im westen nichts neues – 3: fietsen door de duinen

Of we last hebben van FOMO, vroeg vaste lezeres E te Z ons. FOMO: nooit van gehoord. Blijkt de afkorting te zijn van “Fear Of Missing Out” en volgens ene meneer Launspach van de UvA (Universiteit van Amsterdam) kun je het definiëren als “Bang zijn om iets te missen”. Vaste lezeres E te Z kan gerustgesteld te bedde gaan: we laten zeer regelmatig een “must visit” links liggen en wanneer iemand ons (overigens meestal met de beste intenties) vertelt dat we daar-en-daar nog heen moeten is dat eerder een aansporing om daar-en-daar te vermijden. Je wordt er vaak alleen maar moe van om dingen en gebeurtenissen niet te willen missen. Vaak zijn “spontane” dingen veel leuker. Neem nu bijvoorbeeld die vlindertuin van gisteren. Zou er zelf nooit op gekomen zijn, maar was heel interessant. Een heel goed idee van onze dochtert.

Nog even terugkomen op het verhaal over de snelle groei van Zoetermeer. Na de Tweede Wereldoorlog heerste overal in ons land woningnood. Mijn vader en moeder trokken bij mijn oma van moeders kant in en als ik alles mag geloven ben ik een volgroeid 5e-maands-kindje geweest. Toen ze aan konden tonen dat er een tweede spruit in aantocht was, kregen ze door de woningbouwvereniging een huis aangewezen. Zuslief is er eind 1952 geboren. Het was in de jaren vijftig normaal dat pasgetrouwden bij één van de ouders introkken. Het leidde vaak tot grote sociale spanningen. Er werden in die jaren “groeikernen” aangewezen. Zoetermeer was er één van. Door allerlei politiek getouwtrek begon men pas in 1962 met de stadsuitbreiding. De nieuwe stad zou ruim van opzet worden met veel groen. Een voor Nederland uniek openbaarvervoersysteem, de Zoetermeer Stadslijn, verbond in een stedelijke ringspoorlijn de verschillende buurten met 12 stations verspreid over de stad. Rondom elk station vinden we ook nu nog de wijkvoorzieningen en wijkwinkelcentra waardoor elke wijk grotendeels zelfvoorzienend is. De Zoetermeer Stadslijn is in 2006-2007 in het kader van het lightrailproject RandstadRail omgebouwd tot sneltramlijn, maar daarover een volgende keer wanneer we in de buurt zijn ongetwijfeld meer. Op de foto in deze alinea: de Dorpsstraat van Zoetermeer in 1913. (Foto: Historisch Genootschap Oud-Soetermeer").

maandag 5 juni: @ zoetermeer

Van Scheveningen tot Noordwijk strekt zich een smalle maar afwisselende duinstrook uit: Hollands Duin. Een duinenrij die door de natuur en de mens samen is gemaakt. Onder Hollands Duin vallen de deelgebieden Berkheide, Coepelduynen, Ganzenhoek, Lentevreugd en Boswachterij Noordwijk. Tenminste: zo was het tot voor kort. Inmiddels kom je ook de naam “Nationaal Park Hollandse Duinen” tegen. Het bijzondere van dit nationale park is: het is er wel, maar bestaat nog niet. Officieel is de situatie als volgt: In 2016 heeft Dunea (zeg maar de plaatselijke waterleidingmaatschappij) het initiatief genomen om het nationale park te stichten. Maar liefst 39 partners sloten zich bij het initiatief aan. Samen stelden ze een ambitiedocument op, waarin aangegeven wordt wat de doelstelling van het nationaal park is. Circa 100 bewoners, gebruikers, vrijwilligers en ondernemers leverden input. 

In december 2020 is de officiële status van nationaal park aangevraagd door Hollandse Duinen bij het ministerie van LNV. Het Nationaal Park Hollandse Duinen is dus veel groter dan Hollands Duin. Volgens de website van het park (dat zichzelf de afkorting NPHD heeft gegeven) is het “[...] het brede Zuid-Hollandse kustgebied van Hoek van Holland tot Hillegom. Het is een uniek landschap dat ruim 5000 jaar geleden is ontstaan door de stijging van de zeespiegel. Het park bestaat uit zee, strand en duinen, en ook de meer landinwaarts gelegen strandwallen en strandvlakten horen erbij. Het park beslaat grofweg 450 km², en is 47 km lang en tot 8,5 km breed. Het omvat meer dan 60 km² waardevolle natuur (Natura2000), 47 kilometer strand, tientallen prachtige dorpen, adembenemende bollenvelden, statige landgoederen en talloze interessante musea en historische gebouwen”. Bron: https://www.nationaalparkhollandseduinen.nl/. Ik twijfel er overigens absoluut niet aan dat het NPHD er binnenkort zal komen: Meer dan 50 partners werken samen aan het plan. De kern van de organisatie wordt gevormd door Dunea (die waterleidingmaatschappij), Staatsbosbeheer, Provincie Zuid-Holland, Gemeente Den Haag, Hoogheemraadschap van Delfland en Hoogheemraadschap van Rijnland. Dus voldoende bobo's bij elkaar.

Hollands Duin of Nationaal Park, het is ons om het even. Komoot (en ik) planden een fietstocht door een voor ons redelijk onbekend gebied waar landgoederen, duinen, bollenvelden (uitgebloeid inderdaad), veenweiden (gronden waar turf afgegraven is, maar te nat voor akkerbouw), dorpen en steden elkaar afwisselen en dat midden in het drukst bevolkte gebied van Nederland. Geen weekend en niet in de zomer, dus we hadden de hele wereld bijna voor ons alleen (behalve in Den Haag dan). Mooie tocht met verrassende stukken, bijvoorbeeld een deel van de landgoederenroute. De gehele landgoederenroute door en rond Wassenaar is een fietstocht van 32 kilometer. De meeste huizen hebben nu een naam in de geest van “Rust en Vrede”, de eigenaar kon de kosten niet meer opbrengen en een particuliere zorgverlener wil wel één keer per dag je pamper verschonen en je een diepvriesmaaltijd voorschotelen voor een kleine of grote € 3.000 per maand om zo het landgoed in stand te houden.

Over prijzen gesproken: de koffiestop deden we in een strandtentje bij Katwijk aan Zee. Voor de prijs van een cappuccino en een normale koffie kan ik thuis drie weken koffie zetten (en dan ook nog in de kwaliteit Goudmerk). Volgens W ben ik weer eens aan het mopperen en moet ik meer genieten door niet op de prijs te letten.

Vanaf Katwijk aan Zee tot aan Monster de wind achter. Dat is pas genieten wanneer je ook nog over een fietspad van asfalt mag rijden. Even een plaatje schieten van the old man and the sea. Doet het altijd goed bij de nazaten, vooral wanneer de foto wordt gemaakt bij één van de strandopgangen van de Zandmotor. In 2011 pleurde men 21,5 miljoen kuub zand voor de kust van Kijkduin. Het was een proef die moest uitwijzen of wind en stroming het zand langs de kust en richting de duinen zouden verspreiden om zo voor de lange termijn de kust te versterken en een dynamisch natuur- en recreatiegebied te vormen. In 2021 is een evaluatie uitgevoerd. Korte samenvatting: proef geslaagd. Het waaide te hard, dus heb maar een foto geleend (beeldbank Rijkswaterstaat; Joop van Houdt).

Terug via Den Haag en toen vond mijn telefoon het welletjes. De rechte streep op bijgaand routekaartje zag er in werkelijkheid iets minder recht uit. Volgens de fietscomputer 82 kilometer, dus we hebben ons best wel gedaan.

Een mooie dag; goed weer om te fietsen. Wel wat frisser dan gisteren (vandaag 18 graden), maar nog steeds strakblauw: dat zie je ook wel aan de foto's. En morgen? Morgen is er weer een dag, dan een paar dagen vrijwilligerswerk en in het weekend gaan we naar Valkenburg. Valkenburg? Jazeker: we gaan er oppassen op een hond! Binnenkort meer in dit theater.