Een
rustige week: W is met een deel van de familie op vakantie naar
Lanzarote. Nee, opa wil niet mee. Niet omdat ik moet wachten op dat
verlossende telefoontje dat nog steeds niet is gekomen. Het trekt me
niet: eerst vliegen (waar ik al geen voorstander van ben) en dan een
week in zo'n all-inclusive toeristenoord, voorzien van alle gemakken
zoals een aquaparadise en een poolbar met gratis drankjes. Sjouwen
van de ene toeristische highlight naar de ander. Oeps klopt niet: er
is ook een auto gehuurd, dus lange afstanden mag je rijdend afleggen.
Laat mij maar gewoon thuis. Nou ja, wat is thuis? In het weekend en
het begin van de week veel vrijwilligerswerk voor vrijwel al mijn
clubjes maar van woensdag tot en met zaterdag alle tijd om Puzzel (en
mezelf) eens goed uit te laten. Hare behaaglijkheid in de Atlantische
Oceaan: een beetje frisjes (schreef ze als begeleidende tekst).
woensdag
8 mei:
@ oude pekela
Schreef
ik de vorige keer (blog van 1 mei) dat het over het algemeen nog wel
meevalt met het vinden van een vrij plekje voor je camper, moet dat
verhaal nu bijstellen. Wilde met de Hemelvaart naar de Brandkoele in
Lettele, een zeer simpele, niet-aangeharkte boerderijcamperplaats. Werkt
met het systeem van online reserveren. Dit was de situatie die
zondagmiddag getoond werd. Op camperplaatsen is het dus druk tussen
El
Dia de Trabajores en Día
de la Ascensión (weet niet of het gebruik van lidwoorden wel correct
is en día met streepje is Spaans en dia zonder is Catalaans heb ik
me laten vertellen).
Dus met in het achterhoofd “ruim eerst je
kamer op en dan de wereld” het stenen huis op woensdagmorgen in
alle vroegte weer toonbaar gemaakt (mannen hebben een ander idee over
leefruimte dan vrouwen), naar de campersuper (vanwege de ruime
parkeerplaats) en vervolgens naar
Blijham-onder-de-rook-van-Oude-Pekela, ofwel de Turfstee waar
eigenlijk altijd wel plek is. “Heb
je het hele huis voor jou alleen, ga je je behelpen in zo'n klein
kruipding”, waren de afscheidswoorden van één van mijn buurvrouwen.
Klopt: een
paar dagen overgeven aan een vorm van min of meer minimalistisch
leven. Sommigen zouden het zelfs primitief noemen. Ik ga genieten van
de zon die door de lichtkoepels schijnt en de vogels die om een uur
of half vijf al vrolijk beginnen te fluiten. “Eigenlijk ben je van
plan om drie dagen helemaal niks te doen”, appte W mij vanaf Lanzarote en om een eerlijk antwoord te geven op deze gewetensvraag:
volmondig JA. Misschien moet ik nog wat aanvullende boodschappen doen
en als er markt is in Oude-Pekela (normaal op donderdag) wil ik wel
kijken of Fazil Sahin ook hier een kraampje heeft om zijn noten te
verkopen.
V:
208.150; A: 208.330. Rijtemperatuur: 14 tot 17 graden. Nadat ik de
Vechte (Overijsselse Vecht) overgestoken had (ik reed op de A31 in
Duitsland) kwam de zon af en toe door. Die bleef de hele middag
vriendelijk knipogen. Gek veel warmer werd het vandaag niet in
Oude-Pekela, gevoelsmatig misschien. Zon op/onder: 05:44/21:13.
Lanzarote waar W deze dagen bivakkeert topt in de middag op 28
graden. Zij moet het wel met veel minder licht doen, want zon
op/onder 07:06/20:34. Wel jaloersmakende foto's.
donderdag
9 mei: @ oude pekela
Toen
ik gisteren een half uur na den noen aankwam op de Turfstee was de
bezetting nog geen 20 procent. In de loop van de middag kwam het blik en vooral de kunststof aanscheuren: de een na de ander en vaak voorzien van een wit
kenteken. André, de eigenaar, gaat zonder met zijn ogen te knipperen
over van vlekkeloos Gronings Nederlands naar vloeiend Groninger
Duuts. In het woordgebruik is weinig verschil te merken, behalve dan
dat bij de laatste taal zijn kunstgebit iets meer klappert. Vanmorgen vroeg
zag de camperplaats er ietsje gevulder uit, zie bijgaande foto (goed kijken!)
Bezettingsgraad: ik schat 75 procent.
En
toen zou er markt zijn in Oude Pekela. Gelezen: “Op
donderdag stallen de marktlieden hun waar voor je uit het Oude
Pekela. Deze markt is van alle markten thuis. Elke week keert de
donderdagmarkt terug. Je kunt hier van 13:00 uur tot 17:00 uur
terecht voor de dagelijkse en wekelijkse boodschappen. De Oude Pekela
markt is een middagmarkt, hierdoor hoeft u zich ’s ochtends niet te
haasten.” Eigenlijk hoefde ik me 's middags ook niet te haasten: òf
er was op deze Hemelvaartsdag geen markt òf ik zocht op de verkeerde
plek. Wat ik wel zag was nog een kerk, een heel lief wit kerkje op de
grens van Oude en Nieuwe Pekela. Pand is in 1762 ingewijd en is tot
op de dag van vandaag in gebruik. Stempeltje: Evangelisch-Luthers.
Dat het een zaaikerk is wist ik ook niet. Vond het gewoon een lief
kerkje.
Na
de kerk ging het de binnenlanden in. Mooi, maar goed dat W er niet
bij was: zij vindt dit type landschap drie keer niks. Kijk maar eens
naar bijgaande foto, gemaakt net voor Wedde. Wat een uitzicht.
Na
Wedde kwam ik in het recreatiegebied de Wedderbergen. Sommigen vinden
het mooi, ik drie keer niks: het ene huisjespark na het andere en
voor de arme sloebers is er nog een camping. Landal is bezig de
laatste hand te leggen aan een nieuw park, de Wedderplassen, alsof er
nog geen huisjes genoeg zijn. Kan zijn dat je er al huisjes kunt
boeken, maar houdt er rekening mee dat het er nog erg kaal is.
Mooie
tocht? Eigenlijk wel, maar geen waardering van 10+. Daarvoor was de
tocht (op enkele delen na) eentonig: lange rechte wegen door een
ontginningslandschap. Niet ver (een kleine 30 kilometer) want mijn kontje moest wennen aan het
harde zadel van het Chinese wonder op twee wielen. Mooie dag. Graad
of 18; allerlei vormen van bewolking, maar dat zie je aan de foto's
wel. En morgen? Morgen is er weer een dag! Ik heb al betaald: blijf
hier.
