vessem - 3: op naar hilvarenbeek

zaterdag 13 juni: @ vessem 

Volgens Buienradar is er de afgelopen nacht zo’n 14 mm regen gevallen op het dak van ons campertje. Gelukkig hebben we het binnen droog gehouden. 

Vandaag? Natuurlijk fietsen, daarvoor zijn we hier. De route ging naar Hilvarenbeek, uiteraard via een zeer omtrekkende beweging. Zo kwamen we onder meer door Diessen en bewonderden daar het enige restant van het Theresiaklooster van de Zusters Van Liefde, namelijk het torentje van de kloosterkapel. Het klooster werd in 1985 (na 100 jaar) opgeheven en vrijwel onmiddellijk gesloopt. Door gebrek aan zusters was het gedaan met het onderwijs, het meisjespensionaat, het verplegen van oude mannen en het weeshuis. 

“We zijn ernstig verdwaald”, sprak W toen ze het bordje Vrijthof zag staan en de meters terras ontwaarde. Nu schijnt niet alleen Maastricht een Vrijthof te hebben, maar ook Oirschot, Ommen, Tongeren en Echt schijnen er van voorzien te zijn. De lijst is niet uitputtend, Hilvarenbeek dus ook. Vrijthof is een algemene naam voor een omheinde plaats, of de voorhof van een kerk. En inderdaad: we zitten aan de voet van de Sint Petruskerk die zijn torenspits 75 meter hoog laat steken. Misschien inmiddels een centimetertje minder want de toren staat een tikje scheef. W mocht de plaatselijke Jumbo plunderen voor een lunch: het broodje is dan wel vegetarisch, de saucijs en de frikadel absoluut niet. 

Tijdens onze hap kijken we uit op het tweede herkenningspunt van dit sfeervolle plein, de Gebodenlinde. Deze boom werd geplant in 1676. De heer van Hilvarenbeek maakte vroeger onder deze linde zijn verordeningen bekend aan de lokale bevolking. Zo kreeg de boom zijn naam. Ook werd jarenlang recht gesproken op deze plek. De takken van deze eeuwenoude boom zijn inmiddels zo groot en zwaar geworden dat ze moeten worden ondersteund.

Na Hilvarenbeek kwamen we in Esbeek (waren we daar gisteren ook al niet?). In de buitenwijken konden we nog een beeldengroep op de gevoelige plaat vastleggen die we gisteren gemist hebben tijdens ons Andreas Schotelavontuur (je weet wel: we deden de grote wandelronde, maar dan op de fiets en niet helemaal). Het kunstwerk heeft de naam “Alsof ze nooit zijn weggeweest” meegekregen. Toepasselijke naam: we maakten opnieuw kennis met “de Melkfabriek”. 

Ook mochten we weer fietsen over "Landgoed De Utrecht”. Gisteren moesten we van ons buienalarm met rappe spoed terug naar onze tijdelijke woonplaats, vandaag bleef het droog, dus hadden we alle tijd. Het landgoed is genoemd naar de vroegere verzekeringsmaatschappij met dezelfde naam. Deze club startte in 1898 een groot ontginningsproject als geldbelegging. Tegenwoordig is het landgoed 2.485 hectare groot, waarvan 1.600 ha bos. Het hoogtepunt moest het beklimmen van D’n Flaestoren worden, een bouwwerk van 24 meter hoog, gemaakt van 28.000 kilo staal en 27.000 kilo hout. Eenmaal boven kijk je over het landgoed De Utrecht, de Flaes (een ven), het Goorven en omdat het vandaag een heldere dag was, zou je zelfs een eind België in kunnen kijken. Zou, want om de trappen op te kunnen moet je eerst door een poortje. Het openen van dat poortje kost een Euro, maar zelfs na inworp van twee van die muntstukken bleef het deurtje dicht voor W. Moeten we dan nog een keer terugkomen? 

Na 61 kilometer parkeerden we de fietsen bij de bus en onze lijven in een stoel. Warm, dus in de schaduw. Gelukkig kwam de boerin vermomd als ijsjesventster een Cornetto brengen. Ik hield het kordaat bij een Kordaat. 

Na een uurtje mochten we nog 11 kilometer “tsjilpen”: in de bossen achter de camperplaats zijn een aantal geocacheseries verstopt. Eén van die series heeft de naam Tsjilp meegekregen: 9 nestkastjes vakkundig verstopt. Alle kastjes handmade, dus elk exemplaar is uniek. En: 9 van de 9 gevonden! Mooi fietstochtje over onverharde bospaden, dus zwaar werk. 

Koken hoefde vandaag niet: de boerin zet op zaterdag de frituur aan. Niet gezond, wel lekker en ook gemakkelijk. 

72 kilometer op de fiets, 4.830 stappen (gemaakt tijdens het zoeken naar de caches). 

Warm weer: zon, bewolking maar drukkend, boven de 25 graden. 

Het was weer een mooie en verrassende dag.