fietsen in (oost-)duitsland - 5: halve bollen en meer

vrijdag 28 juli: @ magdeburg

De ellende van de Harz maar snel ontvlucht en om even kilometers te maken vandaag over de autosnelweg. Op naar Ottostadt Magdeburg, tenminste de toeristendienst wil graag dat we deze oude stad Ottostadt noemen. We zitten dan in het Ampelmänchenland, oftewel de voormalige DDR.

Eigenlijk is er sprake van twee Otto’s: allereerst de 10^e-eeuwse keizer Otto I (ook genoemd Otto de Grote). In de tijd van deze Otto was Maagdenburg één van de belangrijkste steden van het Heilige Roomse Rijk. Onze Otto had er zijn optrekje. De goede man had een grote meevaller toen in Rammelsberg een rijke zilverader werd ontdekt. Laten we nu net in november vorig jaar in de mijnen van Rammelsberg geweest zijn (zie eventueel http://berrynales.blogspot.nl/2016/11/herfstkleuren-in-de-harz.html).

De tweede Otto is burgemeester geweest. We hebben het dan over Otto von Guericke die in 1654 een belangrijk experiment heeft uitgevoerd. Het gaat om de proef met de Maagdeburger halve bollen. Bekijk even een gedeelte van de liedtekst van drs P:

Dit lied vertelt u van twee halve bollen
Twee halve, ja u heeft het goed gehoord
En die zijn heel belangrijk zonder dollen
Als men ze koppelt aan een toverwoord
We zijn dan wel geen encyclopedisten
Maar horen wij de stadsnaam Maagdenburg
Dan gaat er aanstonds inspiratie gisten
In beeldend kunstenaar en dramaturg.

Nee, het is geen lekkernij zoals de Bossche Bollen en het heeft ook niets met de voorgevel van W te maken. In één van de volgende coupletten vertelt onze Zwitserse Heinz waar het dan wel om draait:

Immers de lucht die wij opsnuiven oefent een druk uit van één atmosfeer
Tenminste, de onderste laag van de dampkring, bijvoorbeeld in Watergraafsmeer
U zult dat nog weten indien u op school aan natuurkunde blootgesteld bent
Welnu, in verband met die luchtdruk, verrichte hij dikwijls een experiment.

Wat deed onze Otto? Hij nam twee losse halve bollen van sterk materiaal, drukte ze stevig tegen elkaar en zoog ze vacuüm. Door de luchtdruk op het buitenoppervlak bleven de bollen tegen elkaar aangedrukt. Zestien paarden waren niet in staat de twee bolhelften met een diameter van ongeveer 50 centimeter van elkaar te scheiden.

Drs P sluit zijn lied af met

De Maagdenburger halve bollen
Bewezen weer eens expliciet
Er valt met luchtdruk niet te sollen
Dus doet u dat maar liever niet.

Overigens: het lied is niet om aan te horen, maar de tekst is boeiend. Voor de liefhebbers: https://www.youtube.com/watch?v=jjGrvlOM_8A.

We gingen dus naar Maagdenburg en wel naar de camping “Barleber See” en kregen daar een plekje op het één van de Kurtzeitcamperwiesen. Op het eind van de avond stroomde het vol. Maar eerst fietsje pakken en een deel van de Elberadweg gevolgd.

Eerst naar het waterwegenkruispunt. Maagdenburg ligt aan de Elbe, het Elbe-Havel Kanaal en het Mittellandkanaal. Deze belangrijke vaarroutes kruisten elkaar niet en daar is verandering in gebracht met de aanleg van het waterwegenkruispunt even ten noorden van de stad. Onderdeel van het waterwegenkruispunt is de bijna kilometerlange kanaalbrug over de Elbe. De aanleg van de dubbele sluis Hohenwarthe maakte de imposante scheepslift Schiffshebewerk Rothensee overbodig. Dit is nu industrieel erfgoed. De foto hierboven is van internet: ik had mijn droontje even niet bij me. De foto's hieronder zijn wel met ons eigen cameraatje gemaakt.

 

De verjaardag van W (de jonge blom: wel met pensioen maar nog steeds geen AOW) vierden we op een terrasje van het Parkhotel Herrenkrug. Aan het buigen van de zwartjas kon je eigenlijk de prijs van de drankjes al herleiden. Maar goed: ze waren niet alleen duur, maar ook koud en erg lekker!

 

Nog even Magdeburg doorgefietst. Heeft leuke dingen te bieden, maar een dom hadden we al eerder gezien en om nu de Mauritius en Katharinakerk in te gaan om de beenderen van Otto I toch niet te kunnen zien? Het gebouwtje van Friedensreich Hundertwasser was (evenals de andere bouwwerken die we van hem elders hebben gezien) weer ontzettend mooi. Deze Grüne Zitadelle is het laatste bouwwerk van deze architect/kunstenaar. Door de bouw wilde hij bereiken dat mensen meer gaan nadenken over milieu en architectuur.

Snel terug naar de camping waar W haar gevraagde verjaardagseten kreeg voorgeschoteld: pannenkoeken met kaas en spek (en ze deed er ook nog een lading stroop over, bah!). Misschien komt het daardoor dat ze wat later de sleutel van het sanitairgebouw door het putje heeft gespoeld?

Het was weer een mooie, spannende en enerverende dag. Een dag dus om jarig te zijn.

V: 96.357; A: 96.502