najaarstocht 2019 – 10: de steppen van noord-spanje

woensdag 9 oktober: @ la puebla castro 

Weer een fris nachtje, voor mij betekende dat het tweede dekbedje over. Ding heeft wekenlang niets hoeven doen, vanaf afgelopen nacht zal het weer werken worden voor het lapje. In Spanje wordt de laatste tijd gesproken over de veroña, dit is een samenvoeging van verano (= zomer) en otoño (= herfst). Het is een fenomeen dat plaatsvindt in de herfst wanneer de temperaturen (overdag) gedurende meerdere dagen hoog genoeg zijn om deze te vergelijken met een zomer. De laatste dagen waren de dagtemperaturen op veel plaatsen tot 10 graden hoger dan normaal.

Weer geslapen tot acht uur. Bij het vertrek om 09:45 uur wees de thermometer (buiten) 11 graden aan. De “real feel” lag met het tetterende zonnetje wel een paar graden hoger. Het eerste stuk ging terug naar de A23, het blijft een mooi gebied deze sierra. De A23 naar Zaragona was saai, zeker het eerste stuk over de hoogvlakte waar bordjes regelmatig aangaven dat we op de duizendmetergrens reden. Een kaal en eentonig landschap. Na de Puerto de Paniza daalden we flink, kwam er meer begroeiing (veel druiven) en werd het warmer. De airco mocht weer aan. Veel, heel veel windmolens. 

Het rijden over de autovia was zo saai dat we bij Zaragosa de route hebben aangepast. Snelwegvermijdend ging het over de A129 en A131 dwars door de steppen van Monegros. Een min of meer uitgestorven gebied. We hebben bijna twee uur lang geen caravan of camper gezien, zelfs geen Nederlander en dat wil wat zeggen: dat soort volk is net onkruid. Het enige dat iets op toerisme leek was een volgepakte fietser op de andere weghelft, hij zwaaide zelfs naar ons. Jammer is dat je in dit deel van Spanje niet even de auto kunt parkeren om uitgebreid foto’s te maken. Je moet het dus doen met twee leenexemplaren. 

Het laatste stukje was erg verrassend: de N123 (een weggetje van maar 36 kilometer lang) liet ons eerst door de Desfiladero de Olvena rijden (desfiladero betekent engte of kloof), we reden ook door de tunnels van Olvena. Eigenlijk moeten we een dashcam hebben en dan dit verslag opleuken met mooie Youtubefilmpjes, al zijn er inmiddels voldoende te vinden: speel maar een beetje met "Olvena" op Google als je geinteresseerd bent. Ik volsta hier met een paar gejatte foto’s: eentje van wikipedia en twee van turismoverde.es.

De camping Lago Barasona (code Campercontact 44.337) ligt aan een stuwmeer (inderdaad: embalse de Barasona). Meertje bevat een beetje weinig water en ja: tussen de camping en het meer ligt een relatief drukke weg. Een Acsi-camping, dus veel Nederlanders. Verder niks mis mee, zelfs een buitenzwembad waar W nog een beetje in heeft liggen dobberen. 

De sportiviteit voor ons beiden bestond uit een fietstochtje naar het plaatsje Graus (en terug). Graus is een historische plaats met het bekende werk: veel nauwe steegjes en oude stenen. Leuke Plaza Mayor waar ik W nog even mocht vereeuwigen met het helmpje op. Helmpje was achteraf gezien niet nodig geweest want we reden alleen over fietspaden en door het dorpje zelf, maar officieel is het dragen van zo’n ding buiten de bebouwde kom verplicht. En geef toe: het is een koddig gezicht.

Valt er nog wat meer te vertellen over Graus? Jazeker: de plaats staat in het Guinnesbook of Records vanwege de langste worst ter wereld. Ieder jaar tijdens de Fiesta de la Longanize wordt er een lange worst gemaakt (en gegrild). Nu is de ene worst de andere niet en records zijn betrekkelijk. Ook het Belgische Vlimmeren schijnt in het wonderboekje te staan met een worst van 3.543,6 meter (2013). De receptionist van de camping fluisterde me toe dat het in Vlimmeren niet gaat om een echte hele worst maar om een worstenketting. Nep dus wat die Vlimmenaren gepresteerd hebben. 

V: 144.386; A: 144.705 

Rijtemperatuur: 11 tot 23 graden; later op de camping oplopend tot 25. Onbewolkt bij de start, later halfbewolkt.