Bij ons vertrek wisten we het al: de mogelijkheid bestond
dat we vroegtijdig naar huis mochten/moesten, immers: (o)ma stond op de
nominatie om onder het mes te gaan. De wachttijden vielen mee, dus is ze
vervroegd aan de beurt. En bij een mensje van bijna 90 wil je toch wel graag in
de buurt zijn als zoiets gebeurt.
Neusje van het puzzeltje naar het westen dus (in grote
lijnen, want tot aan Ludwigslust ging het over de A14 naar het zuiden). Men is
overigens bezig om de A14 door te trekken naar Magdeburg/Halle. Van de kleine
500 kilometer ontbreken er nu nog zo’n 120. Voorlopig einddoel Minden, maar je
kent ons verhaal over “voorlopig” en “einddoel”. Vanaf Ludwigslust de B191 (en
allerlei omleidingen in verband met een “Baustelle”, de nodige verrassende “verkortingen”
van Ome Tom en een toeristische route om Celle en Hannover te vermijden; géén
probleem: zo zie je nog eens wat van het land).
De regen maakte van ons einddoel een tussendoel en bij het
kiezen uit de drie mogelijke vervolgopties (naar huis, naar Bad Bentheim of
naar Schüttorf) speelden vermoeidheid en de portemonnee een belangrijke rol: naar
huis is te ver en Schüttorf is gratis. Dus brachten we de nacht met nog zo’n
tien andere campers (en een kleine tot camper omgebouwde VW Caddy met grote-hond-aan-boord) op de Kuhmplatz
van de oudste stad van het graafschap Bentheim door. We stonden naast de Vecht –
die hier trouwens Vechte heet – maar een hoge dijk benam ons het uitzicht op
het water. De wc’s zaten dicht, grijs en zwart water lozen was wel mogelijk.
Gelukkig voor W waren de winkels open en kreeg ik een vroegtijdig
vaderdagcadeau: een Schneebesen, een onmisbaar attribuut voor mijn kookeiland
in de bus. Ik weet niet of W de schade nog gaat verhalen op de kinderen.
Gasfles leeg in de loop van middag, maar gelukkig hebben we
géén bederfelijke waar meer in de koelkast en is het bier op consumabele
temperatuur. Voor noodgevallen (dus voor nu, want ik heb geen zin om de tweede gasfles
aan te sluiten) hebben we een campinggasstelletje in het middenonder (je weet
wel die ruimte die tevens in gebruik is als schoenenkast, wijnkelder en
opbergplaats voor de winterjassen). De tartaartjes en de gebakken aardappelen
hoefden we dus niet rauw naar binnen te werken, dit in tegenstelling tot de sla
die het geheel weer tot een hoog culinair niveau optilde.
V: 72.040; A: 75.511
zaterdag 18 juni:
naar de Kötteldiek
Overnachten in het centrum betekent dat je niet te ver hoeft
te lopen voor de ontbijtbroodjes. En laten we nu nog net met het
reservecampinggasstelletje een kopje koffie en een glaasje thee kunnen zetten:
ook de blauwe bus zei leer ist leer en doofde langzaam maar zeker de vlammetjes.
Wordt dus op korte termijn een diepte-investering bij de gasboeren. Het
puzzeltje weet inmiddels de weg van dit stukje Duitsland naar huis. Ruim voor
de noen tolde het eerste wasje al rond. De komende weken zullen we de
SVR-campingeigenaren in de directe omgeving van het ziekenhuis en de
revalidatielocatie een beetje sponseren. Voor nu: het was weer één groot feest
in Duitsland! Het zal ongetwijfeld een vervolg krijgen, ook ons nieuwe kaartspelletje.
V: 75.511; A: 75.583
