een tussendoortje – 3: marmerkreeften en zo

Wel eens van de marmerkreeft gehoord? Wij tot vandaag niet. Eerder deze week zagen we al rare kunststof schermen in de Hatertse Vennen, maar we konden het niet plaatsen. Vandaag zag W plotseling een verklarend bord. Blijkt dat het gaat om een project om de verdere verspreiding van de marmerkreeft (W noemt het de monsterkreeft, maar dat geheel terzijde) te voorkomen. De marmerkreeft heeft zich al in een aantal vennen weten te vestigen en als “een invasieve exoot” is het een ettertje. Kenmerk van de marmerkreeft is dat het dier zich ongeslachtelijk voortplant: er zijn alleen maar vrouwtjes en uit de eitjes komen alleen maar vrouwelijke kreeften. En heb je geen mannetje nodig om je eieren te bevruchten dan gaat het voortplanten razendsnel, zeg maar explosief. Het bestaan van de marmerkreeft in de Overasseltse en Hatertse Vennen is slecht nieuws voor een aantal zeldzame amfibieën, waaronder het knoflookpad. Staatsbosbeheer heeft nu (als tijdelijke maatregel) schermen geplaatst om verdere verspreiding te voorkomen, daar waar wandel-, fiets- en ruiterpaden het onmogelijk maakt om schermen te plaatsen is gekozen voor veeroosters. Ook zijn er om de twintig meter of zo emmers geplaatst om de monsterkreeften op te vangen.

zondag 7 augustus: @ balgoy

Als je naar ons fietskaartje van vandaag kijkt dan zie je één grote kluwen en inderdaad: dat was onze route vandaag. En ja: volkomen bewust zo gereden, al was het niet helemaal zo gepland. De laatste dag in Balgoy wilden we zoveel mogelijk bekijken en ook aan de kilometers komen. Als je de dag dan begint met boodschappen doen bij de Jumbo in Wijchen en afsluit met een bezoek aan de Action en de Hema (beide ook in Wijchen), tot de ontdekking komt dat een veerpont naar knooppunt 66 aan de andere kant van de Maas al een tijd niet meer vaart en je daardoor volkomen ongepland in het gebied van de Kraaijenbergse Plassen terecht komt, kun je misschien de spaghetti verklaren. Maar je kent onze uitspraak: je rijdt nooit om, hooguit een paar kilometers extra.

We zaten nog maar net op de fiets of we botsten bijna tegen “twee monumentale hoofden” aan, twee beelden van de Nederlandse kunstenares Elisabeth Stienstra. De beelden zijn gemaakt van baksteenkleurig beton. Beetje moeilijk om een foto te maken, want veel verkeer. Is uiteindelijk toch redelijk gelukt. Oké: één koppie dan. De beelden stonden bij de toegang tot recreatiegebied Berendonck, ik kende het van het gelijknamige onbenullig grote saunacomplex.

Och ja, dan krijg je de Overasseltse en Hatertse Vennen weer, een gebied waar we gisteren ook geweest zijn, maar dat nooit verveelt. Vandaag wat extra lusjes gedaan en ook nog even een kijkje genomen in de Heumense bossen.

Lunch bij het oude NH-kerkje in Overasselt. Zoek je later op internet op wat je nu eigenlijk gezien hebt, kom je de volgende tekst tegen: “De kerk te Over-Asselt - dus begon ik, rustig gezeten, te verhalen - is kennelijk van zeer oude dagteekening. Van het bestaan van een vrouwenklooster ter plaatse zijn (tot op heden) geen gegevens bekend. Wanneer zij gesticht, en wie de heilige geweest zij, waar aan zij was toegewijd, is onzeker. Misschien wel aan Onze Lieve Vrouwe. Dit althans schijnt ten opzigte van het klooster het geval geweest te zijn, want er is hier nog eene vicarij tot de Lieve Vrouwe altaar. Hetgeen gij er al nog van ziet overgebleven, is alleen het koor zoo als ge juist heb opgemerkt. In hetzelve komen de weinige hervormden van Over- en NederAsselt godsdienstig te zamen. De toren heeft meer dan 25 ellen vooruit gestaan. Er hingen twee zware klokken in, die er ten jare 1672 door de Franschen zijn uitgenomen, en door de boeren, naar den willekeur van deze toen reeds zoo lastige vreemdelingen, naar elders vervoerd. Sommigen van hen, die bereids zijn ontslapen, hebben aan thans nog levende menschen, verhaald, dat zij, als kinderen, omstreeks het jaar 1710, binnen de bouwvallige muren van den toren gespeeld hadden. Denkelijk is hij na den vermelden klokkenroof in 1672, in toenemend verval geraakt, en zoo, na 1710, met het muurwerk tot aan het koor geheel gesloopt en vernietigd. Laat u dit over de kerk genoeg zijn [….].” Bron: ‘Geschiedkundige plaatsbeschrijving van het Rijk van Nijmegen’ door J. van Schevichaven (1846, uitgeverij Thieme).

Kraaijenbergse Plassen, Grave, we waren er al eens eerder. Zelfs de John S. Thompsonbrug lag er nog hetzelfde bij als vrijdag. Oeps: niet helemaal: vrijdag was een werkdag, vandaag hadden de arbeiders een rustdag. Een mooie dag. Op een paar meter na 70 kilometer op de fietsteller staan. Droog, zonnig en niet te warm. Wind uit het noordoosten, kracht 1 à 2. Beter fietsweer kun je niet hebben. En morgen? Morgen is er weer een dag. We gaan verkassen, naar het noorden: W heeft voor een paar dagen Camping Het Verlaat in Valthermond geboekt. Valthermond? Je zoekt het in de buurt van Musselkanaal (Groningen), maar dan nog net in Drenthe. Volg je het nog?