najaarstocht – 2: elzas

Straatsburg, Strasbourg, Strassburg of zelfs Stratebergum. Allemaal namen voor dat mooie plaatsje in de Elzas waar het volgens berichten goed choucroute eten is. En dan echt op zijn Straatsburgs: choucroute avec des saucisses et des saucissons. Met 30 graden een beetje te warm voor zuurkool met worst en zo, dus daar wagen we ons nog niet aan. We schijnen in de zuurkooltijd toch terug te moeten voor de kerstmarkt en de enorme kerstboom die elk jaar op de Place Kléber wordt neergezet en opgetuigd.

dinsdag 18 september: @ straatsburg

W kwam op het idee om Straatsburg met een bezoekje te vereren, nog nooit gezien en wel positieve verhalen over gehoord. Och, het ligt een beetje op de route-die-we-nog-niet-helemaal-hebben, dus wat let ons. Eerst een leuk ritje over de B9 langs de linker Rijnoever tot aan Bingen, alsof je door het landschap van een modelspoorbaan rijdt inclusief de bijbehorende huisjes, alleen de sneeuw op de boomtoppen ontbrak. Naar men zegt is de Rijn tussen Bingen en Bonn op zijn mooist, we geloven het meteen. Daarna de A61 naar Ludwigshafen, de A65 naar Kandel en dan een klein stukje 2 x 1 –baansweg over de B9 naar Frankrijk waar de A35 het verkeer met 2 x 2 banen ontvangt. Om twaalf uur waren we bij de camping, een half uur later hing men het bordje “complet” op.

Onze Puzzel (het Carglasscallgirlmeisje noemde het vorige week een Poezeltje – houden we er ook in) een plekje gegeven op Camping Indigo Strasbourg (ook bekend onder de naam Citycamp, code campercontact 41.703) voor de somma van 20 € (Acsi-tarief + toeristenbelasting). Spoorlijntje aan de ene kant, aanvliegroute vliegveld aan de andere kant: we hebben het wel vaker zo meegemaakt. Voorzieningen in orde. We werden alleen de volgende ochtend door een Fransman gewaarschuwd: next time de fietsen op of in de camper zetten want er wordt tegenwoordig behoorlijk gejat op de camping. Dat schijnt te maken te hebben met het feit dat ze de nachtwacht hebben wegbezuinigd. We misten overigens niets.

Plattegrondje gekregen van Straatsburg en tevens een route om er met de fiets op een prettige manier te komen. Het prettige stukje duurde exact 1,4 kilometer, daarna was het 2.000 stappen fietsduwend terug naar de bus, want: lekke band. Op zich niet zo erg, maar het was 30 graden in de schaduw en het fietspad lag meestal in de zon, het ging om de grote fiets (dus de zwaarste) en ik was de pineut. W had nog wel even in Straatsburg rondgefietst met als doel een bandenvervanger te spotten (bandenvervanger want plakken doet geen enkele zich respecterende fietsenmaker meer), maar helaas. De tip die de receptioniste op de camping ons gaf (stukke fiets in de tram meenemen en bij halte X vind je een fietsenmaker) hebben we gelukkig in de wind geslagen: de fietsenmaker bestond niet meer op dat adres.

800 Meter lopen naar de tram, samen met een stel Engelse jongeren een kaartje gekocht (1,80 € enkeltje p.p.), uitgestapt bij halte Homme de Fer (midden in het historische centrum tussen de twee armen van het riviertje de Ill) en toen zo’n beetje Straatsburg bekeken aan de hand van de reisgids van Google “Als je maar één dag hebt”. Straatsburg bestond al voor het begin van onze jaartelling als Romeinse nederzetting en staat bomvol historische gebouwen. De stad schijnt ook een paar uitstekende musea te hebben, maar daar ga je niet naar binnen als het 30 graden is.

Place Kléber was ons eerste tussenstopje. Een mooi plein met waterpartijen en een standbeeld van een oude Franse generaal. Ik vond persoonlijk mijn jonge blom wat interessanter, maar oordeel zelf.

 

 

Vanaf het plein konden we de oude kathedraal (de Notre Dame) zien liggen en via een paar leuke winkelstraatjes (zonder Hema, maar wel met een Bakkertje Paul) kwamen we bij dit gotische gevaarte gemaakt van rode zandsteen aan. Al in 1176 zijn ze met de bouw begonnen en pas 263 jaar later vond men het gebouw “af”. Met een toren van 142 meter hoogte was het eeuwenlang het hoogste gebouw ter wereld.

 

Langs de kades van de Ill kwamen we bij het vertrekpunt van de rondvaartboten, de firma noemt zich Batorama. De meningen over dit vervoermiddel zijn erg verdeeld wanneer je recensies leest. Ik vond de volgende het beste bij mijn beleving passen “Een volgepropte boot met 120 man maakt de standaard ronde waarbij relatief veel tijd wordt verspeeld bij de sluis. Ook de EU-gebouwen worden aangedaan. Het duurt vijf kwartier en dat is eigenlijk wat te lang. De overkapping van de boot belemmert het uitzicht”. Later bleken er ook boten zonder plastic dak te zijn, maar toen waren we al weer bijna aan het einde van ons rondje stad.

Het oudste, mooiste, maar ook meest toeristische stukje van de stad wordt Petite France genoemd: bruggetjes, veel water, sluisjes en stuwen, vakwerkhuizen en andere oude gebouwen. Je blijft er fotograferen.

Onze laatste stop was bij de Barrage Vauban. Dit bouwwerk uit het einde van de 17^e eeuw had vooral een defensieve functie, namelijk het afdammen van de rivier de Ill. Het gebied te zuiden van de stad werd zo onder water gezet zodat Straatsburg in ieder geval vanaf deze kant onneembaar was voor de vijand. Een soort Hollandse waterlinie dus, maar dan heel anders en ook nog op een andere plek.

Een dag vol verrassingen met als hoogtepunt toch wel het oude deel van Straatsburg dat (hoe kan het anders) op het lijstje van Unesco’s Werelderfgoed staat. Ander hoogtepunt: een stappenteller die 13.500 passen aangaf. Jammer dat we de gebouwen van het Europese Parlement, de Raad van Europa en het Hof van de Rechten van de Mens niet hebben gezien. Dat doen we dan een volgende keer met een werkende fiets en niet met de benenwagen.

V: 121.284; A: 121.500