najaarstocht – 10: bologna

Geen wind meer aan het water daar tegenover Venetië, dus een rustige nacht. Tot vanmorgen vroeg toen er een dikke veerboot van Grimaldi Lines aan ons busje voorbijtrok.

Even reageren op een bericht van één van onze trouwe lezers (ja die hebben we): “waarom heb je geen gondeltjes geplaatst in je verhaal over Venetië?” Het antwoord is simpel: vond de foto’s zo gekunsteld. U vraagt, wij draaien, dus hierbij een tweetal om het goed te maken.

 

De tocht ging naar Bologna, waarschijnlijk het laatste bezoek aan een stad deze reis. Bij het horen van de naam Bologna zal de gemiddelde Nederlander onmiddellijk denken aan spaghetti bolognese, chips met een smaakje en om het helemaal compleet te maken aan een pizza bolognese. Zeer waarschijnlijk heeft die gemiddelde Nederlander de uitzending van 20 oktober 2016 van de Keuringsdienst van Waarde niet gezien, waar de vloer aangeveegd wordt met alle Nederlandse bologneseproducten:  https://www.npo3.nl/keuringsdienst-van-waarde/20-10-2016/KN_1685470/kant-en-klaar/POMS_S_KN_6788606.

Even voor de duidelijkheid: in Bologna eten ze al helemaal geen spaghetti bij de bolognesesaus. Ragù alla bolognese (gedeponeerd door de Academia Italiana della Cucina om gerotzooi van buitenlanders met dit traditionele recept te voorkomen) wordt hier gestort over de tagliatelle. Italiaanse keukenprinsen die de Nederlandse producten kregen te proeven waren unaniem: “Frankensteinvoedsel”. Buon appetito en kan ik nu aan mijn reisverslag beginnen?

 

maandag 1 oktober: @ Bologna

Ook vandaag viel ons de route door het Italiaanse vlakke land wat tegen: via Chioggia naar de Podelta. De Po is met 652 kilometer de langste rivier van Italië. Daar waar het water in de Adriatische Zee komt ligt het nationale park van de Podelta waar je flamingo’s schijnt te kunnen spotten. Geen roze beesten gezien, wel veel afweggetjes die naar de stranden gingen. Wij bleven stug op onze SS309 met veel vrachtverkeer. Na Ravenna volgden we de kronkelweggetjes van Ome Tom om uiteindelijk op Centro Turistico Citta di Bologna (code campercontact 6.090) een plekje te vinden voor 24 € per nacht (en een beetje toeristenbelasting). De bussen naar het centrum vertrekken vanaf de ingang van de camping en kaartjes zijn bij de koffiebar naast de receptie te koop. Een goede uitvalsbasis voor een stadsbezoek dus. Alleen vandaag niet: ons busje was amper geparkeerd of er kwam een flinke regenbui, beetje gedonder erbij. We noemen zo’n situatie “ophokplicht” en af en toe een middagje opgehokt zijn is ook niet erg.

V: 122,529; A: 122.739

dinsdag 2 oktober: een dagje bologna

Gekleed in een nieuwe onderbroek gekocht bij de Lidl (even een ferme discussie over de maat gehad met W: zij vond dat L een beetje aan de kleine kant was en suggereerde dat ik beter formaat tent had kunnen aanschaffen) konden we de dag weer aan. Overigens gekleed in iets meer dan alleen die onderbroek. Wel even de wenkbrauwen opgetrokken voor de prijs van een brood op de camping (€ 3,50) en geconcludeerd dat er toch sprake is van een boevenwereld hier in het Italiaanse. 

Bologna is een stad met een kleine 400.000 inwoners, het is een stad zonder massatoerisme: het heeft geen echte uitblinkers. Even de buien afgewacht, het heeft sinds gistermiddag regelmatig geregend. Tegen tienen was het droog, maar aangezien de bus om de twee uur rijdt mochten we wachten tot elven. We hadden uit de Google-reisgids “als-je-maar-één-dag-hebt” een paar eventuele todo’s genoteerd, waarvan de Sint Pieter er één van was. De Cattedrale Motropolitane di San Pietro is de belangrijkste kerk van Bologna, omdat dit de plek is waar de zetel van de aartsbisschop te vinden is. “Barokke aanpassingen daterend uit de 16^e en 17^e eeuw van een kerk die stamt uit de 12^e eeuw” sprak W, die zoals gewoonlijk haar huiswerk goed gemaakt had en druk fotograferend door de kerk struinde terwijl ik op een harde kerkbank aan het becijferen was hoeveel al deze pracht en praal  wel niet gekost moet hebben.

Op weg naar het hartje van de stad kwamen we de fontein met Neptunus tegen (Fontana Nettuno). Het licht werkte niet echt mee en om problemen met mijn jongste zus te voorkomen (ik hoor haar al zeggen “had je die mooie man niet wat pikanter op de foto kunnen zetten?”), maar even een detailopname van internet geleend. Tja de lieve schat is vorige maand 60 geworden. Nee, niet Neptunes maar mijn zusje; het beeld heeft 1563 als jaartal meegekregen). Pikant detail: de maker wilde het piemeltje van Neptunes een stuk groter maken, maar de kerk vond dat kleine dingetjes ook mooi zijn.

Op het Piazza Maggiore stond de San Lucca Express op ons te wachten. Deze bracht ons in een half uurtje naar boven op de bult naar de kerk (waarvan men zegt dat je die gezien moet hebben, maar helaas gesloten) zo’n 4 kilometer buiten Bologna. Eigenlijk moet je die vier kilometer te voet afleggen onder de weet-ik-hoeveel bogen (666 arcaden las ik ergens). De kerk is mooi (alleen aan de buitenkant gezien), het uitzicht prachtig. Met een volgend treintje werden we weer teruggebracht naar het Piazza Maggiore met een groot aantal middeleeuwse bouwwerken.

 

 

Het zat ons niet mee op kerkelijk gebied vandaag. Om een of andere duistere reden mochten we (samen met vele anderen) de Sint Petroniusbasiliek niet meer in, er kwamen nog wel mensen uit. Nieuwe bezoekers werden tegengehouden door een politieagent en een mannetje met een legerpak aan. Hoog ander bezoek misschien? De eerste steen van deze kerk werd gelegd in de 14^e eeuw. De bedoeling was om een kerk te bouwen die de grandeur van de Sint Pieter in Rome zou overstijgen. De paus stak er een stokje voor met de woorden “de mijne is en blijft groter” of iets met dezelfde strekking. De bouw werd stilgelegd en we hebben dus te maken met een onaffe kerk.

Dwalen door de stad levert leuke beelden op: de twee torentjes die een beetje uit het lood staan, de vele loggia’s of arcades (je hoeft in Bologna geen paraplu mee te nemen wanneer het regent), de winkeltjes (veel mode en vooral mooie spullen). De namen van de vele palazzo’s zullen je waarschijnlijk niet interesseren en na drie uur Bologna hielden we het voor gezien. Een mooie stad maar we hebben ze mooier gezien deze reis. Bologna la dotta (de wijze vanwege de universiteit), Bologna la grasse (de vette vanwege het bourgondische karakter van de stad en Bologna la rossa (vanwege de rode gebouwen en daken): we hebben een leuke dag in de stad doorgebracht. Vanaf nu: de natuur in.

A presto e tantissimi baci a tutti!