de hondenoppascentrale en op naar de ultieme vrijheid

"En waar blijft dan de evaluatie van je voorjaarstocht?” vroeg vaste lezeres L te D zich af, immers normaal wordt door mij nog een uitgebreide samenvatting gegeven van het voorafgaande. Zat er niet in deze keer, want te druk. We waren amper thuis of de marathon (en later in de week de halve marathon) van de wandelavondvierdaagse moest worden gecontroleerd. Op de fiets, dat dan wel weer. Woensdag activiteitendag op het museum en de rest van de week oppassen op kleinzoon Q, opnieuw een ochtendje klussen op het het museum en een middagje rijden op de elektrocar. De samenvatting mag je deze keer dus zelf maken als je er behoefte aan hebt. Was meer bezig met de verhandeling die ik deze oppasdagen van kleinzoon Q kreeg over de nutriscore, de nieuwste manier om levensmiddelen met elkaar te vergelijken. Waar dat jong al die wijsheid vandaan haalt? “Een groene A staat voor de gezondste samenstelling, een rode E voor de ongezondste keuze. Producten worden vergeleken binnen hun productgroep. Zo kan het zijn dat een diepvriespizza een groene A scoort, niet omdat het de beste keuze is, maar omdat het een gezondere keuze is dan een andere pizza in het schap. Dat betekent dus dat zelfs als de boodschappenkar vol groene producten ligt, die niet allemaal even gezond zijn”. Kort samengevat: weer zoiets waar we geen reet aan hebben.

Nog even een foto van de pompoenrozen die we bij de terugkomst van onze voorjaarstocht in de woonkamer aantroffen. Dank HenC.

donderdag 11 mei: @ kotten

Zwager/broer moet even onder het mes bij de ogenboer, zijn vrouw mag voor chauffeur spelen. Helaas: hun hond mag niet mee. Hond wil nergens logeren, alleen bij W (en een beetje bij mij) voelt hij zich thuis. Camper op het erf in Kotten gezet en gedaan alsof het mooi weer is: W de buitenkant van de bus onder handen genomen en ik bezig met mezelf, want al een paar dagen opgezadeld met een zeer hinderlijke hoest. Eigenlijk was die hoest een reden om een uitgebreide middagdut te doen en me voor de rest bezig te houden met Wim Daniëls. Alleen al de zin waar Wim zijn boek “de Dikke Daniëls” mee opent is van een wonderbaarlijke schoonheid “ik ben anders, net als jij”. En het leuke is: hij kan er vijf bladzijden over doen om die zes woorden uit te leggen om daarna nog eens een bladzijde te besteden aan het al dan niet gebruiken van de komma halverwege. Wim is eigenlijk geen schrijver, meer een “taalverzamelaar” met als uitgangspunt “als je over taal schrijft, ben je nooit uitgeschreven”. En ja: tussen al die prachtige, onderbelichte en overgewaardeerde aspecten van de taal ook een beetje op de hond gepast en lasagne in de oven gedrukt. Overigens: Yvonne Kronenberg kan er ook wat van. Kwam dit weekend deze uitspraak van haar tegen (zaterdagbijlage Gelderlander): “Er zijn mannen die opgewonden raken bij het zien van een naaktslak, dat is bij vrouwen anders”. Drie alinea's verder: “Bejaard zijn ziet er niet uit, maar het is erg leuk”.

vrijdag 12 mei: @ bentelo

Vrijdag is openluchtmuseumvrijwilligersdag, dus al vroeg op pad met de auto van Kotten naar Lievelde. Zinvol bezig geweest, maar dat had je niet anders verwacht. Tegen drieën klaar en niet veel later kwam W met de camper uit Kotten aangereden. Kort overleg en vervolgens mocht ik in mijn eentje met de camper op jacht naar de ultieme vrijheid. Tenminste zo wordt het bezit van een camper tegenwoordig aangeprezen door het verkopersgeboefte. Een klein rijdend huis, van alle gemakken voorzien. Heel wat anders dan de hippiebusjes die in de jaren 70 in Nederland verschenen. Meestal bontgekleurde Volkswagenbusjes, een beetje aangepast/omgebouwd en met een beetje moed ging je de hasj achterna: India en Nepal. Zij die wat minder moed hadden namen genoegen met Spanje of Marokko. Nee, we waren er niet bij: we waren in die tijd druk met huisje-boompje-beestje-kindjes. Geen spijt van overigens. Inderdaad alleen naar Bentelo: W wil nog niet naast een blaffende hond slapen (en deze keer bedoelt ze mij en niet de hond van haar broer). “Kom morgen wel met de auto na, dus zorg maar dat je een mooie fietstocht hebt voorbereid”. Ultieme vrijheid?

zaterdag 13 mei: @ bentelo

Inderdaad een deel van de ochtend besteed om samen met zij van Komoot iets leuks in elkaar te fabrieken. Uitgangspunt was een fietstocht die ik op 11 maart in mijn eentje (handschoenen aan en muts op – vergeet de lange jaeger onderbroek niet!) gereden heb. Beetje opgekrikt en uitgebreid zodat er een verantwoord afwisselend geheel ontstond, zeg maar een route die een afspiegeling liet zien van het Twentse land en dat dan 44 kilometers lang.

Natuurlijk begonnen richting landgoed Twickel. Vanaf 1347 (eerste vermelding) bewoond en geëxploiteerd door verschillende families (Van Twickelo, Van Raesfelt, Van Wassenaer Obdam en Van Heeckeren van Wassenaer). De laatste eigenaresse heeft Twickel overgedaan aan een stichting. Wel heeft ze vastgelegd dat het kasteel na haar dood bewoond moest blijven door de familie. Van haar stammen de schitterende woorden “Het streven moet zijn het kasteel als een levend centrum een geheel te doen zijn met het bijbehorende gebied“. Maar ja, zelf kinderloos: wat dan? De huidige bewoner Roderik Graf zu Castell-Rüdenhausen heeft nu het woonrecht. Familie? ‘t Is maar hoe je het bekijkt: Roderikje is de zoon van een achterneef van de laatste eigenaresse. We hebben al veel vaker over landgoed Twickel gefietst en komen elke keer nieuwe dingen tegen. Kan ook bijna niet anders: Twickel is 4.500 hectare groot en kent behalve 148 boerderijen (herkenbaar aan de zwart-witte luiken) bossen met eeuwenoude eiken, heidevelden met bijpassende vennetjes, akkers, weilanden of zoals het foldertje zegt: “cultuur, natuur en bedrijvigheid gaan op Twickel harmonieus samen”.

Een mooie tocht langs het Twentekanaal volgde. Een leuk sluisje om de boel een beetje af te toppen. Diepzinnige tekst waarover we ruim een half uur gefilosofeerd hebben. Gelukkig was het toch tijd voor een lange pauze.

En toen naar Weldam. Weldam is een kasteel en havezate op een landgoed gelegen in de Markelose buurtschap Kerspel Goor in de Nederlandse gemeente Hof van Twente. Het is gelegen tussen de plaatsen Diepenheim en Goor in de provincie Overijssel. Heb er in maart al meer dan genoeg over verteld (https://berrynales.blogspot.com/2023/03/), dus kan volstaan met een foto.

Daarna fietsten we naar het huis waar Sander Schimmelpenninck is opgegroeid. Je weet wel: die Sander die een tijdlang hoofdredacteur geweest is van Quote, televisiepresentator is (geweest?), een column heeft bij de Volkskrant en regelmatig zijn gezicht laat zien bij talkshows. Sander (uit 1984) heeft in zijn jeugd gewoond in en op het Nijenhuis. Ooit een havezate, nu kasteel en landgoed nabij Diepenheim.

Wat is nu zo leuk aan ons Sandertje? Hij hoort bij de elite, schrijft een boek over de elite en zet zich er min of meer tegen af. Samen met Ruben van Zwieten heeft hij “Elite gezocht” geschreven. Hij beschrijft de levens van bevoorrechte mensen (de Nederlandse economische elite) en laat zien dat het eigenlijk allemaal maar niks is: economische welvaart is gaan samenvallen met geestelijke en sociale armoede. Yep, ik weet het: misschien kijk ik teveel door mijn rode brilletje. Het meest treffend vond ik het verhaal van Erik. Dit verhaal laat zien dat de ene Erik de andere niet is en dat het verduveld belangrijk is in welke straat je geboren bent. Hoezo biedt het Nederlandse onderwijssysteem iedereen gelijke kansen? In het boek kan Mavo-klant Erik dankzij zijn vermogende ouders naar peperdure privéscholen en weet zo uiteindelijk toch een bestaan als huisjesmelker op te bouwen — niet op basis van talent of prestatie, maar dankzij geld. En nu we het toch over geld hebben: geld verkregen uit een erfenis schijnt veel minder te worden belast dan geld verdiend uit arbeid. Iets met “vermogensrendementsheffing” of een andere belastingregel die de vermogensongelijkheid in Nederland bevordert.

Al nakeuvelend over onze Sander terug naar Campercamping De Bentelose Esch en vervolgens de middag gezellig doorkomen: jij in jouw klein hoekje en ik in’t mijn (maar wel buiten in af-en-toe-de-zon; zocht graag de schaduw op: ging soms te hard). Restantje bami (met een gebakken eitje van de kippen van de oppashond en een bakje sla van de Coop in Hengevelde) en toen W vertrok na de afwas in haar Daihatsu hoorde je de andere camperbewoners denken: “Vriendin gaat weg en ze hebben niet eens een nummertje gemaakt! Nou ja, hij is ook al wel een beetje op leeftijd. Zou zijn vrouw vanavond nog komen of is hij vrijgezel? Wat zouden zijn kinderen ervan vinden?” Mooie dag, mooie tocht: 23 graden, weinig wind, wisselend bewolkt.

zondag 14 mei: @ home

De eindafrekening. Jaren gezeurd bij John over de idiotie om voor twee personen toeristenbelasting te betalen, terwijl je alleen bent. Ook diepzinnige gesprekken met hem gehad over de prijs van een elektriciteitsaansluiting. Op deze camperplaats heb je de beschikking over een stekkertje met 16A prik, da's vragen om elektrisch verwarmen in de winter en loeiende airco's in de zomer. Hij die alleen een koelkast op 220 volt heeft draaien en soms zijn telefoon oplaadt, mag meebetalen aan dat grootverbruik. "Wordt aan gewerkt", was het antwoord van de camperplaatsbeheerder sinds jaar en dag en inderdaad: sinds kort is jaar en dag aangebroken en heeft de camperplaats een nieuw systeem. Even de proef op de som. Is er in ieder geval niet goedkoper op geworden. Prijs was € 16,50 all-in voor twee personen. Betaalde nu € 32,62 voor één persoon (waarvan € 4,62 voor stroom). Omgerekend dus € 16,31 per nacht. Toch nog eens een babbeltje maken over het feit dat het geen verbetering is. Nog iets nieuws: "een rondje Twente". Vijf camperplaatsen in Twente zijn een samenwerkingsverband aangegaan en zijn een actie gestart om Twente, maar vooral zichzelf, te promoten: een stempelkaart. De bedoeling is dat je alle vijf camperplaatsen bezoekt, je kaart laat afstempelen en bij een volle kaart ligt er een leuke (?) attentie op je te wachten. Alle vijf camperplaatsen zijn aangelegd op het erf van agrarische bedrijven en laagdrempeligheid, gastvrijheid en het Twentse noaberschap staan hierbij centraal (aldus de flyer).

Niet te laat naar huis, de afspraak was om nog een eindje te gaan fietsen. Route uitgestippeld naar de Slangenburg en dan vooral de kant van de abdij. Opnieuw een pareltje geworden. Vandaag weer 46 km dichter bij de 10.000 op de fietsteller (die mijlpaal wordt ergens deze week gehaald). Wel weer een kasteel, tevens havezate, aan het lijstje toegevoegd: kasteel Slangenburg (je mag ook Slangenburgh schrijven). Ooit een verblijfplaats van koene ridders en dappere edelen, tegenwoordig een plek voor trainingen, bedrijfspresentaties, vergaderingen of gewoon een leuk stulpje om te overnachten. De boys en girls van het Koetshuis willen de dorstigen wel laven en de hongerigen voeden, uiteraard tegen afdracht van de nodige pecunia.