donderdag 27
september: fietsen langs de mincio
Peschiera ligt op de plek waar de rivier de Mincio uit het
Gardameer stroomt. Na 75 kilometer is het gedaan met de Mincio en neemt de Po
het water over. Langs de Mincio loopt een fantastisch fietspad dat vooral
gebruikt wordt door Nederlandse en Duitse bejaarden op e-bikes en groepjes
mannen op racefietsen. Ook wordt er af en toe een complete kudde losgelaten: we
zagen een bus met een aanhangwagen vol fietsen op een stille parkeerplaats net
buiten Peschiera. Wel een prettige manier om de 40 kilometer naar Montava te
overbruggen zonder dezelfde afstand nog een keertje in omgekeerde richting te
moeten afleggen. De meeste fietsers komen niet verder dan Borghetto sul Minco,
vooral om er uitgebreid te lunchen en dan de barre terugtocht van zo’n 13
kilometer weer te aanvaarden. Het is niet veel dat Borghetto: een verzameling huisjes (lees: restaurantjes) en een paar watermolens. Wel uitgeroepen tot één van de mooiste dorpjes
van Italië, of zo je wilt: i borghi plù belli d’Italia. Het is een middeleeuws
dorpje, de tv-antennes zijn van een iets latere periode.
Iets verderop, boven op de bult, ligt het Castello
Scaligero. In Verona hebben we al kennis gemaakt met de familie Scaligeri. In
1260 kwam dit geslacht aan de macht in Verona (en het Gardameer, dat tijdens de
middeleeuwen eigenlijk een grote plas water was, omgeven door moeilijk te
begane bergen, heuvels en velden in het zuiden). De Scaligeri-clan was een club
van echte bouwers en knutselden er aardig op los in Verona en omgeving. Het Castelvecchio
(met brug) in Verona hebben we aan hen te danken en daarnaast staan er rond het
Gardameer behoorlijk wat burchten op hun naam. Ik heb ergens gelezen dat Verona
haar Unesco-werelderfgoedtitel te danken heeft aan deze familie. De tijd van de
Scaligeri duurde zo’n 120 jaar, toen namen de boys uit Milaan en Venetië het
handeltje over van het tirannieke en machtswellustige clubje. De belangrijkste
leden van de Scaligerifamilie zijn bijgezet vlak bij de Santa Maria Anticakerk.
Ik heb van de tombes al wel een foto geplaatst, maar toen zonder commentaar.
Hierbij nog eens, nu weet je dat het gaat om dooie Scaligeri-jongens.
Nog een leuk bruggetje gespot bij Borghetto: de Viscontibrug
die dateert uit 1393. Nog even vertellen dat het dorp bekend staat om zijn
speciale tortellini: “nodi d'amore" (= knopen van liefde).
De terugweg een iets andere route genomen, namelijk door de
binnenlanden (het dorpje Ponti sul Mincio met weer zo'n burcht boven op de bult). Goed aangegeven verharde wegen.
Niks mis met die Italiaanse fietsroutes. 45 kilometer op de teller en daarna W
het zwembad in en ik onder de douche.
Maar een dagje bijgeboekt op camping Butterfly. Het weer is
te mooi voor een reisdag. Wel wordt de dag elke week een half uurtje korter.
Vandaag kwam de zon hier op om 06:59 en ging onder om 18:52 (in Nederland is dat een
half uurtje later, zowel de zonsopkomst als –ondergang). Vandaag een tochtje langs
het Gardameer, eigenlijk twee: eerst naar het westen en later op de dag naar
het noorden.
Op onze route naar Sirmione konden we via een kleine omweg
het Santuaria del Frassino bekijken, waar niet alleen een mooi klooster te
bewonderen viel, maar onze aandacht vooral getrokken werd door de nijvere
huisvlijt van één of meer broeders, namelijk de productie van kerststallen. Zo’n
2000 jaar geleden was er schijnbaar geen plaats meer in de herberg, maar wel in
een oud tv-toestel. 
Even verdwaald in de wijngaarden (een afslagje gemist), maar
zo kom je nog eens aan de oevers van de Oasi naturalistica lago del Frassino en
dat hadden we al heel lang op ons verlanglijstje staan. Toch? De
druivenplukkers keken wel een beetje vreemd naar die twee buitenlanders, maar
er kon een vriendelijk “buon giorno” af (want nog voor de lunch).
Niet zo’n mooi fietsweggetje naar Sirmione, wel grotendeels
vrijliggende fietspaden langs de doorgaande weg met regelmatig een blik op het
Gardameer dat vandaag alle kleuren liet zien tussen groen en blauw; dat zijn er
heel wat. Sirmione is zo’n echt toeristendorp, middeleeuws dat wel, maar te
druk. We hadden het dan ook snel gezien. Het kasteel was te bezoeken evenals de
Grotti di Catullo (eigenlijk helemaal geen grotten maar de restanten van een
oude Romeinse villa). Er waren honderden die dat wel voor ons wilden doen, dus
daar kwamen we gemakkelijk van af. Geen veerdienst naar de overkant van het
Gardameer (seizoen al afgelopen?), dus dezelfde weg maar terug en de lunch bij
de camper genuttigd. 
Wat laat in de middag weer even op de fiets, nu naar Lazise, weer zo’n middeleeuws dorpje. Nu wel gezellig dicht langs de oever van het meer: eerst glad beton, daarna een schelpenpad, vervolgens een pad met kiezelstenen en tenslotte nog een stukje strand. Alle voorwaarden voor een goede mountainbikeroute waren voorhanden. Links het water en rechts de ene camping na de andere, afgewisseld met een paar pretparken waaronder Gardaland en Movieland. De terugweg maar een iets andere route genomen tot we weer op het schelpenpad en daarna het gladde beton uit kwamen.
Ruim vijftig kilometer op de teller. Wederom een zeer
aangename dag. Morgen een deurtje verder. We weten inmiddels de weg naar de bakker.
