laten we eens gaan fietsen – 2: dauwtrappen

Onze buren zijn naar het noorden, iets met “het is weer mooi fietsen op Vlieland”. Krijg dan steeds de kriebels als ik zoiets hoor, want mag graag op de Waddeneilanden zijn. Twijfel dan altijd tussen Vlieland en Schiermonnikoog (de andere eilanden tellen niet echt mee). Vlieland vanwege het feit dat we daar vroeger het mannenweekend hielden (eens per jaar een paar dagen los van vrouw en kinderen; het gaat dan om mijn broer en twee zwagers en twee kleine tentjes op camping Stortemelk). Schiermonnikoog vanwege het liggen in de jachthaven na weer een enerverende tocht door het prikkengat. Na de douche in de jachthaven naar hotel Van der Werff (zie bijgaande foto), niet zomaar een hotel want je mag niet straffeloos op je briefpapier vermelden dat Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Bernard hier regelmatig heeft overnacht. Het schijnt minder te gaan met hotel Van de Werff: een paar jaar geleden werd je nog naar de overkant verwezen als je een cappuccino bestelde (ze schonken er alleen maar ouderwetse koffie en dat jarenlang voor 90 cent per kopje), tegenwoordig schijnen ze verschillende soorten koffies uit zo’n automaat te kunnen tappen. Jammer, nog even en je kunt op het terras op een zomerdag warme chocola met slagroom krijgen. Foei, op het terras van Van der Werff drink je op een warme zomerdag een biertje! Of twee (of meer). Och: voor kleine tentjes op Vlieland zijn we te oud en een zeilboot voor Schier is er ook niet meer.

donderdag 18 mei: @ bentelo

Volgens W was de haan die naast onze camper bivakkeert, behoorlijk van slag en begon vanochtend al rond 3:30 uur met kraaien. Volgens mij heeft John alleen maar kippen en géén haan, maar ik zal het voor de zekerheid nog eens navragen. Nu is het wel zo dat W en ik een iets ander “slaappatroon” hebben. Bij mij is het meer “liggen, ogen dicht en klaar”, bij W zit dat allemaal wat ingewikkelder in elkaar. De foto van het mooie glazen beeld met de verrassende titel “Kraaiende Haan” mag ik ongetwijfeld gebruiken wanneer ik vertel dat je het haantje kunt kopen voor € 130,00 via www.betaalbarekunst.nl. Even voor de geïnteresseerden: handgeblazen glas in Muranostijl. Let op: Muranostijl is wat anders dan beeld gemaakt op Murano. Dat is een eiland in de laguna van Venetië en staat al eeuwenlang bekend om zijn glaskunst. Nadeel: voor een echt Muranobeeld betaal je al snel het 100-voudige dan voor dit namaakgevalletje.

Vandaag onze eerste echte trapdag van de fiets4daagse, de Dauwtraproute. Op de website stond: “Op Hemelvaartsdag fietst u door de buurtschappen Plaay, Altena en Stepelo, langs de kerkdorpen Beckum, Boekelo en het prachtige Buurserzand”. Oeps: Buurserzand, gisteren ook al geweest. 

Voor we aan het echte werk konden beginnen mochten we eerst de afstand camperplaats – Eetcafé de Burgemeester in Delden afleggen. De Burgemeester is elke dag het start- en finishpunt. W keek even terloops op de menukaart en stelde voor om na afloop oesters te eten. Gaat ‘m niet worden: je potentie een beetje verhogen door middel van een verse oester laat ik maar even achterwege, want ik ben bang dat, gezien de prijs per oester, het zaakje spontaan weer slap gaat hangen. Wel hebben we gehoor gegeven aan de oproep “Genieten terwijl u fietst!” Dringend werd ons als fietsliefhebbers aangeraden niet alleen naar de prachtige natuurgebieden en rustieke landgoederen te kijken. Uiteraard moesten we oog hebben voor het mooie Twentse coulisselandschap met zijn vele houtwallen, glooiende essen en natuurlijk bossen, heidevelden en beken. Nog belangrijker was het regelmatig op zoek te gaan naar plekken waar je even kon afstappen om te genieten van de charme en gemoedelijke sfeer in Twente. Met andere woorden en wat directer geformuleerd: fietsers denk aan onze horeca-ondernemers.

Voor het echte “dauwtrappen” waren we al te laat. De zon kwam vandaag in Bentelo om iets over half zes op en op dat moment krijg je W echt niet zover om de benen in de eerste verse dauw te zetten. Juist met zonsopgang heb je de meeste kans op dauw, die ontstaat namelijk als de temperatuur van de lucht daalt tot onder het dauwpunt. Het dauwpunt is het punt waarop vochtige lucht begint te condenseren. Toen ik W vertelde dat het originele dauwtrappen bestond uit het met blote voeten lopen in het gras, vond ze zelfs het plaatsen van een dergelijke opmerking al een zeer gegronde reden om ons vijftigjarig huwelijksjubileum te annuleren. Toen ik mijn relaas vervolgde met een slap verhaal over de zuiverende werking van nat gras op blote voeten was haar antwoord “Nog even en je komt weer met je roomse processies aanzetten”. Laat ik nu net gelezen hebben dat er vroeger ‘s morgens in alle vroegte inderdaad processies gehouden werden om de hemelvaart van Jezus te vieren. Kan het nog sterker vertellen: de Onze Lieve Vrouwe Broederschap van Gemert houdt sinds jaar en dag een Hemelvaartprocessie naar Handel. Een paar jaar lang kon deze traditie niet doorgaan (Tante Corona zat dwars), maar dit jaar is het weer verzamelen bij de Sint Jan (half negen, valt dus mee) en samen met de Broederschap, het gilde Sint Antonius en Sint Sebastianus en niet te vergeten Harmonie Excelsior gaat het op naar Handel (je mag je schoenen aanhouden). Om tien uur is daar een mis in de kerk. Dus de lengte van de sjouwpartij valt wel mee.

Wij dus naar Delden. Overigens niet eerder dan na het nuttigen van een stevig ontbijt. De braderie en de markt (is dat niet ongeveer hetzelfde?) hebben we maar even gelaten voor wat het was, ook voor de Biergarten was het nog een beetje vroeg en hebben ons dus maar gemeld bij De Burgemeester, het vertrekpunt voor vier fietstochten vandaag en de komende drie dagen. Je kunt kiezen uit routes van 30 en 50 kilometer. Beetje een apart stadje dat Delden. Op een of andere manier komen we er regelmatig en dat niet alleen voor kasteel en landgoed Twickel. Vorig jaar waren we nog in Museum No Hero, eigenlijk moeten we daar nu opnieuw naar toe want eind april is er een nieuwe tijdelijke tentoonstelling geopend: “Die Überrasschung – Oost-Duitse kunstenaars vóór en na die Wende”.

Ook moeten we ooit nog eens naar het Zoutmuseum. In 1887 werd op landgoed Twickel in Delden een drinkwaterput geslagen, bij toeval ontdekte men toen op zo’n 500 meter diepte zout. Deze zoutlagen zijn honderden miljoen jaren geleden ontstaan door verdamping van een binnenzee die toen West-Europa bedekte. Op veel meer plekken in Twente bleek zout te zitten. Aanvankelijk werd daar niets mee gedaan, maar toen in de Eerste Wereldoorlog de import van zout uit Duitsland stil kwam te liggen verschenen er al snel boortorens in het landschap. Er werd water in de ondergrondse zoutlaag geïnjecteerd, waardoor het zout oplost. Via druk van het water wordt het water omhoog gestuwd. Dit heet met een mooi woord “oplosmijnbouw”. Via pijpleidingen gaat het vervolgens naar de fabriek waar het door indamping wordt verwerkt tot zout. Toen in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw het Twentekanaal werd gegraven verhuisde de zoutfabriek van Boekelo naar Hengelo, omdat via dat nieuwe kanaal de afzet van het zout eenvoudiger werd. Hier wordt nog steeds elk jaar tweeëneenhalf ton zout geproduceerd. Inmiddels wordt er ook zout gewonnen bij Delfzijl en komen er in Twente steeds meer protesten (onder andere uit De Hoeve). Misschien zijn de boortorens in Twente binnenkort alleen nog interessant als industrieel erfgoed. Schiet me plotseling het woord “zoutziederij” te binnen, maar een bespreking daarvan bewaren we tot het ooit komkommertijd wordt.

De fietstocht werd overigens meer een speurtocht. Zo echt-niet-2023: alleen op papier een lijst met 60 punten. Niks uitgepijld en al helemaal niet beschikbaar op een telefoon. Na 50 meter waren we de eerste keer de weg al kwijt, later nog een paar keer. Een troost: met ons velen! De route die bijgaand kaartje aangeeft is dus echt niet de route die we gereden zouden hebben ware het allemaal van een leien dakje verlopen. Och: had ook wel wat en we zijn weer eens op plekken gekomen waar we nog nooit eerder geweest zijn. Best een mooie tocht, al ben je op deze manier meer bezig met straatnaamborden dan natuur. Op het kaartje zie je ook de aan- en afvoerroute van de CP naar Delden en later op de middag de route naar de Zomerfeesten in De Hoeve.

Bij terugkomst in Delden was het mudjevol en het allerergste: de broodjes bal waren op. We hebben wat met die ballen gehakt tijdens onze tochten. W kon nog net een paar partygehaktballetjes snaaien en kwam voor mij terug met een broodje beenham. Ook lekker.

En toen naar De Hoeve, Sint Isidorushoeve om compleet te zijn. De Zomerfeesten die eigenlijk in het voorjaar gehouden worden. Bedoel: deze tijd van het jaar noem je toch nog geen zomer? Een drukte van jewelste en wat me opviel: de tent was tijdens het optreden van Susanne en Freek beduidend voller dan tijdens de show die de heren van Boh Foi Toch afstaken. Hans en Paul maakten nog een een paar gekke gezichten toen er zo’n grijze vrouw een close-up van ze kwam nemen. Kaartjes waren erg goedkoop, maar dat werd op het terrein wel ruimschoots “goedgemaakt”: een kermisbiertje € 2,80 en een gebakken visje € 6,60 (gelukkig: saus gratis). En ja: we kwamen ook nog wat nageslacht tegen: zoonlief met vrouw en hun drie kinderen. Zoonlief net als ik geïnteresseerd in Boh Foi Toch, de rest in Susanne en Freek. Tegen 20:00 weer thuis met in totaal zo’n 78 kilometers op de fietsteller. Een mooie dag! En morgen? Morgen is er weer een dag. Laten we voor de verandering eens een eindje gaan fietsen. De Twickelroute is aan de beurt. Mag je drie keer raden wat we morgen te zien krijgen. Juist en behalve dat ook nog Zenderen, Hertme, Saasveld en Borne.