om der wille van de smeer.... 2: fietsen in de herkansing

M te L, een nieuwe min of meer vaste lezeres, vroeg zich af waarom een kat aan dat chemische kaarsenvet zou gaan likken. Je moet bedenken dat kaarsen vroeger op een andere wijze dan tegenwoordig werden gemaaakt. Smeer betekent van oorsprong ‘dierlijk vet’. Dit vet wordt verkregen uit de inwendige delen van runderen, schapen en geiten. En daar nu werden vroeger kaarsen van gemaakt. In het Woordenboek der Nederlandsche Taal komt het volgende citaat (uit 1770) voor: “Schoon men bij ons de Kaarsen gewoonlijk bij de Kaarse-maakers of in de Smeer-winkels koopt, zo kan men dezelve echter in groote Huishoudingen zelf bereiden.” Smeerwinkels handelden in vetwaren, zoals kaarsvet, boter en lijnolie. In sommige delen van ons taalgebied was smeerwinkel een ander woord voor kruidenier. Weer wat geleerd. Bron afbeelding: quizlet.com. 

Of ik nevernooitmeer een foto wil plaatsen zonder ook maar één verwijzend woord. Dat is althans de mening van G te Z. Hij doelt op de foto van de sculptuur Moeder Aarde dat ik in mijn vorige blog geplaatst heb. Had gisteren al zoveel te vertellen beste G te Z. Dus had ik geen ruimte meer om te verhalen dat het ging over een ijzeren bouwsel van beeldend kunstenaar Lotje de Lussanet. Het staat naast een fietspad langs de Boven Regge tussen Diepenheim en Goor. Het is een indrukwekkend beeld, gemaakt van cortenstaal. De sculptuur is maar liefst 3,6 meter hoog, 3,6 meter breed en 1,8 meter diep. Gelukkig staat er bij het kunstwerk een verklaring wat het staal moet voorstellen: “In veel oude culturen werden vrouwen gezien als vruchtbaarheidsgedaantes. Ze werden vaak vereerd als landbouwgodinnen zoals de Griekse godin Demeter of als personificaties van de Aarde zelf. Gaia was in de Griekse mythologie de oermoeder, de Aarde, die ontstond uit de Chaos, uit het grote Niets. Gaia werd gezien als een levend wezen, oprijzend uit de Aarde altijd in beweging, altijd veranderend. Nu, duizenden jaren later, is ons wereldbeeld veranderd. Maar onze wetenschappelijke onderzoeken naar de oorsprong, hoe alles is ontstaan, het heelal, de sterren en planeten, hebben ons nog niet nog veel verder gebracht dan het besef dat het heelal onbegrijpelijk immens is en het leven hier op deze planeet een groot wonder. Van dat wonder getuigt Moeder Aarde.” Het is maar dat je het weet. Verzin het niet zelf: je kunt onderstaande afbeelding vergroten dat lees je ongeveer hetzelfde.

dinsdag 8 juli: @ bentelo en daarna @ kötteldiek

Het voordeel van de Bentelose Esch is dat je je op de vertrekdag niet hoeft te haasten. De nieuwe dag gaat pas om 17:00 in, dus als je om één voor vijf gaat uitchecken ben je nog vroeg genoeg. Maar zo laat is het nog lang niet wanneer de koffiedampen vanuit de filter proberen te ontsnappen en zich in elk verborgen hoekje van de bus pogen te nestelen. Koffie duur? Ja, maar ben nog niet rijp om me te scharen achteraan de rij speciale theedrinkers. Matcha schijnt tegenwoordig in te zijn. Soort groene thee uit Japan, maar de geschiedenis begon in China, zo’n 1200 jaar geleden. We hebben het dan over poedervormige thee gemaakt van gestoomde en gedroogde theebladeren. Boeddhisten zijn er vervolgens mee aan de haal gegaan en hebben hun eigen tradities en productiemethoden ontwikkeld. Nee, geef mij maar gewoon koffie, geen modern gedoe (dat dus al heel oude wortels schijnt te hebben).

Vandaag moest het fietsje een herkansing krijgen. Had een route uitgestippeld met een behoorlijke rem op het aantal kilometers, gewoon het zekere voor het onzekere nemen. Maar in eerste instantie hoefde het niet. Buienradar en Buienalarm waren het vandaag helemaal met elkaar eens: trek een regenjas aan en neem een paraplu mee. Had ik geen zin in. Tegen half twaalf bestudeerde ik het zwerk en vond dat beide weerapps volkomen gestoord waren. Droog en zelfs de zon deed haar best om door de wolken heen te breken. Dus toch op de fiets. En het was weer mooi. Ik had een groot aantal rode fietsjes in donkergroene bossen op de Komootkaart aangeklikt en de kunstmatige intelligentie (denk ik) deed de rest. Hoogtepunt van de tocht vond ik het Kerkvelder voetpad (waarop je ook fietsen mag), een oud kerkenpad tussen Beckum en Delden, langs bosjes en heidevelden. Foto’s mogen dus niet ontbreken. 

Bijna aan het eind van de tocht mocht ik mijn fietsje parkeren bij de kookpot van het Sprookjespad Bentelo. Staat in mijn boekje genoteerd onder het hoofdstuk “tips voor als ik later dement ben“. Een verhard pad (handig voor rollator of rolstoel) door het bos. Aan paaltjes zitten QR–codes vast die het verhaal vertellen (tenminste als je een smartphone hebt) en W: niet vergeten te zijner tijd bij Spoolder aan het kerkplein in Bentelo zo’n mooie kaboutermuts voor me te kopen. En inderdaad droog gebleven op een enkele druppel na die uit een boom viel. Soms moet je gokken en vooral niet teveel vertrouwen op al die handige apps die je het leven gemakkelijker (?), eenvoudiger (?), aantrekkelijker (?) maken. Het had ook vies mis kunnen gaan. Maar als je alles van tevoren weet, kun je met een dubbeltje de wereld rond. Toch mijn kleinkinderen eens vragen of ze weten wat een dubbeltje is. En de accu? Na 15 kilometer op de turbo verdween er één streepje. De volgende 5 kilometer dus nog maar een tandje erbij: op stand boost naar de cp. Bij aankomst nog steeds maar één streepje verbruikt. Zat de accu niet vol gisteren?

Had nog wel willen blijven maar om nu weer een les aquajoggen over te slaan? Daarom even de afwas gedaan, geloosd, een begin gemaakt aan dit verhaal, de fietsaccu aan de oplader gelegd en uiteindelijk rustig naar de Kötteldiek gekacheld. V: 216.584; A: 216.622. Rijtemperatuur: 20 tot 22 graden, toen ik thuis was zakte het kwik snel naar 18. Zon op/onder: 05:21/21:54 (gegevens Bentelo).