fietsen in (oost-)duitsland – 6: berlijn en zo

zaterdag 29 juli tot dinsdag 01 augustus: @ oraniënburg

Het was eigenlijk de bedoeling nog een dagje in Maagdenburg te blijven en wel op de camperplaats aan de Elbekade, maar helaas: onze fietsaccu’s konden door een stroomprobleempje (nee mijnheer, nooit klachten over gehad en er is nu niemand om er naar te kijken) op de camping niet opgeladen worden. De broodjesman probeerde ook nog even of hij van een vijf-eurobiljetje kon teruggeven in plaats van het briefje van tien dat ik hem gegeven had en op dat soort momenten krijg ik helemaal de kriebels. Dus op naar Berlijn en dan wel graag een overnachtingsplaats die nog enigszins betaalbaar is en waar je niet direct de dollartekens in de ogen van de uitbaters kun zien schitteren. Het werd Reisemobillstellplatz Schlosshafen (code 10.545) bij de jachthaven en het slotpark met een vriendelijke havenmeester (en op zaterdag een vriendelijke stellvertretente Hafenmeister die ons de werking van het Tellycardsysteem uitlegde; als je het eenmaal door hebt is het een fluitje van een cent). 15 Euro voor een overnachting, 1 € per kwh stroom en 1 € voor een douche. Alles supernetjes, op Campercontact krijgt deze plek dan ook terecht een hoge waardering.

De weggetjes die Ome Tom ons liet volgen waren van dien aard dat W zonder ook maar één pas te verzetten aan het einde van de rit 9.000 stappen op haar teller had staan. Zo’n stappenteller wil ik ook! Correctie: ze zal een paar honderd pasjes gemaakt hebben bij de plundering van de Lidl in Kremmen. Onze reisbijbel had ons al gewaarschuwd: buiten de snelwegen en de in het boek aanbevolen route zou je reistechnisch voor verrassingen komen te staan. We hebben het geweten. Overigens is dit gedeelte van Duitsland behoorlijk “morsig”: er moet nog een hoop oude troep worden gesloopt of gerestaureerd.

Er zaten nog voldoende vonkjes in de fietsaccu’s om na de installatie van ons huis (en nog te vroeg voor het ankerbiertje) naar Sachsenhausen te pedaleren. Het schijnt dat we tijdens een reis door Duitsland altijd een voormalig concentratiekamp moeten bezoeken. Kamp Sachsenhausen was het eerste KZ dat werd gebouwd nadat Heinrich Himmler tot chef van de Duitse politie was benoemd. Als model- en opleidingskamp vlak bij de Rijkshoofdstad nam kamp Sachsenhausen een bijzondere plaats in binnen het systeem van naziconcentratiekampen. We hebben al behoorlijk wat van die ellendige plekken gezien, maar elke keer lopen toch de koude rillingen over je rug. Vlak in de buurt liggen de restanten van vrouwenkamp Ravensbrück, gebouwd door gedetineerden uit Sachsenhausen. Een bezoek hieraan slaan we deze keer over, ik heb genoeg aan een boek van 877 bladzijden over dit kamp.

 

 

Terug naar de camperplek via een toeristische route langs riviertjes en meren. Oraniënburg heeft de naam te danken aan Louise Henriëtte van Oranje-Nassau die (door haar ouders gedwongen) in het huwelijk trad met Frederik Willem van Brandenberg. Louise wilde dan wel niet, maar schijnt zo haar best gedaan te hebben dat Frederik het oude vervallen dorpje Bötzow aan de Havel voor haar liet opknappen en er een mooi slot liet aanleggen. Dit alles kreeg de naam Oraniënburg. Het slot raakte de vorige eeuw door woest gebruik (SS, militairen en politie) behoorlijk in verval, maar tegen de eeuwwisseling werd het voor miljoenen opgepoetst (ook de EU had nog wat flappen in een potje zitten).

V: 96.502; A: 96.680

zondag 30 juli: hernieuwde kennismaking met Berlijn

Elk gewapend met een dagkaartje OV Berlijn en omstreken (à € 7,70) konden we met veel moeite op station Oraniënburg een S-bahn-treintje vinden dat de goede kant op ging. Er was vandaag veel Schienenersatzverkehr en volgens (wijlen) juffrouw Nijland (die van huize het Sunneke uit Groenlo) betekent dat lang in de bus zitten en daar hadden we geen zin in. Berlijn, we waren er al vaker; de laatste keer ruim tien jaar geleden. Nog steeds veel groen: 22 % van Berlijn bestaat uit natuur en parken en 6 % uit meren, rivieren en kanalen. Het belangrijkste watertje is de Spree. Als je weet dat het zondag de 30^e ruim 30 graden was in Berlijn, kun je je voorstellen dat we een boottochtje over de Spree niet konden afslaan. Lekker een uur lang in de wind zitten en kijken naar de (honderd?) andere rondvaartboten die vrijwel allemaal hetzelfde tochtje maken heen en terug over de rivier. Ook kijken trouwens naar alle bouwwerken aan de kant van het water.

 

stadsaanzicht Berlijn 1688

We hebben deze dag uiteindelijk ruim 15 kilometer gewandeld en veel (lang niet alle) highlights gezien. Wees niet bang: ik ga ze niet allemaal beschrijven, zelfs niet opnoemen! Ik volsta met twee dingen die indruk hebben gemaakt en niet zo vaak als hoogtepunt van Berlijn worden genoemd.

Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog werden er door het Rode Leger in Berlijn drie Ehrenmale opgericht. Deze monumenten moeten aan de omgekomen soldaten van de Sovjet Unie herinneren, in het bijzonder de ongeveer 80.000 soldaten die bij de verovering van Berlijn zijn omgekomen. Bij elk Ehrenmal is ook een kerkhof aanwezig. Wij kwamen (toevallig) langs het Sowjetisches Ehrenmal Tiergarten (vlak bij de Rijksdag en de Brandenburger Tor).

 

Nog spectaculairder was de Oberbaumbrücke over de Spree die de stadsdelen Kreuzberg (die van de lange nachten) en Friedrichshain verbindt. De brug bestaat uit twee niveaus: één voor autoverkeer en voetgangers en daarboven eentje voor metrolijn U1. De huidige brug werd rond 190 gebouwd en lag tijdens de tweedeling van Duitsland op de grens van Oost- en West-Berlijn. Na de hereniging werd het de hoogste tijd om de brug te renoveren.

 

 

 

Vanaf station Ostkreuz hadden we een directe verbinding met Oraniënburg al kostte het wel enige moeite om het (verstopte) spoor te vinden: Bauarbeiten, borden met meldingen over Schienenersatzverkehr en vooral moe-zijn! Berlijn, 30 graden en wij tweeën, niet de meest geslaagde combinatie. Zelfs de felle regenbui die ons probeerde nat te maken toen we de trein uitstapten, kon niet voor afkoeling zorgen. Ondanks al mijn gemopper hier was het een prachtige dag. Het biertje bij ons mobiele huis ging er best in (zelfs W klokte een halve liter weg!). Voor de rest: bekijk de foto’s maar. 

 

 

maandag 31 juli: fietsen rond Oraniënburg

Nog een warme dag, zij het wat minder warm dan tijdens het Berlijnse avontuur. Een ideale dag om de omgeving van Oraniënburg te verkennen. Ook dit gedeelte van Duitsland kent het knooppuntensysteem met op de Knotenpunkte een overzichtskaart. We hebben alles gehad qua fietsondergrond: mooie gladde asfaltfietspaden door de bossen, jaagpaden langs het water, modderige mountainbikeroutes (blij met elk fietsbordje dat we tegenkwamen: nog steeds op de goede weg) en routes over de B-wegen waar het verkeer met 100 km per uur langs je heen raast (nee: grote stukken géén fietspad). Totaal zo’n 60 kilometer weggetrapt. Duitsland is nog steeds een mooi fietsland als je niet alleen met Nederlandse ogen naar de fietspaden kijkt.