even naar delft – 2

“Hoe minder we doen, hoe langer je verhalen worden en dan gaat het vooral over dingen die niets met onze camper te maken hebben”, was een opmerking van mijn betere wederhelft. Misschien heeft ze daar wel een (klein) beetje gelijk aan: ik zal niet zo snel met mijn camper op visvangst naar IJsland gaan. Beloof me deze keer een beetje in te houden.

zaterdag 21 mei: @ delft

Opdracht van W: zoek een leuk rondje met als eindpunt Hoek van Holland. Een leuk klusje als je bedenkt dat de route fietsaccutechnisch niet veel langer mocht zijn dan 60 kilometer. Bij wind tegen graag beschut fietsen, bij wind achter graag pedaleren in het open veld. Een precies Komootroutekaartje zit er vandaag niet in, de telefoon had geen vonkjes meer en dan wordt de route niet bijgehouden. Google Maps doet er wel een gooi naar, maar neem van mij aan dat alle rechte strepen op bijgaande afbeelding niet echt kaarsrechte paden waren. En hoe we het weer voor elkaar hebben gekregen weet ik niet, maar ook deze keer hebben we opnieuw heel veel nieuwe paden, padjes, wegen en weggetjes gezien en dat terwijl we hier nu al voor het elfde jaar fietsen. Op een bepaald moment (net na Schipluiden) zei zij van Komoot “Sla linksaf en neem de veerboot”. Veerboot, een beetje een groot woord voor een zelfbedieningstrekpont over een smal geultje. Eigenlijk volkomen overbodig: 150 meter verderop lag er een brug over het water. Leuk voor toeristen zullen we maar zeggen en inderdaad: wij zijn toeristen.

In Hoek van Holland nadert het project “Metro aan Zee” haar eind: een paar dagen geleden (16 mei om precies te zijn) reed de eerste testtrein het nieuwe metrostation Hoek van Holland Strand binnen. Op het traject Rotterdam – Hoek van Holland reed tot en met 31 maart 2017 de NS, het traject had de naam “Hoekse Lijn”. De Metropoolregio Rotterdam – Den Haag heeft de lijn overgenomen en verbouwd tot een metrolijn die eind september 2019 in gebruik is genomen, met uitzondering van het laatste stukje van Hoek van Holland – Haven naar Hoek van Holland – Strand. Dit had te maken met het feit dat de metrolijn over 900 meter verlengd werd en er een nieuw station Strand moest worden gebouwd.

In Hoek schonken zo fijne koffie en bakten ze een lekker visje. Het is altijd de vraag wat voor vis er verstopt zit in een lekkerbekje: heek, pollak, schelvis of gewoon gekweekte pangasus. Kabeljauw of wijting zal het wel niet zijn, want dat is overbeviste, dus “dure” vis. Maar niet in zee gezwommen: W zag een waarschuwing voor de aanwezigheid van pietermannen, dacht eerst dat het met 5 december te maken had, maar het bleek te gaan om vissen. Een pieterman is een baarsachtige en hoort tot de giftigste dieren van Europa. Zwemmers lopen kans om op een een pieterman te trappen, hetgeen een steek in de voet kan veroorzaken. Doodgaan doe je niet, maar het is wel zeer pijnlijk. Als je niet onmiddellijk wordt behandeld kan de pijn nog maanden aanhouden. Daarbij kwam dat de watertemperatuur niet echt uitnodigde: 14 graden ongeveer, al noemen ze dat wel “warm voor de tijd van het jaar”.

Via de Maaslandkering en Schipluiden (W moest en zou een ijsje en er moest ook nog brood gescoord worden bij Appie) terug naar ons Puzzeltje. Met 65 kilometer op de teller (en nog voor 3 kilometer vonken in de accu over) een leuke en verrassende tocht.

De eigenlijke reden dat we dit weekend naar het westen moesten was een concert van kleinzoon Q, hij drumt in een symfonisch blaasorkest en als grootouders mag je dat toch niet missen. Dat zijn vader, schoonzoon M, in hetzelfde orkest niet onverdienstelijk altsax blaast is voor opa en oma dan ineens een stuk minder belangrijk. Wat moet je je voorstellen bij een symfonisch blaasorkest? Laat ik als voorbeeld Excelsior Pijnacker nemen. Dit bestaat uit ongeveer 40 muzikanten: koper- en houtblazers en natuurlijk slagwerk. Voor Q was het zijn eerste optreden en het was mooi om zo’n klein mannetje (hij is negen) achter een groot drumstel te zien zitten (meer drumstel dan mannetje) en de stokken te hanteren. Helaas voor hem stond van tevoren al vast dat hij niet het hele concert mocht meespelen, na zijn optreden in het orkest mocht hij nog even meedoen met de slagwerkgroep (als een professional in een ander T-shirt!)  en na de pauze maakte hij deel uit van het publiek.

zondag 22 mei: @ delft

En weer een mooie dag, zontechnisch de beste van het weekend! W wilde een dusdanige route fietsen dat ze voor eens en voor altijd overtuigd zou zijn van het feit dat ze in dit gedeelte van het land absoluut niet wil wonen. Vóór: veel vrijliggende fietspaden, veel natuurgebieden, veel theaters en musea, leuk uitgaan. Tegen: veel te veel mensen die van al die mogelijkheden gebruik (moeten) maken. Samen met haar van Komoot kwam ik er wel uit: vrijliggende fietspaden door een groot aantal woonwijken. Missie geslaagd: na 27 kilometer waren we er duidelijk van overtuigd dat we hier niet onze woonst zullen hebben.

Na een bijkomsessie op de camping tijd voor een nieuw cultureel uitstapje. Weer Excelsior, maar nu niet de variant Pijnacker maar de versie Wassenaar. Schoonzoon M speelt altsax in beide Excelsiors en laat hij nu ook op zondag een concert hebben. Dochterlief en kleinzoon opgehaald uit Pijnacker en ons een paar uur ondergedompeld in de wereld van de blaasmuziek. Het bijzondere aan dit concert was dat een drietal nummers werden opgeleukt door Colette Dedyn, artiestennaam: de Zandmuze. Deze Belgische dame tekent verhalen in zand op een verlicht glazen oppervlak (geprojecteerd op een scherm) met alleen haar handen. Op deze manier wordt de muziek die ten gehore wordt gebracht alleen maar leuker gemaakt. Weet niet of je het kunst mag noemen of dat het alleen maar een goed ingestudeerd kunstje is: leuk, interessant en onderhoudend was het in ieder geval wel. Na afloop een lekker etentje bij dochterlief en voor je het weet is er weer een mooie dag (ook temperatuurtechnisch gezien) voorbij.

maandag 23 mei: terug naar de kötteldiek

En al weer een mooi weekend ten einde. Gewekt door vijf Transavia’s en één vliegtuig van Brittish Airways (elke paar minuten vloog er eentje over in een tijdsbestek van een kwartier) konden we beginnen aan de laatste ochtend op Abtswoudse Hoeve. Als ik naar de bestemmingen kijk (Rome, Barcelona, Gerona en zo) zullen ze vooral rolkoffertjes vervoeren met toeristen die gewapend met een selfiestick de Europese binnensteden een paar dagen onveilig gaan maken. Het kan weer. Kwam laatst in een krant de zin “het post-covidium is aangebroken”. Dacht even dat vliegen not-done was geworden maar zoals een buurman zei: “Ik vlieg dan wel, maar anderen vliegen meer”. Verstandige woorden? Er is bijna niets wat zo eerlijk verdeeld is als verstand, omdat iedereen denkt dat hij of zij er genoeg van heeft. Terug naar het reizen op de grond. Het voordeel van een camper is dat je bijna geen opbouw- en afbreekwerk hebt en je je meer bezig kunt houden met het emotionele vertrek in plaats van het fysieke. (Gut wat een zin en dat helemaal zelf bedacht). De luifel was gistermiddag al (droog) ingedraaid, de fietsen en de stoelen opgeborgen, dus de belangrijkste activiteit was afrekenen. Een kleine 200 kilometer scheiden ons nog van ons stenen huis en daar kunnen we vanavond om 21:32 onder zien gaan en met een beetje geluk gaat ze morgen om 05:27 weer op (gegevens Lichtenvoorde). Een beetje vrijwilligerswerk en daarna zien we weer verder. Ik krijg regelmatig de opmerking "Jouw leven is echt alleen maar één groot feest hè!" Misschien hebben ze wel gelijk.