Vrijdag 5 juni:
Ittervoort in de hitte
De erg warme dag maar niet gebruikt voor een
camperverplaatsing: een graadje of 32 in de schaduw nodigt uit voor wat andere
dingen, dus nog maar een dagje in Ittervoort gebleven.
Het was al vroeg warm in OBBB, dus om 09.00 uur al op de
fiets, om vóór de allerergste hitte weer “thuis” te zijn en de schaduw te
kunnen zitten. Doel van de fietstocht was “het eiland in de Maas”, waar onder
andere Stevensweert en Ohé en Laak liggen. Dit “eiland” wordt gevormd door een
voormalige Maastak (de Oude Maas) en de actuele Maas (de Grensmaas). De
fietsroute ging via Wessem, Thorn en Maasbracht (we kennen de weg hier
inmiddels). Daarna tussen het Julianakanaal (links) en de Maas (rechts) door naar
“het eiland in de Maas” (dat eigenlijk geen eiland meer is omdat men een
knoopje in de Oude Maas gelegd heeft, maar wie interesseert dat soort
informatie eigenlijk?)
Stevensweert is een vestingstadje. Tijdens de 80-jarige
oorlog legden de Spanjaarden er in 1633 een sterke vesting aan (zo’n bekende:
net als Groenlo en Naarden) met een stevige verdedigingswal met zeven bastions
en vijf ravelijnen. Vanuit deze vesting werden de land- en waterwegen onder
controle gehouden. De vestingwallen die in Stevensweert te zien zijn zijn nep:
in 2007 werd een klein gedeelte aan de hand van historisch kaartmateriaal
gereconstrueerd. Niet origineel, maar wel mooi.
Langs de Maas ging de fietstocht verder naar de brug bij
Maaseik. Oplettende lezers zullen opmerken dat ik gisteren al een foto vanaf de
brug geplaatst heb, inderdaad: zelfs het stukje door België heb ik gisteren ook
gefietst, alleen in omgekeerde volgorde, je ziet de wereld dan van de andere
kant. Zo zag ik vandaag een wijngaard (gisteren niet gezien!) waarbij ik dacht:
ik mis de bulten, anders zou je zweren dat het de Moezel is. Van Kessenich
binnendoor naar Thorn voor wat boodschappen en in Ittervoort aangekomen begon
mijn VVN-hartje sneller te kloppen: er werd een praktisch verkeersexamen
gehouden. Arme kindertjes: fietsen in dit weer!
Tegen half één terug “thuis” (na een kleine 50 kilometer) en
een beetje huishoudelijke dingen gedaan, waaronder mijn eerste vakantiewasje
Morgen dus weer een fris t-shirt aan. Peinzend in een luie stoel onder de
luifel zie je dan een oude camper voorzien van twee vlaggen. De bovenste vlag
is van de provincie Groningen, maar wat de onderste moest voorstellen kon ik op
internet niet vinden. Dus maar gewoon gevraagd: blijkt de vlag van de gemeente
Slochteren te zijn. De zeedraak spuugt vuur, dit is een symbolische weergave
van de aardgasvondst. Zo leer je nog eens wat en zo begint een praatje.
