Een paar weekjes ouderwets “zomervakantie”, maar waarheen? De plannen wijzigden met de dag. Eerst ingelezen in Denemarken, boeide ons beiden niet zo. Schotland was bijna in kannen en kruiken tot W ernstige verhalen ging lezen over bloeddorstige muggen en hinderlijke midges; toen ik er nog een schepje bovenop deed door te verhalen dat zoon en ik tijdens één van onze wandelvakanties ooit hebben gegeten met een theedoek over ons hoofd, kon Schotland het helemaal schudden. Boekje aangeschaft met de fietsroute langs de Oder-Neissegrens, de grens vanaf 1945 tussen Polen en Duitsland. Of we er ooit komen?
maandag 16 juli: @
möhnesee
De grote familie-uittocht vandaag. Dochterlief met man en
zoon vertrekken naar Duitsland, zoonlief met vrouw en kinderen (net bijgekomen
van het fietsweekend) volgeladen naar Frankrijk. We kunnen niet achterblijven,
stoppen Puzzeltje vol met eten en drinken en hobbelen (voorlopig) naar het
zuidoosten, Duitsland in. Beoogd einddoel: camperplaats Revierpark Wischlingen
nabij Dortmund (campercontact 64.313). Dat werd ‘m niet: een betonplaat
(weliswaar midden in een erg mooie parkachtige omgeving) pal in de zon en met
de stroompaal op een onmogelijke plek. Half drie, dus voldoende tijd om wat
anders te zoeken. De thermometer gaf een buitentemperatuur van 29 graden aan,
maar gelukkig hebben we tijdens het rijden een airco.
W had goede herinneringen uit haar jeugd en jonge jaren aan
dobberen in een bootje op de Möhnesee, ik heb ooit eens een uitzending gezien
op Discovery of National Geographics over gebombardeerde dammetjes. Voor beiden
dus een goede reden om die omgeving te verkennen. Drie mogelijke opties. Nummer
1 (de camperplaats van de Adac aan de noordkant van het meer) viel af, want
vol. Nummer 2 lag aan de zuidzijde: camperplaats Stockumer Eichen
(campercontactcode 48.258), een aantal plaatsen naast een camping met alleen
vaste seizoensgasten. De mooiste plekken (bovenaan) waren met grote stenen
afgezet, maar er bleef (op dit moment) voldoende keus over; later op de dag
liep de camperplaats vol. 10 € in een parkeerautomaat en Puzzel kon 24 uur
staan en nog aan de stroom ook en (als je goed keek) met zicht op de Möhnesee.
Toiletten en douches bij de hand, alleen het lozen van vuil water is een
probleem: achter de slagboom en niemand in de buurt om het ding te openen. Onze
eerste dag, dus absoluut nog geen vuilwaterprobleem. Door regelmatig de stoeltjes
te verplaatsen konden we profiteren van de schaduw van een grote eik. Het leven
kan goed zijn. Mooie zonsondergang en ’s nachts koelde het lekker af. Alleen hield het raadsel van de twee verdwenen eieren ons bezig. In het weekend twee (gekookte) eieren overgehouden, mooi voor bij de spinazie dachten we toen. Helaas heeft W de eitjes een plekje gegeven dat ze zich niet meer kan herinneren. Komen vanzelf terug, maar wanneer beginnen gekookte eieren te rotten?
De Möhnesee is één van de vele stuwmeren in dit gebied van
Duitsland. De dam werd gebouwd in de Möhne (een zijriviertje van de Ruhr) in de
periode 1908 tot 1913. Doel: energiebehoefte, watervoorziening voor de
bevolking en koelwater voor de industrie. In 1943 is de dam gebombardeerd door
de Engelse RAF. In een documentaire onder de naam “Dambusters” werd een paar jaar geleden getoond
hoe de Engelsen stuiterbommen ontwikkelden die deze dam en ook de dam van de
Edersee voorzagen van een leuk gaatje. Het bombarderen van de Möhneseedam
leverde 1600 slachtoffers op, voornamelijk krijgsgevangenen en dwangarbeiders.
Ook de RAF kwam er niet zonder kleerscheuren van af: slechts 11 van de 19
vliegtuigen keerden terug, 53 bemanningsleden lieten het leven. De officiële
naam van deze actie was Operation Chastise. Terzijde: de Duitsers hadden maar
130 dagen nodig om de schade te herstellen.
V: 116.205; A: 116.405
dinsdag 17 juli: @
wellerburg
De dag begonnen met een fietsrondje Möhnesee van zo’n 30
kilometer. Fietsen was (temperatuurtechnisch gezien) in de ochtend nog redelijk
te doen. Mooi tochtje, vooral de stukken langs de Südufer. Aan de andere kant
van het water mochten we gebruik maken van een vrijliggend fietspad langs de
doorlopende weg.
Na de lunch een verplaatsing van ruim 80 kilometer naar de
Twistesee, waar bij Wellerburg (een paar kilometer verwijderd van Bad Arolsen)
Reisemobilhafen Twistesee ligt (campercontactcode 11.830). Je houdt ervan of
niet: de eerste twee beoordelaars op Campercontact waarderen hun ervaringen met
respectievelijk een 1 en een 10. Stellplatz des Jahres 2015, 2016, 2017 en 2018
(van camperplaatsen met meer dan 80 plekken). 12 € en 0,50 cent per kwH stroom.
Massaal (150 plaatsen), maar goed verzorgd sanitair. Niet helemaal ons ding,
maar geen probleem om er een nachtje te staan.
De Twistesee is een stuk jonger dan de Möhnesee: de dam
dateert van 1977. Het is ook maar een klein meertje: we hadden slechts 7
kilometer op de fietsteller staan toen we rond waren. Nu zegt de afstand niet
alles: er zaten behoorlijke pukkels in de route, een aantal keren mochten we
onze fietsjes naar boven schuiven. Het voordeel is dat je – eenmaal boven
aangekomen – met een bloedgang (we tikten de 50 km per uur aan) naar beneden
kunt. Waarom dragen al die wielrenners eigenlijk helmpjes?
En alweer een erg mooie, maar warme dag.
V: 716.405; A: 716.491