familieweekend

vrijdag 25 tot maandag 28 augustus: @ winterswijk

Het jaarlijkse familieweekend (2 x broer en 2 x zus + partners) werd dit jaar wederom gehouden op “Erve Zusje” in Winterswijk, vorig jaar nog een leuk "opknappertje", maar inmiddels inderdaad behoorlijk opgeknapt. Moest er vorig jaar vooral geklust worden, dit jaar bestonden de werkzaamheden slechts uit het verplaatsen van een aantal stoeptegels van voor naar achter. Campertje van oudste zus stond op het erf, maar met ons gevaarte (6m34 zonder fietsenrek) was de draai moeilijk te krijgen. Toegegeven: niet eerst geprobeerd maar meteen doorgereden naar camping/klompenmakerij Ten Hagen aan recreatieplas het Hilgelo, een kilometertje buiten Winterswijk. In het achterhoofd natuurlijk: we maken het niet te laat en ’s morgens niet al te vroeg op. Vorig jaar stonden we op camping het Paardeweitje (nog steeds zonder n), maar (mede door het Winterswijkse Volksfeest) stond het daar vol.

Op vrijdag met de twee “oppaskleinkinderen” de camper (na schooltijd) op de camping geplaatst. W heeft met de dames nog even het strand opgezocht, kon opa rustig de luifel uitdraaien en daarna controleren of de achterkant van de oogleden nog functioneerde. Na een Happy Meal (meer reclame dan eten tegenwoordig) kon het jonge spul weer overgedragen worden aan de rechtmatige eigenaren en konden wij ons op Erve Zusje de lasagne goed laten smaken, het bier en later de rode wijn en port testen, goede gesprekken voeren, een vuurtje stoken en tegen half twaalf op de fiets naar de camping. Wat kan het in het buitengebied van Winterswijk donker zijn!

Zaterdag werd geopend met het nuttigen van de beroemde eieren met spek door zwager D met liefde gebakken op zijn sköttelbraai. Vervolgens een wandelingetje naar het centrum waar we een klein uur moesten wachten op de optocht (niet goed gekeken in het programmaboekje?). Geen probleem: een aantal ooms en tantes van ons-moeders-kant (alleen de ijzersterksten zijn nog over) was ook in volle verwachting, dus even gezellig bijgepraat. Lekker warm in het zonnetje daar bij de Peperbus.

Familieweekend betekent fietsen. Op verzoek had ik een tochtje door het Woold uitgestippeld. En waar kun je beter lunchen dan op het terras van het Roerdinkhof waar Gerhard het in zijn eentje moest rooien, want: personeel ziek. Het duurde dus nogal even voor de kroketten van de Herefordkoe op brood van bakker Huiskamp en honingmosterd met bieslook van de Herminahoeve werden geserveerd. Het eten was het wachten meer dan waard. Naar men zegt staat op Roerdinkhof de oudste schuur van Nederland (1544). Het schuurtje is inmiddels leuk opgeknapt: er zit nu een restaurant in.

De wandeltocht door het Wooldse Veen (dank zij de vele vlonderpaden hielden we droge voeten). Even een statieportret (W en ik staan er dus niet op, maar onze koppen kom je hier wel vaker tegen). De laatste bezienswaardigheid tijdens ons fietstochtje was de Steengroeve. Sinds 1932 is met in het Winterswijkse buitengebied in dagbouw kalksteen aan het delven. Inmiddels is men met de derde (tevens laatste groeve) bezig. De vorige twee groeven zijn beschermd natuurgebied. Eens per jaar (wanneer het werk in de put stil ligt vanwege vakantie) vindt hier het spectaculaire Steengroevetheater plaats.

 

Een plaatselijke Chinees kookte voor ons vandaag en de afwasmachine in de nieuwe keuken van ons zusje zorgde ervoor dat we alleen maar de tafel hoefden te dekken en af te ruimen. Na het eten ging “de jeugd” (dat is iedereen behalve ik) naar de kermis. Er moest toch iemand het vuur aanmaken en vervolgens bewaken?

Bij het ontwaken op zondag moest ik denken aan de mooiste tegeltjeswijsheid die ik ooit gezien heb:

Als de haan niet kraait voor het avondrood
gaat het regenen
of de haan is dood.

Het gefladderte in de buurt maakte aardig wat kabaal, al zat er geen haan tussen.

Op de fiets naar ons-ma voor de koffie en daarna naar het Kalverbrook waar we twee jaar geleden de as van ons-pa hebben uitgestrooid tussen de wilde orchideeën. Het veld vrijwel uitgebloeid en deels gemaaid: ook een mooi gezicht. Met de nodige kilometers achter de kiezen een zeer late afsluitende lunch. Het was weer een geslaagd en gezellig weekendje met broer en zussen (en natuurlijk “het spul van de kolde kante”. W en ik hebben nog een avondje en nachtje op camping Ten Hagen doorgebracht. Heerlijk rustig: de meeste weekendgasten waren weer weg en na zeven uur stierf het geluid op de nabijgelegen waterplas ook uit.

Het leven kan mooi zijn, vooral (of ondanks?) als je tijdens een fietstocht op zondagmorgen net te laat bent om een kalf te zien geboren worden.