen zijn onmisbaar in de camper in het algemeen en de camperkeuken in het bijzonden. Waar we thuis veel meer met een vaatdoekje doen, is dat in de camper niet ideaal omdat je deze niet gemakkelijk in de was kunt doen. Keukenpapier gebruiken we om de wasbak mee schoon te maken wanneer deze niet wordt doorgespoeld. Daarnaast gebruikt W de keukenrol om de “voorwas” van pannen en vette borden te doen. Tafels en aanrecht poetsen gebeurt dan weer met poetsdoekjes.

Over de Omnia-oven heb ik het al vaker gehad: het is dé camping- en camperoven om de heerlijkste gerechten in klaar te maken, maar om eerlijk te zijn gebruik ik hem meestal voor het afbakken van broodjes. Eigenlijk een soort heteluchtoven en het lijkt op de wonderpan waar mijn moeder vroeger cake in bakte. Gebruik hem wel met zo'n siliconen bakvorm, scheelt behoorlijk wat schoonmaakwerk. Een ander handige accessoire (alleen veel te duur) is het bakrooster. Bakken doe ik op het gevoel, maar sinds kort kun je ook een oventhermometer van Omnia kopen.

dinsdag 5 september: @ beekbergen

Vanmorgen een ochtendwandeling. W dus, ik moest het fort bewaken. Ze moest er voor haar doen vroeg uit, want de eerste stappen werden om half negen gezet. Daarna om 10:00 weer het theater in: filmpje van de vorige reis (2022), uitleg over het (digitale) reisboek en gelegenheid tot het stellen van vragen. Werd vannacht badend in het zweet wakker: had wel sneeuwkettingen meegenomen maar geen handschoenen en een winterjas. Kwam tot de conclusie dat we dat hele wintergebeuren maar thuislaten. Puzzel in Spanje achterlaten tot het voorjaar is ook nog een optie. Nog flink wat nadenkwerk voor de kiezen dus. Moesten we aanvankelijk verkassen naar het camperveld, die marsorders werden ingetrokken: de volgende groep had afgezegd, zodat ons veld “leeg” bleef. Scheelt elektriciteitskabel oprollen en twee stoelen omdraaien.

Om goed twaalf uur zaten we op de fiets, W op een huurfiets want het Chinese kreng bleek het zelfs na een flinke toespraak niet te doen. W blij met haar fiets, kon extra gas geven bij een flinke beklimming. En wie zegt dat Nederland vlak is, moet maar eens over de stuwwallen van de Veluwe gaan fietsen. De Veluwe is mooi, maar toeristisch. Het echte hoogseizoen is dan misschien afgelopen, het seniorenseizoen is begonnen. Heidevelden, zandverstuivingen, bossen, militair schietterrein: het kwam allemaal voorbij vandaag.

Op ons lijstje-van-ooit-nog-eens-bestuderen stond nog steeds Radio Kootwijk. Helaas alleen aan de buitenkant te bekijken. De binnenkant krijg je alleen op bepaalde momenten in het weekend te zien en dan moet je ook nog eens reserveren. En juist die binnenkant is zo interessant. Even in het kort: Radio Kootwijk werd aan het begin van de vorige eeuw ontworpen en gebouwd om de zendapparatuur voor de lange golf te huisvesten voor de communicatie met de overzeese Nederlandse koloniën, met name Nederlands-Indië. In 1923 nam de PTT het radiotelegrafisch zendstation in gebruik voor de lange golf. Voor die tijd een technisch hoogstandje. Snel daarna werd overgestapt op het zenden via de korte golf. Koningin-moeder Emma opende in 1929 de radiotelefoondienst met de woorden “Hallo Bandoeng, hoort u mij?” Nederland kon vanaf dat moment, via de grotere postkantoren in Nederland, bellen met Nederlands-Indië en spoedig daarna ook met andere landen en continenten. Tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikten de Duitsers het station voornamelijk voor de onderzeeboten. Satellietverbindingen maakten een groot deel van de zendfunctie van Radio Kootwijk overbodig. Vanaf de jaren zeventig beperkte het radioverkeer zich tot lucht- en scheepvaartverkeer en eind 1998 ging Radio Kootwijk definitief uit de lucht. In 2009 is het voormalig zendstation Radio Kootwijk overgedragen aan Staatsbosbeheer. De gebouwen worden gebruikt als evenementenlocatie voor allerhande bijeenkomsten. Om een idee te geven van de prijzen toentertijd: in de jaren dertig kostte drie minuten bellen met Nederlands Indië niet minder dan 33 gulden. Daarbij kwam dat je maar vanuit vier steden in Nederland zo'n telefoontje kon plegen.

Van welke kant je ook komt, het Kootwijkerzand of de Hoog Buurlose Heide loopt, van verre zie je het grote zendgebouw liggen, je kunt de weg eigenlijk niet kwijtraken. Voor de volledigheid: het gehele complex omvat twintig historische gebouwen die nagenoeg alle zijn gerestaureerd en in gebruik zijn. Nu nog even een paar wervende teksten uit het foldertje: “Op Radio Kootwijk gaat Staatsbosbeheer uit van de kernwaarden Rust, Ruimte en Duisternis en geven we deze begrippen invulling door middel van het faciliteren van programma’s die bij voorkeur lopen via de hoofdthema’s Kunst, Cultuur, Natuur en Wetenschap. Deze thema’s zijn uitgewerkt via de programmering over de aandachtsgebieden (radio-zend)historie, architectuur, monumenten, techniek, flora & fauna, milieu en zorg”. Ambtenaren aan het woord?

Boodschappen bij Appie en een ijsje bij de ijsboer (beide in Beekbergen) maakte de zonnige dag compleet: 29 graden, onbewolkt, wind ZO 2. Mooie dag, 43 kilometer of de fietsteller. Morgen roepen allerlei plichten weer. Misschien dat we dit weekend nog een paar dagen kunnen “pikken”.