een tussendoortje 4c: over hulpbehoevende bejaarden in een verzorgingshuis

Volgens lezer R te K ben ik mijn klassiekers aan het verkrachten. Volgens hem luidt de officiële versie van de spreuk die ik gisteren aan Winnie the Poeh toeschreef “Het leven is een reis, niet een bestemming” en is deze wijsheid afkomstig van Ralph Waldo Emerson. Weet je R te K, ik doe aan tegeltjeswijsheid en bijgaande versie is te koop bij onder meer Bol.com.

H te L had wat meer info over gemalen verwacht, immers met behulp van een van de grootste gemalen ter wereld viel Zuidelijk Flevoland in 1968 droog. Datzelfde gemaal zorgt er nu voor dat de polder droog blijft. Heb in mijn vorige blog wel een foto geplaatst (we kwamen er langs en W heeft de foto “getrokken”), maar ik heb het gemaal niet benoemd. Maar u vraagt en wij draaien! Het gaat om Gemaal De Blocq van Kuffeler, het jongste gemaal van Flevoland, maar in haar soort één van de grootste ter wereld. Volgens de website: “Het [gemaal] heeft vier identieke elektromotoren, die gezamenlijk 3,2 miljoen liter water per minuut de polder uitpompen. Op 18 oktober 1967 stelde koningin Juliana het gemaal in werking, waarna het gemaal Zuidelijk Flevoland, in zeven maanden, op 29 mei 1968 drooglegde. Het gemaal is vernoemd naar dr. ir. V.J.P. de Blocq van Kuffeler (1878-1963), die belangrijk werk verrichte voor de Zuiderzeewerken. Hij was vice-voorzitter van de Zuiderzeeraad”. Op de gevel van het gemaal staan de volgende dichtregels:

"De hoge vaart verstrengeld
Met de lage vaart warrelt
In een woeste watertango
Omhoog naar het markermeer"

Nu we het toch over sluizen hebben, laat ik dan meteen die andere sluisfoto van het vorige blog bespreken. Heb niet verteld dat ons keerpunt de Knardijk was. Deze Knardijk is oorspronkelijk aangelegd als de buitendijk van de droog te leggen polder Oostelijk Flevoland (1957). De tweede fase van de totstandkoming van de Flevopolder, het droogmalen van de Zuidelijke Flevopolder werd aanzienlijk later voltooid (1968), dus de Knardijk was ruim tien jaar een volwaardige buitendijk en tegenwoordig slechts de scheidslijn tussen twee polders. Flevoland heeft twee hoofdvaarten, namelijk de Lage en de Hoge Vaart. Ze worden in de Knardijk onderbroken door sluizen, inderdaad: de Hoge Knarsluis en de Lage Knarsluis. Tegenwoordig hebben die twee sluizen samen met de Knardijk nog maar één belangrijke functie: bij een dijkdoorbraak gooien ze de hefdeuren van sluizen dicht en zo loopt niet de hele Flevopolder onder water maar slechts de helft. Mooi woord is hiervoor uitgevonden: compartimentering.

Hoezo rustig fietsen? Ja, wel over een fietspad, maar links de trein van Amsterdam naar Lelystad of misschien wel naar Zwolle (gaat minder frequent). Even een weetje: we hadden eerst de Flevolijn (tot aan Lelystad). Die kwam er in 1988. In 2012 werd de lijn zo'n vijftig kilometer doorgetrokken naar Zwolle (de Hanzelijn). Een halve kilometer of zo rechts raasden de auto's voorbij over de A6, de autosnelweg tussen Amsterdam-Muiden en knooppunt Joure in Friesland. Pal naast ons fietspad lag de Lage Vaart, alleen maar interessant voor recreatievaart. Tenslotte hadden we met nog een verkeersstroom te maken, maar daar moest je een stijve nek voor overhebben. Deze dagen zaten we regelmatig, dikwijls en vaak in de aanvliegroute naar Schiphol. Kijk maar naar bijgaand plaatje.

zondag 28 juli: @almere en later @kötteldiek

De verjaardagswensen appten al vroeg binnen. Het feestvarkentje lag nog in haar nestje met een bak bruinzwart vocht wakker te worden en haar 71e jaar te accepteren.

Vandaag dus naar de voorstelling van Vis-à-Vis. Brengt me meteen bij de blogtitel. Komt van een kop boven een interview met de makers van het theaterprogramma: “Hulpbehoevende bejaarden in een verzorgingshuis. Hoe maak je daar aantrekkelijk theater van?” Het antwoord: “Vis à Vis vergroot een actueel thema uit tot in het absurde met een hoop spektakel. We steken de draak met de vreselijke protocollen en het efficiëntie-denken in ons zorgsysteem. SILO 8 is een dystopie en een komedie tegelijk. Het is een parodie op onze verzorgingsstaat waar de neoliberale wind doorheen heeft gewaaid. Verpakt als grappige maatschappijkritiek. Daarbovenop zet Vis à Vis weer veel low tech in. Retro knutselwerk, houtje touwtje met de hand gemaakt, niks AI. De innovatieve low tech is, denk ik, het grootste sexappeal van Vis à Vis, daar komen de bezoekers echt voor. […] SILO 8 zie ik als een soort fantasierijke nachtmerrie waarin het economisch denken in de zorg volledig is doorgeslagen. We vangen de tijdsgeest in een karikatuur van de werkelijkheid. We gaan over the top, er kan gelachen worden maar het blijft toch herkenbaar. Ook vind ik het een hoopvol verhaal over hoe veerkrachtig de mens is.” Echt zo'n stuk om over na te denken, vooral als je zelf de vergrijzingsgolf meemaakt. Niet alleen in mijn omgeving, maar vooral aan mijn eigen lijf. En als je dan een overheid hebt die de zorg steeds meer overdraagt aan de markt, ben je beland in een fase waarin de verzekeraars de baas zijn en zij bepalen wat er wel en niet mag.

Natuurlijk niet linea recta maar via een omweg naar het theater, anders is ons programma niet “dagvullend”. “Almere: je fietst de hele dag door het groen en je komt af en toe plukjes bebouwing tegen” volgens W. Kan wel kloppen, want de gemeente Almere bestaat uit een aantal stadsdelen die soms kilometers van elkaar verwijderd zijn. Almere Haven is het oudste stadsdeel en ligt aan het Gooimeer. De eerste woningen werden opgeleverd in november 1976, toen de eerste bewoners arriveerden, vooral Amsterdammers, woningen leuk gerangschikt in bloemkoolwijken (google dat woord maar eens). In de beginjaren was Almere vooral een overloopgebied voor woningzoekenden uit de Amsterdamse regio. Het middelpunt van het stadsdeel bevindt zich aan het Gooimeer. We hebben er zaterdag uitstekend geluncht. De eerste huizen in Almere Stad werden in 1980 opgeleverd. Stad is veruit de grootste wijk van Almere met 111.000 bewoners (van de 227.000 totale gemeente). Almere Buiten ligt in het noorden aan het Markermeer. Tussen Buiten en Stad lopen de Lage Vaart en de Tussenring. Almere Poort heeft zijn naam omdat het vanuit Amsterdam gezien de toegang tot Almere en Flevoland is. Almere Poort stond niet op de eerste tekeningen maar is pas later toegevoegd. Tenslotte hebben we nog Almere Hout, hetgeen W de villawijk van Almere noemde. Wel tussen de A6, de A27 en N305 met wel midden in de natuur, grenzend aan het Waterlandse Bos en het open landschap van de polder.

Over een paar jaar hebben we er misschien weer een stadsdeel bij, namelijk Almere Pampus. Het moet nog gebouwd worden aan het IJmeer in het uiterste westen van de polder. De naam komt van het eiland Pampus. Als het stadsdeel er komt moet er ook een goede IJmeerverbinding komen, tenminste dat heeft de gemeenteraad als voorwaarde gesteld voor de ontwikkeling van het nieuwe stadsdeel. Op onderstaande luchtfoto ligt Almere Pampus (nog groen en onbebouwd) in het uiterste westen van de Flevopolder. Verderop zijn het voormalige eiland Marken en Noord-Holland zichtbaar. Even omdat het moet: Flevoland_seen_from_the_plane.jpg: Marieke Kuijjer derivative work: Teofilo (talk)-Flevoland_seen_from_the_plane.jpg. Kijk en dan mag je een mooie foto “lenen”. “God schiep de aarde, behalve Nederland. Dat liet hij aan de Hollanders over”, aldus de Franse filosoof René Descartes. Het beste voorbeeld is Flevoland. Nadat Nederlanders al eeuwenlang dijken bouwden, polders leegpompten en slootjes maakten, begonnen ze in 1918 aan een groots avontuur met ir. Cornelis Lely voorop. De noeste werkers sloten de Zuiderzee af en maakten vier polders: Wieringermeer, Noordoostpolder, Oostelijk en Zuidelijk Flevoland. In 1997 was het Zuiderzeeproject klaar en was Nederland 1.600 vierkante kilometer groter geworden, land dat gebruik kon worden voor landbouw, stedenbouw, natuurontwikkeling en recreatie.

Het was een indrukwekkende voorstelling, dat verjaardagscadeautje van W. Het begon al met het openingsnummer dat door drie muzikanten in een geel wagentje werd gespeeld. Kon iets opvangen dat leek op “Het leven duurt maar even. Zo sta je boven aan de top, zo lig je keihard onderop.” Voorstelling stond bol van verrassende dingen. Begon al met de opkomst van de booswicht van het stuk, Doktor Wolf: ze daalt af vanuit de hoogte naar de werkvloer. Letterlijk: ze loopt over een wenteltrap die aan een hijskraan komt aangevlogen. Die hijskraan zal overigens een belangrijke rol spelen in de voorstelling. Niet teveel verklappen over het stuk. Gaat over te weinig zorgpersoneel voor te veel hulpbehoevende ouderen. Let op: de AOW wordt in 2027 afgeschaft. Fraaie scènes: een quad- en scootmobilerace over het hele terrein, een bezigheidstherapie “lucifershoutjes maken” die uiteindelijk eindigt in een vlammenzee die twee torens in de hens zet en laat omvallen. Weet je: zelf gaan kijken, of kijk naar de vele foto's die W gemaakt heeft. Ze vond het een “schitterend verjaardagscadeau”.

Na afloop 12 kilometer terug op de fiets naar de camping. Opruimen, opbreken, in- en oppakken en terug naar de Kötteldiek. Mooie dagen. Had graag nog wat gebleven, maar de vatenboer roept.

een tussendoortje – 4b: blij worden van een rommelmarkt?

Heb ik het woord “huzarenstukje” genoemd, krijg ik vragen over het ontstaan van de huzarensalade. Je weet wel, die salade met aardappel, rundvlees en en vooral veel mayonaise. Het gerucht gaat dat die lekkernij mogelijk afkomstig is van de dezelfde Hongaarse ruiters die in het vorige blog bij me "emmerden". Om tijdens hun operaties op vijandelijk niet op te vallen, wilde men geen vuur maken, daarom knutselden ze vooraf een salade in elkaar om mee te nemen en op te smikkelen: de huzarensalade.

Vraagje van lezeres L te D: “Wat maakt een voorstelling zo bijzonder dat je er speciaal een weekend voor naar Almere gaat?” Korte samenvatting van de site van Vis à Vis: “We worden steeds ouder, er zijn te weinig handen aan het bed en de zorgkosten rijzen de pan uit. Regieduo Moniek Merkx en Dorien Folkers zetten hun tanden in het veertien jaar oude stuk SILO 8. Een voorstelling over de afbraak van de verzorgingsstaat die anno 2024 misschien wel actueler is dan ooit. [...] We nemen een kijkje in het jaar 2060, waar niemand veilig is in het verzorgingstehuis van de toekomst ‘SILO 8’. Met de Memorydeletemachine wist dr. Wolff de herinneringen van de ouderen. Haar motto luidt: 'de afwezigheid van herinneringen, betekent een toename van levensgeluk en dus een rustige, oude dag.' Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. De bewoners van SILO 8 blijken veerkrachtiger dan gedacht en verzetten zich op inventieve wijze tegen de naderende onwetendheid.” We zullen het zondag meemaken. Foto in deze alinea komt van https://visavis.nl/.

zaterdag 27 juli: @almere

Onder het motto “Geluk is een reis, geen bestemming” accepteerden we deze overwegend zonnige dag. Was die uitdrukking niet van Winnie the Pooh, of haal ik nu mijn klassiekers door elkaar? W houdt van programma, ook tijdens het fietsen. W houdt ook van rommelmarkten, ik ben daar ook een grote fan van, maar alleen als ze voorzien zijn van een bankje waar je tijdens de plundra van je wederhelft rustig kunt nadenken of de twee keer twee fietstassen die je hebt voldoende ruimte bieden om alle zooi te kunnen vervoeren. Het is ook fijn als ze er koffie verkopen. Laat nu Almere Haven juist deze dag adverteren met “Met een oppervlakte van 350m2 is er voor jong en oud altijd wel wat te vinden tijdens de maandelijkse rommelmarkt. We hanteren kleine prijsjes en de toegang is gratis.” Ik ben dan minder gecharmeerd van oude rommel maar wel zeer in de filosofie die achter zo'n evenement zit. Deze rommelmarkt is een initiatief van Stichting Het Boodschappenhoekje Almere, die opkomt voor mensen, die het financieel niet of nauwelijks redden. Soort Voedselbank dus, maar dan net iets anders. Eigenlijk belachelijk dat dit soort hulp nog steeds nodig is en dat we armoede in ons rijke land nog steeds niet hebben kunnen laten verdwijnen en bezig zijn mijn lapwerk: het draaglijker maken van die armoe. Meer info over juist deze stichting? http://www.hetboodschappenhoekje.nl. Maar dit uitje bewaarden we tot aan het eind van onze trip.

Eerst naar de Ooievaarsplassen. Normaal begint mijn geschiedenisverhaal over een item honderden, soms duizenden jaren in het verleden. Vandaag een keertje niet: de geschiedenis van de Oostvaarderplassen gaat niet verder terug dan tot 1968 toen grote plassen water bleven staan in de nieuw aangelegde Flevopolder. Er zou een industriegebied komen. Daar was niet direct behoefte aan (iets met oliecrisis misschien?), dus werd het moerasgebied ingezaaid met riet en daarna met rust gelaten. De natuur nam het nieuwe land in bezit en ontwikkelde zich tot een nieuwe wildernis. We mogen er graag zijn en ons onderdompelen in het natuurgeweld, “want tienduizenden vogels komen hier tijdens de vogeltrek bijtanken of vinden een broedplek. Je staat oog in oog met wilde runderen, paarden en edelherten die de vlaktes doorkruisen. Vossen verschalken op klaarlichte dag hun prooi. De rust, ruimte en voedselrijkdom werken als een magneet op een nog steeds groeiend aantal verschillende dieren.” Bron tekst en foto: https://www.nationaalparknieuwland.nl

De Oostvaardersplassen maken deel uit van het Nationaal Park Nieuw Land dat het jongste nationaal park van Nederland én het grootste man-made natuurpark ter wereld is met 29.000 hectare natuur! Letterlijk op de bodem van de voormalige Zuiderzee. Naast de Oostvaardersplassen horen ook de Lepelaarsplassen, de Marker Wadden en het Markermeer tot het Nationaal Park, al geldt voor die laatste twee niet dat ze gemiddeld 5 meter onder de zeespiegel liggen. Al na twaalf kilometer kwamen we een futuristisch ogend gebouw tegen: bezoekerscentrum De Oostvaarders. Helaas tijdelijk gesloten, want het wordt behoorlijk gerenoveerd. Was toch nog te vroeg voor een bakkie en W kon de plas nog wel even ophouden.

Dus meteen door, op zoek naar de big five van de Oostvaardersplassen: de konikpaarden, edelherten, zeearend, vos en de heckrunderen. Even dachten we nog dat we de zeldzame zeearend op een lantarenpaal zagen zitten. Het was wel een grote roofvogel maar zal ongetwijfeld geen zeearend geweest zijn, die zijn zo groot als een deur als ze vliegen. De zeearenden gedijen hier waarschijnlijk omdat Staatsbosbeheer heeft besloten in de Oostvaardersplassen niet in te grijpen in natuurlijke processen. Bij een tekort aan voedsel worden de dieren bijvoorbeeld niet bijgevoerd. Dit beleid stuit op nogal wat kritiek, maar de kadavers van dieren die het niet overleven vormen weer voedsel voor vossen en aaseters zoals bijvoorbeeld de zeearend.

Almere kent een aantal bijzondere bouwwerken. Gisteren liet ik er al eentje zien. Vandaag kwamen we langs de Lage Vaart de Rode Donders van architect Liesbeth van der Pol tegen. Zij wilde met haar bouwwerken de overgang tussen stad en polder markeren. De vorm van de drie knalrode woontorens verwijst naar de graansilo’s die hier vroeger stonden. Als je niet geïnteresseerd bent in architectuur sla je het volgende stukje (kwestie van knippen en jatten geweest) gewoon over: “Drie woongebouwen markeren de overgang van de laagbouwwijken van Almere naar de polder. Hun vorm refereert aan industriële gebouwen en doet denken aan graansilo’s. Geprofileerde staalplaten zijn ingekaderd in verticale en horizontale lijnen van gezet staal. Ook de balkons zijn ingepakt in rode, stalen roosters evenals de hekwerken, schoorstenen en kozijnen. Alles is rood. Daarmee onttrekken de gebouwen zich aan de 'traditionele' woningbouw en kunnen zij zich meten met het omliggende landschap. In de brede voet zitten acht woningen die het genot van een tuin op het maaiveld hebben. Dichtbij het kanaal maken zij optimaal gebruik van het water. Het lijf van het gebouw bestaat uit drie appartementen per laag. Penthouses vormen de smalle top van de gebouwen. Het magnifieke uitzicht over de polder en de oriëntatie op de zon zijn hun kwaliteit”.

Even later spotte W een soort piramidehuisjes aan het water. Moet gezien het tijdstempel van de foto aan de rand van Almere Buiten geweest zijn. Geen last van muggen? Niet denken dat alle woningen in Almere zo bijzonder zijn, het merendeel is gewoon doorsnee rijtjeswoning zoals je die overal in Nederland ziet.

En toen kwamen we maar zo een niet afgebouwd kasteel tegen. Een bouwwerk met een beladen geschiedenis. Wat ooit de trots moest worden van Almere is nu verworden tot een hedendaagse ruïne. De plannen voor het bouwen van het kasteel dateren uit 1999. Er moest een betere trouwlocatie in de stad komen, waarna een of andere wethoudermet een plannetje voor het kasteel kwam (zal ongetwijfeld van de VVD zijn geweest en nee: meisje Jorritsma trok toen nog niet in Almere aan de touwtjes). En zoals vaak bij dit soort bouwwerken: geraamd op 60 miljoen gulden (is 27 miljoen euro) in 2000, toen het bouwproject werd stilgelegd (vanwege financiële problemen) was de schatting al opgelopen naar het dubbele. In 2005 werd het project opgekocht door een hiervoor speciaal opgerichte bedrijf. Naast een hotel en een trouwlocatie in het kasteel wilde de firma ook huizen bouwen op het terrein. Om dit laatste mogelijk te maken was echter een wijziging van het bestemmingsplan nodig. In 2008 besloot het gemeentebestuur van Almere niet in te stemmen met een voorstel daartoe. Weer een paar jaar later kwamen er plannen uit de hoge hoed om in en rond het kasteel een attractiepark met de naam Witch World te bouwen. Ook hier lukte de financiering niet en de stekker werd uit het plan getrokken. En nu staat het kasteel maar te staan, leeg en vooral niet-af.

De rommelmarkt viel tegen, de fietstassen bleven leeg. De magen niet, want Almere Haven had in het centrum een prima lunchroom waar een bordje carpaccio (voor B) en een speciale tosti met een gebakken ei (voor W) energie gaven voor de vervolgkilometers. En dan hebben we het nog niet gehad over de opbeurende werking van een cappucino en een Hertog Jan, de laatste van de tap natuurlijk. 

62 kilometer gaf Komoot aan na afloop. Zon op/onder: 5:52/21:37. Wind uit het zuiden/zuidwesten kracht 1 tot 2; zon tussen de 15 en 75 % en temperatuur tijdens het fietsen oplopend van 21 tot 24 graden. Een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag, dan gaan we cultureel doen. De kaartjes staan al op de gsm.

een tussendoortje – 4a: een verjaardag moet gevierd worden

Er komt binnenkort en 1 achter de 7 bij mijn wederhelft. Niet erg: ze wordt er niet anders van. Vroeger waren we in deze periode van het jaar altijd op vakantie en werd haar verjaardag in zeer kleine kring gevierd. Tegenwoordig maken we daar af en toe een uitzondering op, alleen dit jaar doen we het weer eens ouderwets: een verjaardag met zijn tweetjes. Op zeer subtiele wijze kreeg ik te horen dat hare behaaglijkheid wel een speciaal cadeautje wilde, een theatervoorstelling van Vis à Vis in Almere. Kon nog net twee kaartjes boeken voor de matineevoorstelling op zondagmiddag. Camperplaats in Almere erbij (weer een paar dagen samen onder het motto “hoe kleiner, hoe fijner” en het feest kan beginnen. Kwam alleen een ziekenhuisconsult tussen op de maandagmorgen zodat een afzakkertje na de voorstelling er niet inzit: we moeten zondagavond weer terug. “Theater Spektakel SILO 8”, ben benieuwd. Wat betreft de verjaardag van W twee tegeltjes, een variant van W en een versie die door mij is uitgezocht. Maak er maar een quiz van welke tegel bij wie hoort. Hint: ik hou van rond!

Was deze week hoogst verbaasd. In een puzzel van mijn krant (de Trouw) stond een omschrijving van het begrip “emmeren” die ik niet thuis kon brengen. Het regende en ik had niks beters te doen, dus dan heb je alle tijd om eens grondig op zoek te gaan naar het werkwoord “emmeren”. Volgens Van Dale heeft dit woord drie betekenissen: “sodomie plegen met merries”, “geslachtsgemeenschap hebben in het algemeen” en “zeuren, zaniken”. Kende alleen de laatste variant. Toen ik wat verder ging zoeken kwam ik bij het woord “huzarenstukje” terecht en nee, dat is absoluut geen stukje huzaar die je in de huzarensalade tegenkomt. In de volksmond heeft het woord de betekenis van heldendaad, wapenfeit of stunt. Inderdaad, maar dan wel een heel speciale stunt en die stunt mag en kan ik je niet onthouden: huzaren waren van oorsprong Hongaarse ruiters die in het Oostenrijkse leger het gevecht aangingen met de Turken. Het woord is afgeleid van het Hongaarse huszár. De Hongaarse huzaren vielen nogal op, niet alleen vanwege hun kleurrijke uniformen, maar ook door hun uitzonderlijke moed. Het waren al commando’s toen we commando's nog geen commando's noemden, daar soort dus. Als hun dagelijkse portie oorlog voeren er weer op zat, gingen de huzaren met z’n allen terug naar het kamp om lekker een potje te emmeren: ze klommen bovenop een omgekeerde emmer om vervolgens geslachtsgemeenschap te hebben met hun paarden. Beschouw het als tijdverdrijf. Zal toch in de toekomst op een andere manier naar emmers kijken, bijvoorbeeld als W er eentje tevoorschijn haalt om de ramen lekker te gaan soppen. De huzaren werden uiteindelijk zo bekend dat ook militaire eenheden in andere landen soms huzaren werden genoemd, hoewel er geen Hongaar aan te pas kwam. Meestal ging het om eenheden lichtbewapende ruiters. Het bekendste Nederlandse voorbeeld is het “Regiment Huzaren van Boreel”, die jongens die ooit Prins Bernhard hebben begraven.

vrijdag 26 juli: @ almere

We gaan weer eens op weg naar een plek waarvan je zegt “De enige bus die hier langs komt is de collectebus”. Er staat dan wel Almere boven deze alinea, maar Almere is een ruim begrip. Dichtstbijzijnde bushalte op ruim 2 kilometer, dus bij camping Waterhout heb je wel een fiets of zo nodig om in de bewoonde wereld te komen. Het ligt op het Schateiland, omringd door water, natuur en volop rust. Wel een familiecamping, dus rustig? De camping bestaat al 25 jaar maar pas een paar jaar op deze plek. De oorspronkelijke locatie was nodig voor de Floriade van 2022, dus moest de familie verhuizen naar de huidige stek. Even voor de duidelijkheid: het was de wereldtuinbouwtentoonstelling die zich kenmerkte door tegenvallende bezoekersaantallen en inkomsten, uiteindelijk tekort 103,3 miljoen euro. Na het miljoenenverlies waren er geen kandidaten meer die een volgende Floriade wilden organiseren. In 2023 werd mede om deze reden besloten er geen meer te houden en kwam er een einde aan een lange periode van elke tien jaar een tentoonstelling.

Naar Almere dus. Eerst even inslaan bij onze campervakantiesuper vanwege de grote parkeerplaats. Vorige week konden we er niet terecht vanwege de golf caravans die naar de festivalcamping van de Zwarte Cross werden gedirigeerd. Nu konden we er goed terecht, terwijl men nog wel even bezig is met het afbreken en opruimen van het festivalterrein. En na de boodschappen in de vakantiefile naar het westen (als je naar het oosten ging kwam je ook in een vakantiefile). Bijna twee uur deden we er over, terwijl het normaal in anderhalf uur kan. Inchecken op de camping beperkte zich tot vertellen dat we er waren. We hadden al eerder geboekt en betaald, dus snel de fietsen uit en van de bus en een leuke verkennende route door de omgeving. Wel een beetje een raar idee dat je gemiddeld ongeveer 5 meter onder de zeespiegel fietst: gaatje in de dijk en het wordt zwemmen geblazen. We zitten in Flevoland dat bestaat uit de Noordoostpolder (drooggevallen in 1942) en de Flevopolder (dat op zijn beurt bestaat uit Oostelijk Flevoland – droog in 1957 en Zuidelijk Flevoland – 11 jaar later drooggemalen). Korte indruk van ons tochtje van een kleine 30 kilometer: veel ruimte en water, veel fatbikes en een zeer multiculturele samenleving. Morgen wat meer achtergrondinformatie.

Toen we een vuurtoren aan de einder zagen staan waren we bang dat we waren verdwaald, maar het bleek dat we nog maar een paar kilometer hoefden. Restant van de mislukte Floriade van 2022 op “Utopia eiland”. Als je de andere kant opkijkt zie je naast die snelle sporter met zijn blauwe helmpje nog zo'n restant van de Floriade: Flores. Dit gebouw heeft tijdens de Expo diverse functies vervuld en is na afloop opgeleverd als woontoren met 80 appartementen in de groene stadswijk Hortus. Voor de statistieken: 43,5 meter hoog.

Bijna op het einde van onze fietstocht werden we even wakker geschud door een verzameling infopanelen met daarboven de vraag: Wat is je footprint? Even voor de mensen die de laatste jaren onder een steen geleefd hebben: een footprint heeft te maken met de grootte van de impact die jouw leefstijl heeft op de aarde. Zo heeft alles wat je eet en drinkt, of je lang onder de douche staat, met welk vervoersmiddel je naar school gaat en hoeveel kleren je koopt, allemaal invloed op de grootte van je footprint. Hoeveel ruimte neemt jouw leefstijl in? Wat is het nut van het berekenen van mijn footprint? Een footprint is een handig middel om je bewust te worden van de impact van jouw leefstijl op de aarde. Zo laat een footprint zien hoeveel CO2, landoppervlak, water en/of grondstoffen er nodig zijn voor jouw manier van leven. Daarnaast kom je erachter op welke vlakken (wonen, eten, reizen etc.) je kan werken voor een duurzame wereld. Je kunt het ook ruimer zien en de footprint van een gemeente bepalen. Almere heeft dat ook gedaan en ze vonden zichzelf behoorlijk groen.

En toen na 149 auto- en net geen 30 fietskilometers in de avondstand. Geen zin in koken dus het frietkot heeft voor onze avondmaaltijd gezorgd. Scheelt ook heel wat afwas. Wat gespetter tijdens de autorit, temperatuur oplopend naar 24 graden. Best wel te pruimen deze dag, morgen gaan we voor meer!