om de noord – 2: van noordpolderzijl naar de noordkaap op de fiets

Vraagje van regelmatige lezer H te L naar aanleiding van mijn verhaaltje over Willem Barentsz: “Is het ooit iemand gelukt om om de noord te varen?” Jazeker regelmatige lezer H te L, alleen niet door een Nederlander. Na de mislukte avonturen van Barentsz heeft geen enkele Hollander het nog geprobeerd, de tocht om Kaap de Goede Hoop was een stuk “warmer”. In 1653 heeft een Deense expeditie de Russische route nog geprobeerd, maar tevergeefs. Daarna had iedereen er een paar honderd jaar genoeg van. De eerste die de route uiteindelijk heeft bedwongen was de Zweed Nordenskjöld al deed hij er met zijn stoomschip twee jaar over: hij vertrok in 1878, overwinterde bij de Beringstraat, kwam in 1879 uit het ijs los en voltooide de tocht. De Sovjet-Russische ijsbreker Sibirjakov maakte in 1932 de reis voor het eerst in één seizoen (bron: Trouw, 17 juli 2001). Bijgaande afbeelding toont Het Behouden Huys.

zondag 2 oktober: @ noordpolderzijl

Als je geen verplichtingen hebt raak je soms helemaal de draad kwijt. In mijn verslag van gisteren stond abusievelijk zondag 1 oktober, snel veranderd in zaterdag 1 oktober voor er weer lezers beginnen te roeptoeteren. Vandaag naar het mooiste plekje van Nederland gereden: Noordpolderzijl, iets ten noorden van Usquert. Je hebt er niks, alleen Groningen op zijn best: leegte, veel water, licht, wind, een drupje regen, zon, de oneindige hemel boven het Wad en heel veel schaap. Je moet er van houden, ik weet het. Maar geef toe: het zijn toch prachtige plaatjes die ik geschoten heb vandaag?

 

Voor je denkt dat ik de kolder in de kop gekregen heb en naar de Noordkaap in Noorwegen ben gaan fietsen even een geruststelling: wij hebben ook een Noordkaap, het meest noordelijke puntje van het vasteland van Nederland. Was in de loop der jaren in de buurt van Eemshaven al regelmatig verwijzende bordjes tegengekomen, maar vandaag dan eindelijk de plek opgezocht: op de fiets van Noordpolderzijl naar de Noordkaap, inderdaad onder de rook van Eemshaven. Een bijzonder punt in Nederland schreeuwt om een kunstwerk en daarom mocht René de Boer iets knutselen. Het werd “de Hemelpoort”, iets groots van 2,5 meter hoog en van staal gemaakt. Valt in het niet bij de vele windmolens, tenzij je richting Wad kijkt, dan zie je in de verte Borkum liggen. Je kunt er alleen te voet of per fiets bij de staalconstructie komen.

 

Ben ik gezellig aan het fietsen tussen de schapen, kom ik heel af en toe zo’n beest met een tuigje tegen. Ben zo druk aan het nadenken dat ik vergeet om een foto te maken. Gelukkig had ik genoeg ruimte en tijd om mijn gedachten te ordenen: het pad langs de dijk was 13,5 kilometer lang. Schoot me ineens te binnen dat het moest gaan om rammen die een dektuigje dragen om het dekblok onder hun buik vast te houden. Een dekblok is een krijtblok dat een kleur afgeeft zodat de veehouder eenvoudig kan zien welke ooi door welke ram gedekt is. Arme ooien, hebben ze al de hete adem van zo’n hitsige ram in hun nek, wordt het genot van de daad getemperd door de hinderlijke aanwezigheid van zo’n afgrijselijk hard blok op haar achterste. Een ooi houdt wel van iets hards…, nee: ik ga te ver.

Was even vergeten dat het in deze streek altijd waait, soms wat meer, soms wat minder. Vandaag stond er een windkracht 4. Werd heerlijk over de dijk geblazen richting Eemshaven, maar bij het wenden van de fietssteven kon je gerust spreken van een onaangename verrassing: windje 4 tegen is ook niet alles. Och eigenlijk helemaal geen probleem: versnelling wat lager, ondersteuning op standje 6 en met twee vingers in de neus ging het “huiswaarts” (haalde net 30 kilometer op één accu, maar had voor de zekerheid een reserve bij me). Af en toe een natte spetter tussen de zonnestralen door en gewoon genieten. Het zal eenzaam worden vannacht: de kroeg (het Zielhoes) sluit om zes uur, de trekkershutten en de kampeerveldjes worden niet bevolkt en die ene camper die op de camperplaats stond (behalve de mijne dan) had om vijf uur zijn 48 uur volgemaakt en ging naar huis: morgen weer werken. Ook de laatste wandelaars en fietsers taaien langzaam maar zeker af. Eén troost: er staat hier nog een dijkhuisje dat er bewoond uitziet, dus mocht ik vannacht bang worden kan ik altijd daar aanbellen.

V: 188.038; A: 188.112. Rijtemperatuur 12 – 16 graden. Wisselend bewolkt, regelmatig de ruitenwissers aan onderweg. In Noordpolderzijl prachtig weer: mooie wolkenluchten. Zon op/onder: 07:36/19:08 (gegevens Usquert). Een heel mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag. Ga verkassen, want moet een winkel opzoeken. Probeerde vandaag de Lidl in Veendam, maar daar was om half twaalf geen parkeerplaats voor mijn busje (moet een dubbele in de lengte zijn) te vinden. Dus vanavond voor de derde dag op een rijtje bami, alleen niet met een drumstick maar nu met een gebakken ei. Waar ik de winkel vind en waar mijn huisje komt te staan: het leven blijft een prachtig avontuur. Even voor de volledigheid: dat liggende ballonnetje (met een touwtje) boven in nevenstaand kaartje is mijn fietstocht; van de blauwe punt naar het oosten en voor een deel een andere weg terug (probeerde de wind te ontwijken: niet gelukt).