De laatste etappe van een lange week op camping De Fontein.
zaterdag 27 juni: een nieuwe stoel (uitproberen)
Het was vandaag wat je noemt een rommeldagje. Eerst maar eens naar Obelink, die kampeergigant in Winterswijk. Niet dat we dat voor de lol doen, al zijn er mensen die er anders over denken en er een compleet dagje uit van maken. Nee, zorgen dat je er vroeg bent, vóór alle parkeerplaatsen vol zijn, snel door de winkel rennen naar de juiste afdeling, product aanschaffen, afrekenen en snel weer wegwezen. De reden voor ons noodzakelijke bezoek? Ik ben grootverbruiker van tuinstoelen: gemiddeld verslijt ik er twee per jaar. Of ik zak er gewoon door, waarbij je de reden van het doorzakken gewoon moet wijten aan plasticmoeheid of zo, òf (zoals deze keer) je breekt om een of andere duistere reden de armleuningen af, terwijl de garantietermijn juist is verlopen. Een nieuwe hier-kan-ik-ook-lekker-in-liggen-stoel. Een diepte-investering, maar we hadden nog ergens een potje. Schandaliger vond ik het om voor 8 plastic dopjes (voor het gasfornuis) € 7,95 te vragen. Nodig, want de glasplaat ligt anders op schroeven in ruststand en dat maakt zo’n hinderlijk geluid tijdens het rijden.
Even naar huis voor de krant en de post en boodschappen doen voor het weekend. Hebben ze de Lidl verbouwd, de boeven; kost het me weer een jaar om de plek van de artikelen te vinden. En wat ze bij de Lidl niet hadden (of wat ik niet kon vinden) mocht ik bij de Jumbo halen. Ben je dus zo weer een uur onder de pannen.
’s Middags mocht ik de stoel uitproberen. Goedgekeurd.
Warm, ruim boven de 30 graden. In de schaduw, met een windje, goed vol te houden.
zondag 28 juni: een feestelijk kleinkind
Kleinkind Twee mocht voor haar achtste verjaardag nog een dagje uit. W had in overleg met de ex-jarige een afwisselend programma opgesteld. Twee vond alles best als er maar een nachtje camper aan vast zat: slapen bij opa. Ja, wie wil dat nu niet?
Bakkerij/lunchroom Wissink op de Markt in Groenlo leverde het verjaardagsgebakje met extra veel slagroom. Buiten geen plek voor ons drietjes: bijna allemaal tweepersoons tafeltjes en schuiven met meubilair wordt beslist niet op prijs gesteld. Binnen was het ook goed toeven. Wel even de handen ontsmetten en naam en telefoonnummer noteren. Het is niet anders. De etensluchtjes uit de keuken kregen we er gratis bij. De gebakjes waren goed weg te krijgen volgens de dames en mijn Spa Rood kon ik ook binnenhouden. Dat de cappuccino van W voor de helft over tafel ging zal ik maar niet vertellen.
De tweede stop was het Zwillbrocker Venn, een plekje waar vooral W regelmatig komt. Twee wilde heel graag flamingo’s spotten. Gewapend met verrekijkers telde Twee er ongeveer honderd en W kwam niet verder dan zestig. Het aantal bezoekers was vandaag een zeer groot veelvoud van honderd. De website van het biologisch station Zwillbrock (www.bszwillbrock.de) vermeldt dat men op 26/6 via de Venn-camera een kuiken van een week oud en nog een ander van ongeveer drie dagen gespot heeft. In de naburige nesten worden nog een aantal eieren uitgebroed, zodat Zwillbrock de komende dagen meer flamingokuikens zal tellen. W wist de namen van de andere fladderaars op te noemen: kokmeeuwen, grauwe ganzen, brandganzen, een paar wulpen en enkele verdwaalde potloodventers – aalscholvers dus. Parkeerplaatsen bijna vol en “auch der Wohnmobilstellplatz war gut belegt”. Binnenkort Puzzel maar een nachtje daar parkeren en het Venn in de avonduren onveilig maken. De plek heeft eigenlijk maar één nadeel: een zeer slechte 4G-ontvangst. Slaan we het journaal maar een avondje over.
Op naar de volgende topattractie: waterfietsen op de Leemputten, da’s dan weer aan de andere kant van de grens. De Leemputten zijn ontstaan vanaf 1895. In dat jaar werd in Groenlo een steenfabriek geopend. De grondstof voor de bakstenen – leem – werd in de buurtschap Zwolle afgegraven, eerst met de hand, later met baggermachines. Met een locomotiefje werden de lorries of kipwagentjes vol leem naar Groenlo gebracht. Voor de volledigheid: de allereerste jaren en gedurende WO I gebeurde het transport met paard en wagen. De steenfabriek werd in 1975 gesloten en in 1978 werden de plassen onder de naam “Natuurpark de Leemputten” opengesteld voor publiek. Daarvoor was het al jaren een geliefd maar illegaal zwemwater; er waren in die tijd nog geen boa’s uitgevonden en de politie had wel wat anders te doen. Nog even wat totaal overbodige informatie: het bovengebit van wijlen mijn vader ligt al ruim 55 jaar ergens op de bodem van de diepste plas. Oorzaak: een te spontane duik met schijnbaar open mond.
Inmiddels is er een speelweide met waterspeelbult aangelegd en er valt van alles te beleven, waaronder waterfietsen. Opa was de klos, oma keek toe en verwonderde zich erover dat de oude man drijfnat terug kwam, terwijl Twee kurkdroog was. Het zal voor eeuwig een raadsel (of een bewaard geheim) blijven.
Een klein uurtje sportief bezig zijn was voldoende, dus op naar de camping waar al snel een goddelijke pannekoekengeur zich over het terrein verspreidde.
Twee naar bed, oma naar huis: er passen nu eenmaal geen drie personen in ons busje.
Mooie dag, temperatuur oplopend tot zo’n 21 graden.
maandag 29 juni: oppassen in harreveld
De meesters en juffen een studiedag, de ouders beiden aan het werk, dus draait de Harreveldse economie vandaag weer eens op opa’s en oma’s. Niet erg. W vanuit huis naar het oppasadres, bij mij duurde het wat langer: ik had een langslaper te logeren. Pas om half tien, toen ik net aan een tweede pot koffie begonnen was, kwam er een blondine naar buiten gesprongen. Slaap uit, wat wil je na 13 uur pitten? Broodjes bakken, ontbijten, opruimen en afrekenen. En dat alles met een lijf bol van de paracetamol; gevolg van het natte bootavontuur van gisteren. Soms voel je spieren waarvan je het bestaan nooit vermoed hebt.
Tegen elven waren we weer herenigd. Genoeg te doen voor de kinderen en voor ons in het buitengebied en voor je het weet is de oppasdag voorbij.
Weer thuis koken en in het warme nest slapen. We zijn snel weer weg! Een groot kampeerveld (vaak) voor je alleen is aantrekkelijker dan een warm huis met een klein tuintje. Toegegeven: niet iedereen zal er zo over denken.
Samenvattend: het was weer een mooie week.
