najaarstocht – 11: de apennijnen

Even de Apennijnen oversteken om een foto te maken van het enige echte dickenmarrianneke. Leuk om via whatsapp tot de ontdekking te komen dat je bijna op elkaars lip zit. Een afspraak met (schoon)zus/zwager is dan ook snel gemaakt: camping Sfinge in Deiva Marina. Mooi uitgangspunt voor een (hernieuwd) bezoek aan Cinque Terre.

woensdag 3 oktober: deiva marina

Even voor € 5,10 genieten van de autostrada. Bij Reggio nell’ Emilia de autoweg ingeruild voor de Strada Statale, zeg maar het equivalent van een grote N-weg in Nederland. Een SS-weg is in Italië een weg van “nationaal belang” en in het beheer van de nationale overheid.

Reggio Emilia kennen W en ik als benaming van een pedagogische benadering van kinderen. De school waar W lesgaf was aanhanger van deze methode. De orthopedagoog van mijn school was een fervent voorstander van de methode Gordon. Ongeveer hetzelfde, maar dan net iets anders. Ik noemde dat toen “die kleur blauw, maar dan in het groen”. Luisteren naar het kind en communiceren op basis van respect, of zoiets. Ben even kwijt of dat nou bij Gordon hoort of bij Reggio. Inmiddels zijn we niet meer actief in dat veld, dus het is niet meer zo belangrijk.

De SS63 (van Reggio naar Aulla) is 105 kilometer lang en steekt de noordelijke Apennijnen over. Hoogste punt is de Passo del Correto op 1261 meter; de foto van de pas heb ik geleend van een Italiaanstalige wandelwebsite. Op de kaart is de weg voorzien van een groen biesje en erg veel kronkeltjes, dus dan weet je het wel. Regelmatig aan het stuurwiel draaien en op tijd flink gassen om de hellingen tot 12 % op een prettige manier te attaqueren. Puzzel en wij hadden er zin in. Jammer dat er weinig plekken zijn voor een fotomoment, maar dat vinden we toch tot op heden van de wegen in Italië. Af en toe een hinderlijke Italiaan met een teveel aan testosteron achter ons die vond dat die achterlijke buitenlanders zich teveel aan maximum snelheden hielden en meende op de meest idiote (lees: gevaarlijke) momenten te moeten inhalen. Niet alleen berijders van snelle bolides bezondigen zich aan alle verkeersregels, ook vrachtwagenchauffeurs menen dat zij boven en onder de wet staan. Ach: “andere Länder, andere Sitten”. Zonder schade en bloedvlekken haalden we de kust waar de Apennijnen tot aan de zee doorlopen en we de weg vervolgden over de SS1/SP1, waarbij SP staat voor Strada Provinciale (een beetje smaller en iets minder onderhouden). Temperatuur in de bergen zo’n 11 graden, later aan zee ruim 25.

 

Camping Sfinge kenden we nog van 9 jaar geleden toen we met het groene monster hier ook waren tijdens een lange meivakantie. "Dat was het jaar van de aanslag op de koningin in Apeldoorn" kon W nog even ophoesten. En maar zeggen dat ik een ijzeren geheugen heb! Code campercontact 56.835 en een Acsi-tarief van € 17,00 per nacht (en een paar dubbeltjes toeristenbelasting). Volgens ons is er in die 9 jaar geen onderhoud gepleegd aan de camping. Sanitair is wel schoon, maar het is allemaal een beetje shabby.

(Schoon)zuslief had een leuk plekje voor ons gereserveerd en dat was maar goed ook: afgeladen vol. Zelfs het parkeerterrein werd gebruikt om campers een plekje te geven. Beetje bijgekletst en de schade aan het dickenmarianneke bekeken, bij hen was het tunneltje blijkbaar iets te smal. Het wachten is op een nieuwe spiegel, overigens keurig geregeld door de ANWB. Bij een echt dickenmarianneke moet je je soms behelpen. Hier wordt de weg afgelegd om op een geschikte plek de nachtspiegel te ledigen.

V: 122.739; A.122.980