De A7, AP7, CV10 en CV13 leiden
je mooi om de grote steden Valencia, Sagund, Castellón en Benícasim heen op weg
naar het noorden. Het laatste stukje (N340) was ome Tom weer even de weg kwijt,
zeer waarschijnlijk toch niet het allerlaatste kaartmateriaal gedownload. Toch
kwamen we zonder kleerscheuren op La Volta aan, een mix tussen camping en
camperplaats aan de Costa del Azahar. Als “klein doosje” werden we onder de
bomen gedropt, toch uitkijken dat je niet even de zonnepaneeltjes beschadigt:
passen en meten en een keer of tien steken voor je op het juiste plekje staat.
Een Zweed naast ons was even vergeten dat hij een alkoof had, maar gelukkig had
hij Duck-tape aan boord en kon hij zijn camper voorzien van een nieuwe
striping. Grotere witte dozen hebben een speciale plek, waar ze geen last
hebben van overhangende takken en ander vervelend camperaantastend
floragebeuren. We betaalden € 10,00 per nacht, inclusief stroom en inclusief
rammelende wifi. Je hoeft in deze omgeving niet bang te zijn om géén
overnachtingsplek te vinden: het stikt hier van de camperplaatsen, campings en
Stop and Go’s.
Het verkennende fietstochtje was er ook een met
startproblemen: tijdens de hoosbuien eerder deze week heeft de elektronica van
de fietsen gemeend dat het ook een functie “absorberen” had, dus het haperde
behoorlijk; gelukkig werkt een en ander na de nodige zonnestraaltjes weer zoals
elektrieke fietsen het eigenlijk zouden moeten doen en heeft W. weer
trapondersteuning en B. hoeft zich geen zorgen meer te maken over foutcode C28
(als je zegt dat dat “frituurpan oververhit” betekent, geloof ik je meteen).
's Morgens nog even door Paco van KMZero uit laten leggen
hoe het zit met de sinaasappelziekte, als ik weer redelijk internet heb zal ik
proberen zijn Spaans-Engelse Google-vertaling een geloofwaardig fundament te
geven. Voorlopig houden we het er even op dat er een plant is die
citrusboompjes kan wurgen en leuke vruchten produceert (zie foto).
En was doe je als je gepensioneerd bent? Je zit in het
zonnetje, voor de camper, achter de geraniums en je dopt tuinbonen.
Ik heb een tijdje wat verkeerde tellerstanden doorgegeven:
zat er steeds 1.000 km naast. Dit zal waarschijnlijk niemand echt interesseren,
maar voor de goede orde: wat is de juiste stand, Mieke?
V: 67.201; A: 67.438
vrijdag 08 april: een
winderig dagje in Peñiscola, Benicarlo en Vinaròs
Een winderig dagje, maar wij hebben (met werkend elektriek)
altijd de wind mee! Dus: op naar Peñiscola. De naam is afgeleid van het
Latijnse peninsula (schiereiland). Het oorspronkelijke stadje is gebouwd op een
steil uit zee oprijzende rotspartij, dus een stevige kuitenbijter toen we de
fietsen eenmaal onderaan de bult hadden geparkeerd. De strategische ligging van
de stad betekende dus voortdurend gedonder, voor details heb je Wikipedia.
Wel leuk om te vertellen is het verhaal dat kardinaal Pedro
de Luna in 1394 in Avignon uitgeroepen werd als “tegenpaus”; we hebben een
tijdlang twee pausen gehad: een Franse en een Roomse. Toen deze Pedro de Luna
onder de naam Benedictus XIII het niet verder kon schoppen dan alleen paus-zijn
over de Fransen trok hij zich maar terug in zijn stulpje op de bult in
Peñiscola (op Arabische fundamenten gebouwd door de Orde van de Tempeliers).
Zijn kasteel kreeg de naam Castell del Papa Luna. Hij is daar blijven zitten
tot zijn dood in 1423. Zijn opvolger had het al snel bekeken en werd weer
vriendjes met Rome.
Te voet de bult op dus. “It’s pretty a postcard”, had Lonely
Planet ons al gewaarschuwd. Sommige delen zijn erg toeristisch
(souvenirwinkeltjes en restaurants) en andere stukken lieten het authentieke
karakter van de vesting zien. Wel mooie uitzichten en natuurlijk een
standbeeld van Papa Luna.
Je kunt in dit gebied uitstekend fietsen: Benicarlo en
Vinaròs zijn leuke plaatsen die op acceptabele afstanden liggen.
