van je familie moet je het hebben – 2: en alweer grensoverschrijdend gedrag

Een vriendin van W (ze leest ook regelmatig mijn hersenspinsels) wees op een verhaal in het Parool van 18 mei 2023, auteur Fons Hendriks, met de titel “Hoe beschermen we de zestigplusser op de e-bike?” Dit naar aanleiding van mijn verhandeling over de ANWB-echtparen die hun elektrische rossen opzadelen. Het Parool hoort tot de DGP-groep, dus als abonnee van de Gelderlander kan ik ook digitaal een groot aantal artikelen uit het Parool (en de Trouw en de Volkskrant) lezen. Interessant artikel. Het beschrijft onder meer een rapport van de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid dat een ontluisterend beeld van fietsende ouderen schetst: van de 229 fietsdoden in 2020 was driekwart boven de 60. En daarbij komt: de krasse knarren blijken voornamelijk op een e-bike een gevaar op de weg. Volgens ene Kees Bakker van de Fietsersbond zijn e-bikes niet gemaakt voor oudjes: de sturen zijn te recht voor de senior die te veel moet leunen op zijn armen en ze gaan te snel. En toch is de e-bike de Harley-Davidson voor de ­zestigplusser met een endlifecrisis (woorden van dezelfde Kees). Onze minister van Infrastructuur, Mark Harbers, doet er nog een schepje bovenop: hij beweert dat in 2040 het ­aantal verkeersongevallen met fietsers (14.000 in 2020) met 100 procent zal zijn gestegen. De ouderen moeten in toom worden gehouden, maar hoe? Er wordt gedacht aan een helmadvies (let op: advies en géén plicht) en zijwieltjes. Eindigen de oudjes (ja ik ook) dus net zo als ze ooit begonnen zijn: op een driewieler. Moest bij dit verhaal onmiddellijk denken aan een schilderij van Marius van Dokkum, namelijk “Turbo”, waarbij een krasse oude dame met een noodgang vanaf het fietspad de voorrangsweg oprijdt. Let op de steunkousen, de grijze haren en de degelijke fietstassen.

vrijdag 26 mei: @ winterswijk

Het familieprogramma begon pas 's avonds, zodat W opperde om maar eens een twee-accu-fietstocht te plannen, dat wil zeggen: een tocht waarbij je aan één accu (zo'n 60 kilometer) niet genoeg hebt en een keertje moet wisselen. Leuk, kom je op plekken waar je normaal niet komt. Het werd een deel van de Aa-strang (wordt in Duitsland overigens de Bocholter Aa genoemd en zo ken ik dat watertje ook). Ergens in de buurt van Velen komen een paar minuscule stroompjes samen (Thesingbach, Weiße Vennbach en Schwarze Bach) en vormen zo de rivier die via Borken en Rhede naar Bocholt verder westwaarts stroomt. In de buurt van Dinxperlo even grensrivier en komt tenslotte bij Ulft in de Oude IJssel uit. Inmiddels hebben een aantal kleine beekjes nog wat extra water geleverd (Keizersbeek, Zwarte Beek en de Holtwijker Beek). Bij het voorbereiden van de route kwam ik op internet een heel interessant kaartje tegen met allemaal fietstochten langs Nederlands en Duits water. Voorlopig zijn we nog niet uitgefietst.

Ook een rondje Aasee maakte deel uit van het programma. Vlak bij de Aasee ligt een camperplaats die we in vroeger tijden regelmatig bezochten. Een rondje Aasee (op de fiets of met de benenwagen) was dan steevast vaste prik. Het is een kunstmatig meer in Bocholt en heeft (volgens Wikipedia) een totale oppervlakte van ongeveer 0,74 km2. Beetje betrekkelijk: een en ander is afhankelijk van de hoogte van het water, één van de functies is bescherming tegen overstromingen voor de de omgeving. De recreatieve functie is natuurlijk ook belangrijk. Het meer is vanaf de jaren 70 van de vorige eeuw door baggeren ontstaan en Bocholt was uiteindelijk in 1987 uitgebaggerd. Komoot komt met de volgende samenvatting (kijk na de foto's) en alle getallen in kilometers:

Singletrack	20,10
Pad	2,97
Toegangsweg	< 0,10
Fietspad	18,40
Straat	7,90
Weg	14,90

Heel opvallend was het grote aantal graanvelden in Duitsland. Is in Nederland maïs het voornaamste gewas, in Duitsland kwamen we veel velden rogge tegen, regelmatig stond er gerst op het land en één keer hebben we een veld met tarwe gezien. De haver ontbrak (of we hebben onze ogen niet goed gebruikt).

Haver hiernaast en vervolgens: gerst, rogge en tarwe (voor de zekerheid opgezocht via mijn app Plantnet, want we hebben een ex-boerenzoon in onze familie).

Ook opvallend was een wegaanduiding met de naam “Elf-Apostel-weg”. Toen W zag dat ik een foto ging maken, sprak ze “dat wordt weer een lang verhaal”. Beloof het kort te houden, al is dat ernstig moeilijk. Elf apostelen en ik altijd maar menen dat er 12 van die jongens rondliepen. Ze werden “De Twaalf” genoemd (apostelen, discipelen, leerlingen). Eentje ervan was niet helemaal fris: Judas Iskariot. Hij beroofde zichzelf van het leven nadat hij Jezus verraden had. Hij werd al snel opgevolgd door Mattias, waardoor het clubje weer “compleet” was. En dan denk je wanneer je een icoon ziet van het pinkstergebeuren: ze zijn weer compleet, maar de bijbehorende tekst zegt heel wat anders: “We zien twaalf gestalten die bijeen zijn terwijl de Heilige Geest op hen wordt uitgestort. Wie zijn deze twaalf? Zijn het apostelen? Zijn de twaalf leerlingen van Jezus? Nee: het zijn niet "de" twaalf, die we zouden verwachten. Het zijn, links van het midden naast elkaar achtereenvolgens: Petrus, Matteüs, Lucas, Andreas, Bartolomeüs en Tomas; en rechts van het midden: Paulus, Johannes, Marcus, Simon, Jacobus en Filippus. Dus naast de lege plaats van Christus Petrus en Paulus - de zuilen van de kerk.” De enige verwijzingen die ik tegenkwam op internet naar elf apostelen waren een aantal straatnaamaanduidingen in Duitsland en een column van Stijn Fens (december 2022) in de Volkskrant: “Louis van Gaal en de elf apostelen”, maar neem van mij aan dat dat weer niks met Pinksteren te maken heeft.

Dinxperlo (marktdag op vrijdag) leverde ons een broodje paling (W) en voor mij een gebakken visje. Nee, weer geen kabeljauw, maar een kabeljauwachtige: heek. Gezien de enorme hoeveelheden lekkerbekjes en kibbeling die er over de toonbank gingen zal ik een volgende keer ongetwijfeld moeten vertellen dat ook de heek wordt overbevist. En dat allemaal onder de kerk van Dinxperlo, nee: niet dat overbevissen.

Mooi afwisselende tocht met een groot aantal onbekende dingen. Even een paar uurtjes rust en toen naar de woonst van zuslief en zwager, waar goede gesprekken, koud bier en een warme maaltijd smeekten om onze actieve deelname. Maar daarover zal ik ongetwijfeld een volgende keer schrijven.

Een mooie dag; mooi blauw, dat zie je op de foto van de Dinxperlose kerk (hierboven ergens) . Graad of 20, windje 2 tot 3 uit een noordoostelijke hoek (voelt dus wat frisjes aan op de fiets en het is bloedje heet in de zon uit de wind). Zon op/onder: 05.25/21:35. En morgen? Morgen is er weer een dag. We hebben de hele dag “programma” en wat het wordt hoor je binnenkort.