Dinsdag 9 juni:
Lottum
Het is om 7 uur 11 graden in de camper, toen ik daarna weer
de ogen open deed was het kwart over 9 en vier graden warmer, acceptabel om op te
staan, een grote pot koffie te zetten, een bruin bammetje met kaas naar binnen
te werken, Nieuwsuur van gisteravond op mijn tablet te bekijken (gratis en
dankzij mijn Turbo-installatie storingsvrij internet, al hebben ze Classic-fm
geblokkeerd) en de afwas te doen (met eco-afwasmiddel van Klok, volgens zwager
J. het enige eco wat in en op OBBB te bekennen valt, maar dit terzijde). Toen
ik voor één Euro onder de douche stond bedacht ik me dat het zeer wisselend
gesteld is met campingdouches. Hier mocht ik voortdurend op een knopje drukken
om gedurende 5 minuten de beschikking te krijgen over warm water (de klok loopt
door, ook wanneer er géén water uit de sproeier komt omdat je bijvoorbeeld
kramp krijgt van het drukken), in Oteppe op camping l’Hirondelle stopte je een
token (bij de Acsi-prijs inbegrepen) in een apparaat en je kreeg 7 minuten
doorlopend warm water. Het was niet te stoppen, de sproeier braakte nog warm
vocht uit toen ik al lang en breed aangekleed was. Hoezo waterverspilling?
Overigens wordt het tijd voor een Hema: nieuwe sokken en onderbroeken (of voor
een wasmachine, maar dat is meer werk).
Met een kleine variant op een bekende tegeltjeswijsheid “Het
leven is één groot feest, maar je moet wel zelf je fietsaccu opladen” begon ik
aan de Rozenfietsroute van Lottum. Stevig windje, maar een windjack heb je niet
voor niets meegenomen. En weer eens had ik wat aan één van mijn lijstjes toe te
voegen, nu aan het “wat-ik-al-eens-gedaan-heb-maar-nog-een-keertje-wil-doen-maar-dan-met-zijn-tweetjes”-lijstje:
de Rozenroute. Het is een route die voor een deel langs fietsknooppunten loopt,
maar op de mooiste plekken juist niet. Het verbindt een groot aantal
Lottumrozenhoogtepunten en gaat nog een stuk langs de Maas ook. Alleen: de
route bracht me inmiddels voor de zoveelste keer in twee dagen in Broekhuizen
en laat ik daar een jaar of tien geleden ook al geweest zijn, maar daarover
later meer.
Om kwart voor twaalf vertrokken en tegen twaalven werd ik
hartelijk welkom geheten door de beierende kerklokken van Lottum. In de 15e
eeuw werd in de kern van Lottum een gotische kerk gebouwd, de Sint
Gertrudiskerk. Deze werd in november 1944 opgeblazen en geheel verwoest door zich
terugtrekkende Duitsers. De kerk die er nu staat heeft ongeveer dezelfde
afmetingen als de oude en werd in 1951 in gebruik genomen.
En natuurlijk: rozen, rozen en nog eens rozen.
Een mooi stukje van de route gaat langs de Maas. En ook hier
weer de melding van Maaswerken. In de loop der tijden zijn er tussen de landen
die in het stroomgebied van de Maas liggen (Frankrijk, Luxemburg, Duitsland,
Nederland en België) verschillende afspraken gemaakt. De laatste afspraken
staan bekend onder de naam Maasverdragen. Ze geven uitvoering aan de Europese
regelgeving betreffende het integraal waterbeheer voor het internationaal
stroomgebied van de Maas (wat een zinsconstructie: heb ik niet van mezelf
hoor!)
Ergens op de route ligt een mooie pleisterplaats: Blue
Berrie Hill (zou je Berrie niet met een y op het eind moeten schrijven?). Je kunt
er koffie krijgen en allerlei blauwe-bessenspecialiteiten (de bessen worden
gekweekt door Hayberries B.V.). Volgens mij moeten we nog een foto hebben van
zo’n tien jaar geleden (de-net-niet-naar-Parijs-familie-fietstocht), waar zus
M. in professionele fietskleding achter een koffie en grote bessenvlaai
gezeten, op deze plek een ouderwetse zwarte portemonnee omhooghoudt, terwijl je
haar bijna hoort zeggen “Oma betaalt”. Het was die dag erg warm met wind uit
het zuiden (windkracht onbenullig) en een tocht van ruim 90 kilometer (ongeaccuud) zegt mijn herinneringsbrein.
Eén van de mooiste stukjes van de Rozenroute loopt vlak
langs de camperplaats: de Meerlosebaan. Dit is van origine een Romeinse weg die
tot na de Franse tijd (daar hebben we Nappie weer!) een belangrijke
noord-zuidverbinding was, ook bekend als “Grande Route de Venlo-Nijmegen”, nu
een verhard fietspad met karrespoor ernaast.
Tegen drieën was ik weer terug bij OBBB. Tijd genoeg om vandaag
een eind te maken aan “Erfschuld” van Arnaldur Indridason, net als de
Rozenfietsroute een aanrader. En morgen? Dan is er weer een dag. Tenslotte: heb je vragen of wil je wat kwijt (het kan niet op deze site, vind ik niet zo prettig), zoek het lichtblauwe busje of mail me op berrynales@gmail.com
