de schatkamer van twente

De schatkamer van Twente, zo noemt de gemeente Losser zich in haar brochure met toeristische informatie. Ik citeer: “Losser is misschien wel het best bewaarde geheim van Twente. De vijf kerkdorpen van de gemeente worden omringd door een glooiend buitengebied waar het riviertje de Dinkel door het landschap meandert. Zowel op economisch, sociaal-maatschappelijk als toeristisch-recreatief gebied heeft Losser veel te bieden; de schatten rijzig zich als parels aaneen. Niet voor niets staat de gemeente bekend als de Schatkamer van Twente. De schatten zijn er, ze hoeven alleen nog maar ontdekt te worden”. We waren hier in de buurt al vaker. Camperplaats Erve Velpen in De Lutte ligt om de hoek, natuurcamping Olde Kottink (ook in Beuningen) ligt op loopafstand en in 2019 stonden we op een erg “nette” (zeg maar TE nette) camping, de Veldzijde, net buiten Losser in het kader van een pinksterfamilieweekend met mijn broer en zussen. De omgeving is dus een beetje bekend. Even nieuwe locaties uitproberen was mijn opdracht, dus in mijn eentje op naar camperplaats “De Nijenhaer” in Beuningen.

dinsdag 3 mei 2022: @ beuningen

Koningsdag van Willem de Laatste (uitdrukking van Wouke van Scherrenburg) en de dag erna de Dag van de Arbeid die we in gepaste luiheid hebben doorgebracht. We gaan 1 mei hernoemen in Dag van het Pensioen – of kennen we die al in Nederland? W heeft op 30 april nog uitvoerig bekeken hoe Nederlands best betaalde uitkeringstrekker zijn brood moet verdienen, ik niet: vind dat soort circus gewoon te gênant. Na zes weken samen met “la prima donna del casa mobile” door het zuiden van Europa te hebben getrokken en een week vol met diverse vrijwilligerszaken en -taken en een jarige kleindochter werd het de hoogste tijd om even na te gaan denken over de zin van het leven, dus op naar Beuningen. Beuningen, inderdaad: je hebt er twee van, eentje in Gelderland en eentje in Overijssel. Het is de laatste geworden. Eerst nog even een ochtenddienst met de elektrocar, maar na de lunch kon ik anroet. Niet te ver weg (V: 157.244; A: 157.317) met een mooie Aldistop in Groenlo voor droog en nat en een constante blik op de snelheidsmeter (inderdaad weer wat vakantiepost gekregen, nu uit Zeeland waar ik een paar kilometer meer reed dan dat de plaatselijke hermandad goed vond en het Centraal Juridisch Incassobureau het nodig vond mij hiervan op de hoogte te stellen, uiteraard tegen vergoeding van de kosten van de administratieve rompslomp, die ze voor mij helemaal niet hadden hoeven te maken) tegen half drie Puzzel geparkeerd op Nijenhaer. Voor de volledigheid: rijtemperatuur 16 graden. Deze camperplaats maakt deel uit van de groep “langs boerenerven”, een samenwerkingsverband van op dit ogenblik 17 agrarische bedrijven met een camperplaats. Van veeboer tot akkerbouwer, van bloemkweker tot hobbyboer, alle bieden ze “ultieme rust, de beleving van het platteland en de nabijheid van mooie natuurgebieden” volgens de promotiefolder.

Tot heden klopte dat laatste aardig: we bezochten al eerder de Spekdonken in Vessem en de Kleine Geest in Linden en bij beide was het goed toeven. Ook met de Nijenhaer is niks mis: een hele mooie plek op het platteland op een boerderij met dieren. Voorzieningen zijn eenvoudig (twee toiletten, twee douches), maar goed schoon. We komen hier ongetwijfeld samen nog eens terug, want ze hebben een afwasplek! Werd blij gemaakt met twee eitjes. Schijnbaar kunnen de kippen van de boer niet voldoende produceren: er zat een stempelafdruk op de eieren. Kan natuurlijk zijn dat die beesten een ingebouwde stempelmachine hebben. Uitzicht over de weilanden en in de verte een ooievaarsnest. Volgens de site van de Vogelbescherming hebben ooievaars één legsel per jaar in april, met per nest 3 tot 5 eieren die ongeveer 33 dagen worden bebroed. Dat betekent dat meneer en mevrouw Ooievaar op dit ogenblik de eieren warm zitten te houden. Af en toe vliegt er een uit, of het hij of zij is weet ik niet, ik heb het verschil nooit kunnen zien. Een kakofonie van vogelgeluiden, kan ze niet allemaal thuisbrengen. Heb de oortjes maar uitgedaan, de beesten hielden ineens op met fluiten, goed afgericht dus. Zon op: 05:58; onder: 21:00 uur. Die 21:00 uur heb ik niet gehaald en toen ik weer wakker werd had ik bijna het klokje rond geslapen, maar op dat moment was het al woensdag – loop op de tijd vooruit. Zal het wel nodig hebben gehad.

woensdag 4 mei 2022: @ beuningen

Een latertje vanmorgen (voor mijn doen dan). Toen W mij om half negen appte had ik net het koffiewater opstaan. Alle uurtjes-tekort van de afgelopen week maar ingehaald tijdens mijn schoonheidsslaap; slaapje is een understatement. Wel frisjes, het duurde een hele tijd voor de zon de bus op een acceptabele temperatuur gebracht had. Kachel gebruiken? Kom op: het is mei! Heb me weer eens zitten ergeren aan een review van een camperplaats. Met de camperplaats is niks mis, maar wel met het arrogante gelul van de schrijfster: weer zo’n bericht waarin staat dat deze of gene camperplaats geschikt is voor de ECHTE camperaars onder ons, de kapitalen zijn niet van mij! Waar haalt zo’n mens het lef vandaan om te bepalen wat een “echte” camperaar is? Als jij je keutel in je chemische toiletje wilt laten zakken is dat helemaal in orde, maar laat een ander poepen op een normaal toilet als hij of zij dat wil. Wil jij je douchen op de vierkante meter en later de natte boel droogdweilen? Helemaal goed, maar laat een ander gebruik maken van een wat grotere badkamer als hij of zij dat wil. Gebruikt iemand zijn camper als een caravan met ingebouwde motor? Moet kunnen! Misschien zijn juist die mensen wel “echte camperaars”, wie zal het zeggen? Laat een ander in zijn waarde. Zo: dat ei ben ik ook weer kwijt.

Misschien iets te vroeg begonnen aan de fietstocht van vandaag: was nog vrij frisjes om een uur of elf en geen handschoenen meegenomen van huis. Een uurtje later was het een paar graden warmer, maar dat kan ook het gevoel zijn geweest. Een mooie fietstocht door Losser en Dinkelland. Sommige elementen kwamen bekend voor, andere waren nieuw. We hebben hier altijd gefietst via het knooppuntensysteem, vandaag had Tante Komoot haar best gedaan om een route te fabriceren. Helaas had ze geen rekening gehouden met een afgesloten bruggetje bij Landgoed Singraven bij Denekamp waardoor het kaartje met de afgelegde weg zeer grillige lijnen laat zien in de buurt van Denekamp. Dat gaatje in de route, da’s dus die afgesloten brug.

Denekamp, een zeer bijzonder plaatsje. Viel met de neus in de boter, want markt. De enige interessante kraam (voor mij dan) was die van de visboer, maar net als bij de viskraam in Lichtenvoorde was het "Schlange stehen"! Dan maar geen warmgebakken visje. Overigens afgelopen zaterdag nog gehad, W staat uit liefde voor mij (of met liefde, je mag kiezen) een kwartier in de rij. De kerk van Denekamp – met elementen uit de dertiende eeuw – was niet goed te fotograferen (want tegen de zon in), vandaar een “geleende” foto waarbij de boom iets groener is dan op dit moment het geval is. Voor oude-stenen-liefhebbers: het gaat om de katholieke Sint-Nicolaaskerk, gewijd aan de bisschop van Myra, gewoon Sinterklaas dus.

Na Denekamp, in de buurt van Noord Deurningen, fietste ik een eind langs het kanaal van Almelo naar Nordhorn. Dit kanaal werd gegraven aan het eind van de negentiende eeuw. Het stuk tussen Almelo en de Duitse grens werd in 1886 in gebruik genomen, het Duitse deel – de verbinding met het Eems-Vechtkanaal in Nordhorn – kwam pas in 1902 gereed. Een dom kanaaltje: in 1876 werd er een verdrag gesloten tussen de Nederlandse en de Pruisische regering waarin bepaald werd deze sloot aan te leggen. Het is nooit wat geworden met het watertje: in het drukste jaar (1912) telden de sluiswachters gemiddeld nog geen twee schepen per dag. In 1960 trok men de stekker eruit en daarna verving men een groot aantal bruggen door een vaste oeververbinding. Wel mooi, veel bloemen, zwanen en meer van dat spul. We hebben al eens eerder langs dit kanaal gefietst, maar dan op een andere plek en kwamen toen langs de plek waar de rivier de Dinkel het kanaal kruist via een spectaculair “schuivenhuisje”. Kwam ook nog langs het geboortehuis van Hennie Kuiper (twee keer winnaar van een touretappe naar Alpe d’Huez). Dacht dat hij al dood was, maar hij schijnt nog springlevend te zijn. IJscowinkel, speeltuin, terras en het Hennie Kuiper Wielermuseum en dat allemaal in Noord Deurningen. Je maakt nog eens wat mee op zo’n dag!

Net voor de Duitse grens rechtsaf om de Grensweg te volgen. Deze weg wordt later een pad waar je nog een aantal schuilhutten voor commiezen aantreft. Maar weer eens een foto gemaakt van zo'n hut, misschien is het wel dezelfde als die in 2019 door W vereeuwigd werd. Geen zin om dat na te zoeken.

Het laatste stuk van de tocht ging door het Lutterzand, op verschillende plekken wat minder idyllisch dan wat ik verwacht had want daar waar je de geur van nat dennenhout wilde inademen rook het naar frituurvet op verschillende plekken. Het was dan ook lunchtijd, maar de lucht nodigde niet uit voor een hapje. En speciaal voor fietskilometergeïnteresseerde C te L: vandaag 32,93 kilometer op het Chinese Wonder op twee wielen. Wordt dus niet op mijn Trekteller bijgeboekt helaas.

Tijd voor een boek in de zon. Boeken genoeg, zon ook! Plannen bijstellen voor de komende dagen. Waartoe zijn grootouders op aarde? Ze zijn op aarde om op kleinkinderen te passen en daardoor hier en hiernamaals gelukkig te zijn. Stond dat niet in de catechismus? Zoiets toch? Dus is er niets leuker dan als ouders je drie kinderen te parkeren op een camping met aansluitend kookwerk van opa, kun je na een dag hard werken voor je je kroost weer meeneemt naar huis zelf ook nog een vorkje mee prikken. Nu nog even een camping regelen met voldoende vermaak en een afwasplek. Vinden we allemaal goed en leuk ook nog. Wordt vervolgd.