najaarstocht - 18: via de teufelsschlucht naar opoeteren

Ik probeerde het nog even met O-poeteren, maar volgens W moest het toch echt Op-oeteren zijn, immers er bestaat ook een Neeroeteren. W had (deze keer) gelijk: beide plaatsen danken hun naam aan het riviertje de Oeter dat officieel de Bosbeek heet. Ja: we zijn in België, dan krijg je dat soort dingen. Maar eerst nog een stukje Duitsland afwerken.

zaterdag 13 oktober: @ opoeteren

Teufelsschlucht
Gisteren vlak in de buurt geweest, maar van de Irreler Wasserfälle kun je niet met de fiets bij de Teufelsschlucht komen (volgens de juffrouw van de plaatselijke I. Dus op weg naar Duitsland even een uitstapje gemaakt naar de Teufelsschlucht, of Duivelskloof. De kloof zelf is 28 meter diep en op het smalste punt slechts één meter breed, dus dan weet je dat ik er met mijn bevallige lijf net door kan. Oorsprong? Aan het eind van de laatste IJstijd, zo’n 12.000 jaar geleden, braken er grote rotsblokken af van het Ferschweiler Plateau. Hieruit zijn onder meer de watervallen (die geen watervallen zijn) en de Schlucht ontstaan. Aan de Luxemburgse kant van de grens heb je ook van dat soort gezellige gevallen rotsen. Het was niet de bedoeling een uitgebreide wandeling te maken (gelukkig!) maar ons te beperken tot een klein uitstapje. Eerst een kilometertje wandelen, toen een kilometertje klauteren (kloofje naar beneden, kloofje weer naar boven) en weer terug naar de parkeerplaats. Met een uurtje uit en thuis. Indrukwekkend. We waren er vroeg bij, dus nog erg rustig. Op onze wandeling terug naar ons busje kwamen we massa’s volk tegen. Niet iedereen zal naar de kloof gaan, er is ook een Dinopark vlakbij de P.

 

 

 

Belgische Kempen
Toen met de nodige hindernissen naar het Belgische land: afgezette autosnelweg (de A60 in Duitsland), de nodige omleidingen in België en een snelweg in B die nog steeds niet geasfalteerd is. We kwamen in Op-oeteren aan met maar een uurtje vertraging. We hielden ons goede humeur door het lied “Mit siebzehn hat man noch Träume” een facelift te geven en uit volle borst te zingen “Mit siebzig hat man noch Träume”; een beetje realiteitszin is ons niet vreemd, toch? Camping Zavelbos (code campercontact 47.381) had nog een leuk Acsi-plekje voor ons. Installeren en vervolgens fietsen op de rand van het Kempens Plateau en de Maasvallei. In plaats van Kempens Plateau mag je ook Hoge Kempen zeggen. Het is eigenlijk een grote puinkegel gevormd door keien en stenen uit de Ardennen die tijdens de laatste IJstijd (daar heb je hem weer!) door de Maas is afgezet. Later ploegde de Maas zich door haar eigen puin en ontstond de Maasvallei. Tussen de vallei en het plateau is sprake van een abrupt hoogteverschil. Deskundigen noemen dat een steilrand. Ze mogen het verschil van zo’n 45 meter van mij (en van W) elke naam geven die ze willen. Gelukkig waren er ook vlakke stukken bij.

Een zonnige dag met een maximum temperatuur van 27 graden.

V: 124.310; A: 124.545

zondag 14 oktober: @ opoeteren

Weer zo’n zonnig dagje. Eerst buiten ontbijten en daarna weer een eindje fietsen. Verwonderd gekeken naar het massale vertrek van zo’n beetje alle Belgen op de camping, gisteravond de helft, vanmorgen de rest. Blijkt dat er verkiezingen zijn in België en dat men in dit land het begrip opkomstsplicht kent. Theoretisch is dat wat anders dan stemplicht, maar dat is haarkloverij. Belgen moeten zich dus melden in hun woonplaats. De officiële reden van de opkomstplicht is dat men op deze manier ervoor wil zorgen dat ook “de arme fabrieksarbeider, de landbouwer etc. zijn stem gaat uitbrengen en werkgevers hun personeel niet kunnen verbieden om te stemmen”. Beetje achterhaald allemaal als je het mij vraagt. Overigens moet je ook in Luxemburg en Griekenland verplicht naar het stembureau. Toen in Nederland algemeen kiesrecht werd ingevoerd wisten de pastoors de gelovigen te vertellen op wie je wel en op wie je niet mocht stemmen. Zou dat in België niet anders zijn geweest? Gelijk werd er door de kerk ook maar even meegedeeld naar welke omroep je mocht luisteren en welke boeken je mocht lezen. En dat is nog niet eens zo lang geleden. Toen de gelovigen een beetje gingen nadenken krompen de confessionele partijen en werd van narigheid maar het CDA opgericht, anders hadden we nog meer splintertjes gehad

Een leuk rondje door de Kempen met een mooie Sint-Barbarakerk in Eisden-Tuinwijk. Toen er begin 20^e eeuw steenkool werd gedolven in dit gebied werden er allerlei mijnwerkersdorpen uit de grond gestampt (hier cités genoemd). Eén zo’n mijnwerkersdorp was Eisden-Tuinwijk en in katholiek België hoort elke plaats een eigen kerk te hebben. Nieuw woord geleerd: baksteenexpressionisme. Da’s dus de bouwstijl van de kerk. De mijnen sloten definitief in 1987.

Maasmechelen (eigenlijk is het Mechelen-aan-de-Maas, want met Maasmechelen wordt de gemeente bedoeld) is ook zo’n mijnplaats. Er staan nog twee oude mijntorens (worden gerestaureerd) en een aantal mijngebouwen hebben een nieuwe functie gekregen (in een van de opgeknapte pandjes zit nu een hotel). Leuk was het Kruinenpad tussen de fietsknooppunten 55 en 48 aan de Zuid-Willemsvaart. Het Kruinenpad is een soort luchtbrug tussen de boomtoppen. De bomen staan in een mijnverzakkingsgebied. De mijngangen zijn ingestort waardoor er een behoorlijke kuil is ontstaan. Beetje vreemd gezicht: aan de ene kant een hooggelegen kanaal en aan de andere kant een groot diep gat.

Volgens wervende foldertjes moesten we een blik werpen op de kerken van Op- en Neeroeteren. W had het wel gezien en plofte in haar stoel in het zonnetje. Tja, ééntje moest het werk doen dus gewapend met fototoestel naar Opoeteren en vervolgens naar Neeroeteren. Ik weet nu ook waarom de dorpen zo heten: van Op gaat het neer naar Neer en van Neer gaat het op naar Op. De Sint-Dionysiuskerk van Opoeteren blijkt een toren in mergel te hebben op een sokkel van arduin. Binnen staan een oud doopvont en een wijwatervat (helaas: kerk gesloten). De Sint-Lambertuskerk van Neeroeteren is gebouwd in de stijl van de Maaslandse gotiek en herbergt een paar oude heiligenbeelden (ook deze kerk was gesloten). Volgende week proefwerk!

 

Mooie, zonnige dag. Je kunt fantastisch fietsen in de Kempen en de routes tussen de knooppunten zijn erg goed aangegeven. Aan het eind van de dag stond er 60 kilometer op de teller. Maar het blijft België als je de volgende borden bekijkt.