Na een beetje wikken en wegen hebben we toch besloten
gebruik te maken van het aangeschafte boekje “Oder-Neisse-Radweg”, hebben we dat
tenminste niet voor niets aangeschaft. Deze fietstocht begint bij de bron van
de Neisse, in Tsjechië, zo’n 20 kilometer buiten het stadje Liberec. Het eerste
stukje door Tsjechië is nogal hilly en gaat voor een deel over straten met druk
autoverkeer (bron: Bikeline Radtourenbuch), dus beginnen we aan de grens met
Duitsland en Polen, in Zittau dus. Voor we aan de tocht beginnen eerst wat verkennende bewegingen in de omgeving van Zittau.
zaterdag 21 juli: @
zittau – de verplaatsing
Onze beslissing betekende wel een verplaatsing van bijna 500
kilometer, voornamelijk over de A4. Het gebied tussen Frielendorf en Zittau
hebben we in de afgelopen jaren verkend, het gaat dwars door wat we noemen “Lutherland”.
Regelmatig konden we aan de hand van de bruine toeristische borden
aan de kant van de snelweg herinneringen ophalen: “weet je nog die knullige camping in Jena”, “stonden we
in Gotha bij dat mooie paleis”, “de bus heuvelopwaarts naar de Wartburg was
toch wat gemakkelijker dan het voetpad naar beneden” en meer van dat decadente
geneuzel over onder meer Weimar, Erfurt en Eisenach. Voor het eerst sinds weken probeerden
regendruppels onze “Windschutzscheibe” schoon te poetsen en tijdens zo’n buitje
daalde de buitentemperatuur van 31 naar 19 graden. Het klaarde al snel weer op.
We dachten nog even boodschappen te doen bij de Lidl in Löbau, maar 50 meter vóór
ons paradijs had de gemeente de straat opgebroken en na bijna een half uur
omtrekkende bewegingen te hebben gemaakt en bij elke nieuwe nadering van de
Lidl telkens een wit bord met rode rand (en wat erger is: een groot gat in de
grond, zodat het bord niet te negeren viel) op ons pad tegen te komen, hebben
we Löbau en vooral de Lidl veel sterkte gewenst en kwamen tot de ontdekking dat
de Nettomarkt in Herrnhut ook uitstekende karbonades en vloeibare attributen
verkocht. Bij het inruimen van de boodschappen kwam er ook een einde aan het
mysterie van de twee verdwenen eieren: W had ze opgeborgen in de aardappelbak
(logisch toch? Je kunt het vergelijken met het wegleggen van je portemonnee in
het diepvriesvakje van de koelkast). De eitjes toch maar in onze kliko
gedeponeerd.
Busje geïnstalleerd op camperplaats “Am Dreiländereck”
(campercontactcode 9094, 60 plaatsen, 7 € per overnachting en wanneer je stroom
wilt hebben gooi je voor elke 6 uur een Euromuntje in de automaat). Met de luifel
uit is het vol te houden; de camping aan de Olbersdorfer See zou ook geen
schaduw bieden zouden we later zien en is ongeveer drie keer zo duur.
Even een verkenningsrondje op de fiets naar het
Dreiländerpunkt aan de Neisse. Beetje luie Duitsers en Tsjechen: alleen de
Polen lieten hun vlag in de wind wapperen, de andere drie (ja er hoort ook een
Europese vlag bij) mochten we erbij denken. Heb op internet maar een foto
opgezocht van de situatie zoals-het-hoort. Behalve vlaggen, een groot
kruisbeeld en een Denkmal is er niet zoveel te zien op dit plekje. Vergelijk
het absoluut niet met Vaals, waar je in een grote touristtrap van hier tot
gunder terecht komt. Hier in Zittau kun je alleen te voet of op de fiets bij
het daadwerkelijke drielandenpunt komen (overigens is dat ook niet helemaal
waar: het laatste stukje moet je wadend door het water, of op een rubber bootje
wanneer je geen natte voeten wilt krijgen: de grens tussen de drie landen ligt in
de Neisse). Even doorgefietst naar Tsjechië en ook een stukje Polen meegenomen,
lekker internationaal bezig en grenzen zijn borden geworden.
V: 116.606; A: 117.090
zondag 22 juli: @
zittau – boemelend naar boven
De stoomtreintjes komen regelmatig stampend en fluitend
langs onze camperplek, dus tijd om eens nader met ze kennis te maken. Er zijn
nog veel plekken in de voormalige DDR waar stoomtreinen niet weg te denken zijn
uit de omgeving. In Zittau is het de Zittauer Schmalspurbahn die (tegenwoordig alleen
met toeristen) sinds 1890 het Zittauer Mittelgebirge bereikbaar maakt. Er zijn
twee Kurorte als eindpunt: in Bertsdorf is de splitsing naar Jonsdorf en Oybin.
We kwamen een beetje te vroeg aan op station Zittau Haltepunkt (een Nales is
nooit te laat). W vroeg om even een foto te maken van haar klokje, zodat
iedereen getuige kan zijn van het belachelijke feit dat we een half uur moesten
wachten op de Dampfer. 
Voor twee keer 9 € kregen we een enkeltje (fietsen
gratis mee) naar Kurort Oybin; gekozen voor dit gehucht omdat we dan niet over
hoefden te stappen. Voor ons niet zo’n probleem (dat overstappen), maar het was
een heel gedoe om de elektrische (zware) fietsen de bagagewagen in te zeulen. Heerlijk
in een open bak genieten van de "buitenlucht". We werden wel een beetje
doorgerookt maar een bordje vertelde ons dat de maatschappij niet
verantwoordelijk is voor welke schade dan ook aangericht door de stoomloc. Bij
Bahnhof Bertsdorf was het een drukte van belang: voor velen een overstappunt,
dus een paar stampende stoomlocomotieven, een aantal historische wagonnetjes op
een rangeerspoor en om het feest compleet te maken nog een oude dieseltrein (rijdt
alleen in het weekend). Een groot aantal wagons droeg het embleem DR, bleek
later dat dat de afkorting was van Deutsche Reichsbahn. De aanduiding DR werd
door de Deutsche Demokratische Republik gebruikt voor haar spoorlijnen van 1945
tot 1994.
Van Kurort Oybin ging het fijn naar beneden, soms over
asfaltwegen, een enkele keer een stuk mountainbikeroute. Gestopt voor de lunch
(zoute Pommes en een biertje/radler om het weg te spoelen) aan de Olbersdorfer
See, een bruinkoolgat; op zijn Duits “Tagebaurestsee”, waar men in 1991 gestopt
is met het delven van bruinkool en nu helemaal is omgebouwd tot recreatiegebied
(inclusief camping). Tegen drieën een korte rust op de camperplek en wat later
nog een rondje Zittau (uitgestorven want zondag). Aan het eind van de middag hadden
we onze verplichte 40 kilometer weer op de teller staan. Mooie dag, mooie
tocht. Morgen kan het Oder-Neisse-avontuur beginnen.
