Nog even een paar daagjes weg (woensdag 30 oktober naar Bocholt, CP aan de Aasee en donderdag 31 oktober naar Winterswijk, CP bij recreatiecentrum Het Winkel). Niks bijzonders te melden, hooguit dat de CP bij Winterswijk in de late donderdagmiddag en -avond overstroomde met Duitse campers. Allerheiligen (1 november) schijnt bij onze Nachbarn een vrije dag te zijn. De CP met 23 plekken stond vol en op het aangrenzende parkeerterrein telde ik er nog eens 17. Deze doosjes zullen wel niet betaald hebben. Zag trouwens dat er verschillende plekken op de CP zelf ook niet betaald waren (kun je zien op de parkeerzuilen die je mag “voeden” met een tientje aan muntstukken).
Vrijdag 1 november trok (een deel van) ons kroost in hun nieuwe huis. Opa was ingehuurd om voor 15 personen te koken, met plezier gedaan. Camper kon meteen wennen aan zijn toekomstige “zomerstalling”, hoeven we niet meer bang te zijn voor de blauwe jongens van Handhaving wanneer Puzzeltje weer eens wat langer dan drie dagen geparkeerd staat in de buurt. Meteen maar uitgeprobeerd hoe het met de stilte op de “nieuwe camping” gesteld was.
Enkele opvallende zaken: fietsen en camperen ging dit jaar niet goed samen bij ons. Het begon al met een gesneuveld onderdeel van de fietsdrager en een gestolen vouwfiets tijdens de eerste reis. Tijdens de zomertocht werden we geconfronteerd met een lekke band in Dietmannsried en vervolgens in Maribor (Slovenie). Nieuwe binnen- en buitenbanden, het mocht allemaal niet baten: een fietstochtje in Duitsland (net over de grens) werd vroegtijdig beeindigd omdat een roestige spijker roet in het eten gooide en tijdens de najaarstocht kregen we eerst te maken met een ontbrekende tegel bij een putje in Montpellier en een paar weken later ruïneerde een afgebroken koplamp niet alleen de fiets, het lijf maar vooral het ego van de bestuurder die een doodsmak maakte op een stenig pad langs de oevers van de Garonne bij Toulouse. Tussen al die ellende door hebben we nog leuk kunnen fietsen.
Tom-Tom hebben we ingeruild voor zij-van-Google-Maps. Handig: de files worden gemeld voordat de gebruiker erin terecht komt. Onze Ome Tom kent die luxe niet. Hij wordt nog niet bij het grof vuil geplaatst, misschien komen we in de toekomst in landen waar onze bel/databundels niet gelden en je grof geld mag betalen voor elke verstookte megabyte. Zij-van-Google-Maps heeft trouwens wel dezelfde nare eigenschap als haar voorganger: voor een minuutje snelheidswinst laat ze je gerust 50 kilometer omrijden.
Het was een heel mooi jaar en we zitten nog steeds met plezier naast elkaar. Een paar maanden niet met de camper weg, de kerstboom weer aan en de fik in de Actionkaarsen. En dat allemaal onder het motto “Wie zich niet ergert maar verwondert, wordt geen tachtig maar minstens honderd”. Op naar een nieuw camperjaar. Ik hou me op de been met de wetenschap dat het voorbereiden al een reis op zich is.
