najaarstocht 2019 – 16: en weer thuis

Het wordt traditie: al lang weer thuis en het laatste verhaal van de tocht laat maar op zich wachten. Vaste lezeres F te D dacht dat ik het deed om de bezoekersaantallen aan mijn site een beetje op te krikken: twee keer per dag even kijken en de teller loopt maar op. Denk dat het uitstelgedrag meer te maken heeft met het niet willen accepteren dat er weer een camperjaar achter de rug ligt. Bijna dan, nog een paar kleine “uitspattingen”. W heeft dat een stuk minder: het kroost dat acht weken ons huis bewoonde was nog maar amper airborn (want een weekje Gran Canaria) of ze draaide de huisdeursleutel al om en een half uur later draaide het eerste wasje al. Ze had het wel gehad met haar “klein hoekje” in het busje: “Ik wil weer meters in het vierkant, geen centimeters!”. Wat ze dan wel weer mist is het kopje thee op bed; ja, er zijn grenzen: elke ochtend een keertje extra de trap op (en af) gaan we niet doen. 

donderdag 17 oktober: @ tolkamer 

“We gaan naar Tolkamer, want ik moet naar de kapper”, alsof alleen Tolkamer een kapper heeft. Moet wel toegeven dat het eindresultaat fantastisch was. Dus potje legen in Ittervoort, een paar liter water innemen en het afrekenenvelopje vullen met 2 x 12 € voor de overnachtingen en 2 x 3 € voor de vonkjes. Niet moeilijk doen en zo vlug mogelijk de A73 op, daarna de A77 die bij de grens de Duitse 57 wordt. Tenslotte via Kleef en Emmeritsj (zo spreekt zij van Google Maps Emmerich uit, mooi op zijn Engels) en rond de noen konden we Puzzel parkeren op de Europakade aan de Rijn die een paar meter verder de Waal wordt. Dicht bij de stroomverdeler zodat we ons geen zorgen hoefden te maken voor het leegraken van accu’s van smartphones en tablets. Eigenlijk volkomen flauwekul want we kunnen best een paar dagen vrij staan vóór de huishoudaccu’s in het rood springen. Gemak dient de mens zullen we maar zeggen. W naar de kapper en ik bootjes kijken in een zwak zonnetje dat tegen een uur of vier achter de wolken verdween. Kosten van dit feest? 9 € en 2 keer 1,05 toeristenbelasting (wie verzint zo’n bedrag?). Vergeet nog die ene Euro die in de stroompaal mocht. De foto is van twee jaar geleden, maar wel van eigen hand. 

V: 146.317; A: 146.457 
Droog, af en toe een voorzichtig zonnetje. Temperatuur rond de 16 graden. 

vrijdag 18 oktober: @ home 

Goed geslapen aan de kade in Tolkamer, waarschijnlijk omdat er vannacht weinig boten aangelegd hebben aan de autosteiger. Het broembroemen van de dieselmotoren terwijl de kraan een auto van of aan boord takelt is achterwege gebleven (of hebben we niet gehoord). Wel gewekt door de fabriekstoeter van De Hoop, maar toen was het al bijna half acht. Laatste broodjes afbakken, nog één keer uitgebreid ontbijten, zorgen dat de vaat schoon in de kast zit en de koelkast een grondige beurt geven: scheelt thuis weer een behoorlijke hoeveelheid werk. Ons Omnia-oventje heeft voortdurend goed werk geleverd, al hebben we in Frankrijk en Spanje weinig afbakbroodjes in de supermarkt kunnen ontdekken; misschien niet goed gezocht? 

V: 146.457; A: 146.536 
Gewoon koud, maar binnen was het goed uit te houden. 

maandag 21 oktober: @ winterswijk 

Dit weekend de beide moeders met een bezoekje vereerd, camper uitgepakt, uitgesopt en na een vergadering op het gemeentehuis (in verband met vrijwilligerswerk) met schoon beddengoed vertrokken om even te “ontechten”, met andere woorden: kijken hoe het is om alleen in het busje te wonen. W had haar balboekje weer vol vriendinnenafspraken staan en ik mocht van haar even een paar dagen “afkicken”. Jawel, ons huwelijk is na 46 jaar nog steeds uitstekend. 

Het is de camperplaats bij camping Het Winkel in Winterswijk geworden, campercontact 14.799. Een tientje, inclusief stroom en toeristenbelasting. Wel zorgen voor voldoende munten om in de paal te gooien. 22 mooie plekken buiten de slagboom van de camping. Sommige recensenten op Campercontact schreven over problemen met de betaalautomaat. Oplossing is heel simpel: als er nog geld in de paal zit van de vorige bezoeker er vooral niks bij gooien en wachten tot de vorige 24 uur verstreken zijn. Een bijkomend voordeel van deze camperplaats: de camping beschikt over uitstekende toiletten. Wil je douchen zul je even bij de receptie een sepkey moeten halen. De plek raakte in de loop van de middag behoorlijk vol. Ook ’s avonds laat kwamen er nog witte dozen aan. Je mag er officieel 24 uur staan, maar of er gecontroleerd wordt en zo ja: gehandhaafd, is mij niet bekend. Ook hier weer een goede 4G-verbinding. We hebben onze gehele reis prettig kunnen internetten en W kon via mijn hotspotje haar dagelijkse portie informatie (noem het maar tv-kijken) kunnen ophalen: zij is van het journaal, de slimste mens, 2 voor 12, sterren op het doek en dat soort dingen. Op slechts één (afgelegen) plek in Spanje kreeg ik niet voldoende signaal binnen via mijn KPN-abonnement, maar leverde de smartphone van W (zij doet het met T-Mobile) ruimschoots power en in een paar uurtjes stook je niet de zes gigabyte op die ze per maand in het buitenland mag verbruiken. Van alle Europese landen die we de laatste tijd hebben bezocht heeft alleen Duitsland een zeer matige 4G-dekking. 

Gelukkig zat er nog gas in de bus, voldoende om te koken en vooral om de temperatuur in het busje met de Truma tot een aangename waarde op te krikken. 

V: 146.536; A: 146.564 
Frisjes, kachel aan 

dinsdag 22 oktober: @ uelsen 

Je kunt een camperseizoen toch niet beter afsluiten dan in Uelsen, Duitsland. Het is een eindje rijden, maar Puzzel is daarvoor gemaakt. Uiteindelijk brachten we de nacht door met vier units, er kunnen er 13 staan. De 4g-verbinding was zo belabberd dat zelfs een klein fotootje met Whatsapp niet doorgestuurd kon worden, met de wifi van de camperplaats lukte dat nog net. Gelukkig heb ik nog 1200 boeken op mijn reader staan, dus vervelen was er niet bij en vooral geen reden om een eind te moeten wandelen. Het zonnetje zorgde voor een aangenaam temperatuurtje in de camper. Niks mis met dit leven. 

V: 146.564; A: 146.666 

woensdag 23 oktober: @ home 

En na een rustige nacht, een grote pot koffie en het nodige poets- en afwaswerk kreeg de bus voorlopig voor de laatste keer de sporen en konden we bij een kilometerstand van 146.751 na 5.421 kilometer ons huis op vier wielen aan de Kötteldiek parkeren. In twee maanden tijd 57 overnachtingen: 16 op een camperplaats, 14 op het erf van broer/zwager/schoonzus, 6 svr-camping, 19 met de acsi-kaart en 2 op een nfn-terrein. Het was een fijne reis, waarbij eigenlijk vooraf niet veel vast stond: we hebben ons laten leiden door het weer, ons gemoed en regelmatig een beetje snuffelen in de aantekenboekjes met ervaringen-van-andere-reizigers. De eerste paar weken op verschillende plekken in de omgeving doorgebracht, waarbij Kotten de meeste overnachtingen telde. 

Omdat we moesten wachten op de levering van een roetfiltersensor konden we pas op dinsdag 17 september aan onze najaarsreis beginnen. De eerste dagen brachten we door in Budel, waar we leuk gefietst hebben. 

De Elzas stond al langer op het wensenlijstje en we komen er zeker nog eens terug: mooie dorpjes en steden met vakwerkhuizen, prettige fietspaden. Uiteraard speelde ook de aanwezigheid van het zonnetje een belangrijke rol al hebben we wel regelmatig een dikke trui en/of jas aangehad. Heel verrassend was Vichy, waar we tijdens een van onze eerste vakantiereizen geweest zijn. Heb het betreffende plakboek er nog even bij gezocht: donderdag 24 en vrijdag 25 juli 1975. Heerlijk, zo’n boek met kleurenfoto’s die nu bruin geworden zijn en veel ansichtkaarten omdat dat nu eenmaal een stuk goedkoper was. Ik citeer “Gestaan aan de oevers van de Allier, enkele rustige dagen. Erg vreemd deden de verlepte oude vrouwtjes in Vichy aan, het toppunt van ellende”. Nu weet ik niet of ik met “toppunt van ellende” die vrouwtjes of Vichy bedoelde, maar je proeft de sfeer. Verrassend om na een kleine 45 jaar sommige dingen wel en sommige dingen niet te herkennen. 

De Indian Summer begon in Vias Plage waar we naar een paar dagen noodgedwongen van de camping moesten, want: sluiting in verband met einde seizoen. Verhuisd naar Palavas-les-Flots waar we verder gingen met in-tshirt-fietsen en plonzen-in-zee. Dieptepunt was een tochtje naar Montpeillier waar mijn fiets kennis maakte met een putje: 7 kilometer fietsduwen was het resultaat, maar op het eind van de middag ook een nieuwe band. 

Pineda de Mar werd ons volgende doel, we zitten dan inmiddels in Spanje. Vanuit Pineda hebben we de trein naar Girona gepakt, een verrassend leuk oud stadje. Veel trappen, hoge bultjes, een vis met veel graten en een toeristentreintje dat niet meer reed; voor de rest was het gezellig! Weer een mooi stukje Spanje dat we nog niet kenden. 

Daarna, omdat het er altijd leuk is, naar de Ebro Delta, naar l’Ampolla. De rijstoogst was in volle gang en uitgebreid bekeken hoe grote machines zo’n veld in een paar minuten kaalvreten. Prettige temperaturen, maar op het laatst werden we gezandstraald daar in de Ebro Delta. 

We besloten om het binnenland in te gaan naar “het mooiste plaatsje van Spanje”, Albarracín. Prachtig, deed me denken aan de Chinese Muur. Mooi gewandeld. Fijne temperaturen overdag, ’s nachts fris (want in de bergen). 

Via een paar pittige Pyreneeënetappes naar Toulouse waar we tijdens een zeer mooie fietstocht geconfronteerd werden met een minder prettige gebeurtenis: voorlamp brak af en kwam in het wiel terecht. Leuke buiteling gemaakt. Man heel, maar fiets stuk. Een paar etappes brachten ons via een min of meer bekende route terug naar huis (Creuse Nature, Lac du Der, Ittervoort en Tolkamer). 

Acht weken duurde ons camperverblijf, een maand lang waren we in het buitenland op pad. Mooie tijd, veel gezien, goed weer gehad (het werd natuurlijk steeds frisser tijdens onze reis naar het noorden). Nog één keer Confusius: “Over de dingen die voorbij zijn is het nutteloos te praten” en daar ben ik het dan een keer helemaal niet mee eens. 

En nu? We gaan ons weer bezighouden met belangrijk nieuws. Nieuws zoals het verdwijnen van frietkramen in Nederland en België. Nieuws zoals het noodweer dat een paar dagen geleden in Montpellier gewoed heeft, je weet wel: het 30-graden-Montpellier van mijn duwfiets. En natuurlijk nieuws van de musea, zoals Huis van het Boek dat tot maart een tentoonstelling heeft onder de titel “Foute boeken?”. Heb vroeger zonder problemen het schitterende boekje van onderwijzer Henri Arnoldus met de fijne titel “Oki en Doki bij de nikkers” gelezen (boek voor het eerst uitgegeven in 1957). Begin jaren 70 (voortschrijdend inzicht?) kreeg het de titel “Oki en Doki bij de negers” en in 1982 werd het definitief “Oki en Doki op een eiland”. Toch geweldig de volgende tekst? En waren we in 1957 racist? Absoluut niet! In het volgende stukje (uitgave 70er jaren) is het woord nikker al structureel veranderd in neger. Toch de tentoonstelling maar eens bezoeken. 

De sloep komt met een schok tegen de wal aan. 
Flap tuimelt haast in het water. 
Oki en Doki springen uit de sloep. 
Flap gaat zijn baasje achterna. 
Oki loopt voorop. 
Hij draagt een geweer over zijn schouder, net als een echte jager. 
Doki stapt achter hem aan. 
Doki voelt zich niet helemaal prettig. 
Het is hier muisstil. 
Waar zijn de negers? 
Zitten die al in hun hutten? 
Slapen ze al? 

Nee de negers slapen niet. 
“We hebben veel verdiend”, zegt het zwarte opperhoofd. 
“Jammer dat de blanke mensen niet op ons eiland komen anders…” 
“Anders aten we ze op!” roepen de negers, die rond de hut van het opperhoofd zitten.
“Blanke mensen smaken fijn”, zegt het opperhoofd. 
Hij likt zijn lippen eens af. 

Opeens kijkt het opperhoofd naar de zee. 
“Zie ik het goed”, fluistert hij. 
“Er ligt een boot dicht bij de kant. Aha!” 
Alle negers kijken nu naar de zee. 
Als de maan zo helder schijnt, kun je alles goed zien. 
Er springen twee mannen uit de sloep. 
Twee mannen met een hond. 
“Wat komen die doen?” vraagt het opperhoofd zacht. 
“Wacht negers. We pakken ze en we nemen ze mee naar het bos.” 
De negers weten wat er gaat gebeuren. 
Ze moeten die twee blanke mannen pakken en dan… 
Ja, ja, die boze negers weten het wel. 
Het zijn boze mannetjes.     

Voor de kenners: AVI-5.