Uiteindelijk hebben we de (zeer rustige) nacht in Grifte in zeer
internationaal gezelschap doorgebracht. Naast ons Nederlandse busje (van Duitse
oorsprong) stonden nog een Italiaan en een Sloveen op de camperplaats geparkeerd.
Is er ruimte voor zo’n twaalf dozen, gaat eerst de Italiaan pal naast ons staan
en even later die Sloveen weer vlak naast de Ito. Allemaal een beetje bang in
het donker? De Rewe heeft een filiaaltje vlak naast de camperplek. Volgende
keer geen Rewe meer: behoorlijk dure tent (hoe speciaal moeten eieren zijn om €
3,30 voor tien stuks te durven vragen?). We zagen later de prijs pas, dus eigen
schuld, dikke bult. W. noemde het met een knipoog naar Loesje: eieren tegen de
schaamluis.
Over de route naar Warendorf kunnen we kort zijn: niets over
te vertellen! Rijden en uitzitten. Nog even een blik geworpen op het (gratis)
camperplekje aan de Lippesee bij Paderborn, maar de plek die ons vorig najaar
tijdens een fietstocht zo idyllisch leek bleek bij nadere inspectie toch “driete”
(om maar een mooi Achterhoeks woord te gebruiken): een groot ondoordringbaar
gaaswerk scheidde de parkeerplaats van het water. Maar voor “noppes” kun je ook
niet alles hebben, dus: kopje koffie en wegwezen!
Voor noppes was overigens ook camperplaats “am Emsseepark” in Warendorf. De enige muntjes
die we gebruikten waren voor de stroomaansluiting ( 1 € per kwh). Beetje
rommelig parkeren, de afdeling slagschepen stond dwars geparkeerd en dat
schijnt niet helemaal de bedoeling te zijn. W had al snel ontdekt dat in het
nabije Bootshaus een fijn toiletje te vinden was en ik vond het prettig dat je
via een fietspad en een bruggetje zo in de Altstadt kon komen. Alleen lag de
markt op de schop: het zal er over een tijdje wel weer leuk uitzien. Warendorf:
behalve een paar kerken en wat leuke oude huisjes is er niet zo heel veel te
zien. Tenzij je van paarden houdt. Het stadje kent namelijk het
Nordrhein-Westfälische Landgestüt Warendorf en heeft de bijnaam “Stadt des
Pferdes”. Helaas is onze liefde voor paarden heel vroeger door een ex-militair
die paardrijlessen verzorgde de grond ingeboord: na een vijftal lessen hielden
we het toen voor gezien en hebben daarna alleen paarden vanaf de achterkant (vanuit
een huifkar) bewonderd. Het Landgestüt (opgericht in 1826) hebben we dus maar
links laten liggen. Komend weekend wordt overigens de “Symphonie des Hengstes”
gehouden: dressuur met live muziek van het Symphonic Pop Orchestra, ondersteund door
zangsolisten en een koor. Wij zullen er niet bij zijn.
Bij de lieftallige juffrouw van de I hebben we een
fietskaart aangeschaft. Dit stuk van Duitsland is een ware fietsoase. Door
Warendorf lopen de volgende fietsroutes: Werse Radweg, Europaradweg R1 (naar
Berlijn), 100-Schlösser Route, Römer-Lippe Route, Grenzgängerroute Teuto-Ems,
Emsradweg en de Friedensroute. Daarnaast kent dit gebied het zogenaamde
honingraatnetwerk (net iets anders dan het knooppuntennetwerk): er zijn 70 elkaar
overlappende rondjes van zo’n 10 tot 30 kilometer. We moeten dus beslist nog
een paar keer terugkomen om de nodige kilometers weg te trappen en profijt te hebben van de fietskaart. Ons rondje
van vandaag was zo’n 40 kilometer lang en was erg afwisselend: langs de Ems,
door de bossen en veel erg-verkeersluwe wegen. Een obgp-tje tegengekomen (een
onbenullig grote paddenstoel, formaat voetbal), ben benieuwd of deze op de biefstuk te gebruiken
is. Het aspergeseizoen ligt inmiddels al weer ruim achter ons, maar met het
groen kun je nog vele bosjes anjers opleuken. En niet alleen in Nederland worden joggers en fietsers aangevallen door roofvogels.
Later nog even langs het water gefietst. Fototoestel
vergeten, maar internet doet wonderen.
