in blijde verwachting – 12: boerderij koksmeester

Even een extraatje. Weliswaar niet een campergebeurtenis, maar het had er eentje kunnen zijn. Kreeg de kriebels dat we afgelopen weekend ook twee keer de oude boerderij Meester Kok in Ratum hadden gemist. Dus nog steeds in blijde verwachting vandaag een fietstochtje van een kleine 40 kilometer naar Ratum. En laat ik nou halverwege die rit gebeld worden door de ogenboer: morgenvroeg wordt mijn oog “bijgeschaafd”.

woensdag 22 mei: @ kötteldiek

De boerderij Meesterkok (ook Koksmeester) is één van de oudste in de omgeving. Zeer waarschijnlijk stamt het al uit de 17e eeuw en was oorspronkelijk als Lös Hoes gebouwd, dus één grote ruimte voor mens en vee, geheel opgetrokken in vakwerkbouw en gevuld met leem. Uiteraard was de geveltop van hout. In 1647 woorde er ene “Koekes”, later werd de familie “Koks” of “Koockes” genoemd. Net als bij veel andere huizen werd in de 18e eeuw een scheidingswand tussen het woon- en werkdeel gebouwd en nog een eeuw later werd het leem vervangen door baksteen.

Een rijksmonument natuurlijk, evenals het wevershuisje, een oude grote houten schoppe en een waterput met haal. De “Moezenspieker” (een spieker is een voorraadschuur) is pas in 1974 geplaatst. Waarom de naam van de boerderij? Een aantal generaties van het geslacht Kok hebben hier gewoond, vaak ook schoolmeesters. Boerderij Meesterkok hoorde oorspronkelijk tot het oude scholtengoed Boeijink. Sinds 2001 is de boerderij met twee hectare grond in beheer bij Geldersch Landschap en Kasteelen. Weet nu ook waarom we het gebouw gemist hebben: verscholen achter een paar linden, nauwelijks te zien vanaf de doorgaande weg. De foto's van de boerderij zijn dan ook van Geldersch Landschap, wij stonden te ver weg.

En dan nog één foto zonder toelichting (behalve dan dat we op een fietspad reden en uiteraard het tegeltje van de dag.

in blijde verwachting – 11: familieweekend pinksteren (evaluatie)

Kwam toch gisteren een joekel van een blauwe vlinder tegen. Fladderde rond mijn busje. Elke keer als ik het geval wilde fotograferen was het weg. Kostte me veel moeite om op internet een soortgelijk fladdertje te vinden. De enige die een beetje (veel) in de buurt komt is de Grote Weerschijnvlinder. Theoretisch mogelijk: tot voor kort was dit een zeldzame standvlinder in Nederland met enkele populaties in de Achterhoek en Twente, maar heeft zich inmiddels uitgebreid. Ook de andere beschrijvingen kloppen: “Mede door de indrukwekkend blauw oplichtende vleugels, vergeet je een eerste ontmoeting met deze vlinder niet snel. De vlinder leeft voornamelijk in de omgeving van wilgenbroekbossen, vochtige loofbossen en beekdalen. Als waardplant is deze vlinder afhankelijk van boswilg om de eitjes af te zetten.” Alleen dan komt het: “De vlinders zijn waar te nemen tussen half juni en begin augustus.” Het is pas eind mei. Meer info op https://www.vlinderstichting.nl/vlinders/overzicht-vlinders/details-vlinder/grote-weerschijnvlinder. Heb je een idee welke andere vlinder het zou kunnen zijn: ik houd me aanbevolen.

Nog één ding moet ik kwijt. Vrijdag fietsten we in de buurt van Aalten en kwamen tot de ontdekking dat er niet veel meer was overgebleven van camping 't Walfort. Slechts enkel zielige overblijfselen lagen zo links en rechts op het terrein te wachten op …. ? Inderdaad: op 1 januari 2023 is de camping gesloten en eind 2023 heeft de gemeente Aalten een realisatieovereenkomst gesloten voor de bouw van 116 recreatiewoningen op de locatie. En die vastgoedboys weten het zo mooi te brengen! Het plan omvat “een transformatie van een verouderd stacaravanpark zonder bijzondere kenmerken naar een recreatiepark met een toeristisch karakter en een onderscheidend logiesaanbod van hoge kwaliteit in een passende landschappelijke ambiance. Een eigentijds recreatiepark dat toekomstbestendig is en voor toegevoegde waarde zorgt en nieuwe doelgroepen aantrekt.” Centraal in het plangebied komt een voorzieningengebouw met onder andere een bowlingbaan, fitnessruimte en restaurant met ruim opgezet terras. Nabij het voorzieningengebouw wordt ook een speeltuin aangelegd, met klimtoren en een voetbalveldje en zwembad. Hadden we dat zwembad al niet?

dinsdag 21 mei: @ kötteldiek

De tijd gaat snel. Leefden we maar in Marokko: Marokkaanse tijd gaat twee keer zo lang mee. Och, je leest nog eens wat zo links en rechts. Gistermorgen (Tweede Pinksterdag) werden voor de laatste keer dit familieweekend de eieren gebakken. Daarna werd afscheid genomen van broer T en zijn wederhelft. Ook de (tweede?) bevelhebber van Erve Zusje werd bedankt voor zijn inbreng en gezelligheid en met zijn vijven deden we de “laatste ronde”. Zie hiervoor voorgaand verslag. Bij het bordje bebouwde kom gingen W en ik rechtdoor en de rest rechtsaf. Wij naar de super en zij naar de koffie. En niet gek veel later kon ik vanuit mijn ligstoel de grote wereld in de gaten houden. Ja, die vlinders, maar ook de andere (tijdelijke) bewoners van de camping. Had er zo mijn mening over. Maar wie weet wat ze van mij zeggen: die zielige eenzame man die in zijn eentje voor de camper een boek zit te lezen en een biertje te drinken. Zijn vriendin is weer vertrokken. Laat ze maar.

Mooi en vooral gezellig weekend. Alleen om nu elke avond de dag af te sluiten op het nabijgelegen kerkhof? Snap dat sommige mensen na een (overvloedige) maaltijd de benen even willen strekken, maar om gezellig grafstenen te gaan bekijken? We hebben verschrikkelijk geluk gehad met het weer. Waar elders in Nederland code weet-ik-veel werd uitgeroepen en fietsers van de Elfstedentocht moesten schuilen in huizen en schuren hebben wij slechts een paar drupjes gehad en dan voornamelijk nog op momenten dat we op één oor lagen. Nog een paar sfeerfoto's en dan kan dit weekend ook weer toegevoegd worden aan het fotoboek. Bedankt allemaal. En wat we allemaal beleefd hebben. Mijn broertje zou zeggen “De berichten zijn in essentie onwaar en voor het overige futiel.” Oh nee, dat was Plasterk en die lijkt alleen veel op mijn broertje.

En vanmorgen werd ik in mijn eentje wakker, kon de vaat van een paar dagen doen en de resten van de pelpinda's uit de bus vegen. Daarna naar de Kötteldiek waar W al druk was met oppasverplichtingen.

in blijde verwachting – 10: familieweekend pinksteren (deel 5)

“Je hebt weken zitten verkondigen dat je naar Suzie's Farm gaat, kom je twee keer in Aalten en voor de derde keer bijna en ik lees niets over dat restaurant”. Hoort een heel verhaal bij, beste H te A. Oorspronkelijk zou Suzie's Farm pauzeplek zijn tijdens de Lichtenvoordse Wandelmarathon. Helaas is de toko zondag 23 juni gesloten in verband met de jaarlijkse Farm & Country Fair. Afgelopen zaterdag stond er een lunchstop gepland, maar één van de fietsers moest twee kilometer voor de pauzeplek worden “afgevoerd”. De overblijvers hebben toen de route maar aangepast en zijn in een versneld tempo (zonder nat en droog op welk terras dan ook) teruggekeerd naar Erve Zusje. Het concept van het restaurant is leuk. Niet alleen vanwege het feit dat gebruik gemaakt wordt van ingrediënten van eigen boerderij, maar ook omdat er een streekwinkel is met producten van eigen maaksel, collega boeren en andere kleinschalige producenten. Groente, fruit, vlees, bakmixen, koffie en thee, wijnen, jam, honing en allerlei lekkernijen. Alles zoveel mogelijk uit de omgeving. Het meest sympathieke vind ik dat men rekening houdt met de SDG's (Sustainable Development Goals). Ga niet te diep op de materie in, want daarvoor zou ik een boek moeten schrijven. In het kort: SDG's zijn de opvolging van de oude millenniumdoelstellingen: wereldwijde doelstellingen voor duurzame ontwikkeling. Suzie's Farm heeft speciaal voor de Achterhoek zijn eigen SDG's ontwikkeld. Vergelijk beide schema's maar. We zullen er ongetwijfeld binnenkort een keer borrelen, lunchen of dineren.

maandag 20 mei: @ winterswijk

Al weer de laatste dag van ons familieweekend. Vandaag zal langzaam maar zeker iedereen afhaken, want andere verplichtingen. “Plan maar een mooie tocht naar en door Ratum”, was het idee van W, “maar probeer ook nog wat kunstdingetjes mee te nemen die we gisteren gemist hebben”. Ratum, niet om te luisteren naar een uitvoering van Fanfare Crescendo (opgericht 15 april 1946) in hun blauwe pakken, hoe mooi die ook kunnen spelen (bezoek het jaarlijkse kerstconcert maar). Niet omdat de buurtschap (geen kerkdorp, want geen kerk) zo bruisend is: het heeft geen basisschool en/of winkels meer en de enige horecagelegenheid is gevestigd in het verenigingsgebouw Emma. Ook een voetbalvereniging kent Ratum niet meer, die is na een fusie verhuisd naar Winterswijk-kern; nieuwe naam FC Trias. Ratum is het dunstbevolkte buurtschap van Winterswijk en aan de uitslag van de provinciale verkiezingen van 2023 kun je aflezen dat het nog steeds een duidelijk agrarisch karakter heeft.

Het eerste erfgoed dat als highlight in de Komootroute stond was de (voormalige) Johannes de Doperkerk in Meddo. De kerk dateert uit 1864 en heeft als rk-kerk dienst gedaan tot 2022. Toen de kerk aan de eredienst werd onttrokken werd het gebouw omgevormd tot een multifunctionele plaats voor de dorpsgemeenschap. De meeste rooms-katholieke elementen, zoals schilderijen, beelden en het altaar, zijn uit de kerk verdwenen. Een kruis, het doopvont en een Mariabeeld zijn gebleven. Mijn zusje kon het niet nalaten een kaarsje op te steken. Ik had wel wat met de kunst van Wilco Kwerreveld, die een grote voorliefde heeft voor vogels.

Iets verderop richting Duitse grens ligt de het Panhoes van Stichting de Panoven. Op deze plek werden vroeger pannen en stenen gebakken. Bij die bakkerijen stonden dan altijd een aantal droogschuren, waarvan er in Meddo eentje is blijven staan. Het informatiebord bij het Panhoes vertelt alles, dus vergroot de foto maar en je weet alles.

Bij het samenstellen van de route (samen met haar van Komoot) heb ik een paar keer een stopplek van de Mondriaanfietsroute aangeklikt. Zeg je Winterswijk dan zeg je ook Mondriaan: het landschap van Winterswijk is hét landschap van Piet Mondriaan. De vergezichten, de doorkijkjes en de vele boerderijen werden door de schilder vaak op het doek gezet. De plekken waar deze meesterwerken tot stand zijn gekomen zijn door de kunstenaar Vic Hulshof aan elkaar geknoopt tot een fietsroute. Langs de route zijn 15 schilderijlijsten geplaatst. Door deze lijsten zijn de tekeningen en schilderijen die Mondriaan tijdens zijn fietstochtjes maakte te vergelijken met de landschappen en dorpsgezichten van nu.

Een groot gedeelte van onze tocht ging over het gebied van Geldersch Landschap en Kasteelen. Eigenlijk zijn het twee clubjes die in één personele organisatie samenwerken: het Geldersch Landschap (opgericht 1929) en Stichting Vrienden der Geldersche Kasteelen (geboortejaar 1940). Geldersch Landschap & Kasteelen (samengegaan in 1998) beschermt en beheert bijna 12.000 hectare van het landschap in Gelderland, waarvan ruim 7.000 hectare bos, daarnaast een groot aantal kastelen, historische landhuizen, kasteelruïnes en boerderijen.

Dan hebben we ook nog het Nationaal Landschap Winterswijk, een gebied van zo'n 22.000 hectare tussen Aalten, Groenlo, Lichtenvoorde en de Duitse grens. Eigenlijk niet één gebied maar 24 hoogtepunten, allemaal kleinere of grotere natuurgebiedjes. Een ervan is Döttenkrö (ook bekend als Döttinkrade), een mooi loofbos aan de Ratumse Beek. In beheer bij Vereniging Natuurmonumenten. In 2003 werd in samenwerking met het waterschap de oorspronkelijke (meanderende) loop van de Ratumse Beek hersteld. In de 20e eeuw was de beek op een aantal plaatsen gekanaliseerd om het water versneld af te kunnen voeren, gunstig voor de landbouw, minder gunstig voor de natuur. Het vochtige beekdal droogde daardoor uit en bijzondere planten verdwenen. Nu het beekdal weer natter is geworden keert de oorspronkelijke vegetatie langzaam terug. Vooral door de Döttenkrö had onze fietstocht wat weg van een mountainbiketocht.

Spieker Kössink was onze volgende mijlpaal. In de middeleeuwen was een spieker (let op: het is HET spieker) een opslagplaats voor gerst, vlas, haver, tarwe en in de Achterhoek vooral rogge. Dit graan vormde de betaling in natura van de belastingen en pacht aan kloosters en grootgrondbezitters. Het spieker Kössink werd omstreeks 1765 gebouwd. Na restauratie (in de jaren 70 van de vorige eeuw) is het gebouw teruggebracht naar de oorspronkelijke staat en is uniek in Nederland. Er werd geëxposeerd door de Duitse kunstenares Ljuba Stille. Oorspronkelijk schrijfster in illustrator van kinderboeken, later legde ze zich toe op driedimensionale objecten, veelal figuren op een houten sokkel. Uit de brochure: “Kleine mensen met humor, mededogen en vertedering, met veel liefde gemaakt”. Zowel W als ik vonden dit de meest geslaagde kunstvoorwerpen.

En nog steeds niet gezien: boerderij Meester Kok (andere namen Koksmeester, Meesterkok, De Kok of Koks. Het is een monumentale vakwerkboerderij in Ratum, compleet met houten schuur, een weefhuisje en een waterput (alle vier rijksmonumenten). Had hem nadrukkelijk aangevinkt in de route, maar waarschijnlijk ligt het pand iets van de weg af, “verstopt in het lover”. Hebben we een volgende keer een fietsdoel. Na 30 kilometer scheidden zich onze wegen en gingen W en ik nog even wat nat en droog inslaan bij de Jumbo en ging de rest van de familie huiswaarts. W fietste naar de Kötteldiek, want morgenvroeg bij het krieken der dagen oppasverplichtingen. Ik mag een nachtje bijkomen op het Paardeweitje. Wordt nog één keer vervolgd, want evaluatie; morgen dus. Ongetwijfeld zal ik het dan hebben over het feit dat we ontzettend geboft hebben met het weer.

in blijde verwachting – 9: familieweekend pinksteren (deel 4)

“Het voortbestaan van de Nederlandse visserij is cruciaal voor Nederland”. Sprak deze zin gisteren in op mijn telefoon onder de bestandsnaam MyRec_0518_2048.m4a. Vroeg me vanmorgen af waarom. Spreek wel vaker iets in, maak een notitie in de app Kladblok of krabbel ouderwets met de pen een kattebelletje op een verdwaald papiertje. Meestal weet ik dan wel waar het over gaat. Dit zinnetje kwam me onbekend voor. Google is op zo'n moment je beste vriend en toen ik de opmerking door de molen haalde kwam er het volgende naar voren: "Specifiek over de visserij schrijft de coalitie: 'We zijn trots op onze Nederlandse vissers, die al eeuwenlang hun bijdrage leveren aan de voedselzekerheid. We gaan er weer voor zorgen dat vissers en de visserijsector daar omheen een goede boterham kunnen verdienen. Het voortbestaan van de Nederlandse visserij is cruciaal voor Nederland. Daarom wordt de visserijsector maximaal ondersteund bij het krijgen van een toekomstbestendige vloot. Vissers horen bij de Nederlandse cultuur en er wordt alles aan gedaan om voor de vissers te vechten. Ook in Brussel. Vissers worden ondersteund bij innovaties, veiligheid en het ontwikkelen van duurzame vistechnieken.'” Eén van de bijdragen die onze Caroline aan onze nieuwe samenleving heeft geleverd. Je kent inmiddels mijn standpunt inzake kabinet Hutspot-I wel.

zondag 19 mei: @ winterswijk

De scheepsraad bepaalde vanmorgen tijdens het ontbijt dat vandaag de “KunstOer” gefietst moest worden. Voor wie niet weet waar ik het over heb: op een tiental erfgoedlocaties laten kunstenaars gedurende de pinksterdagen hun werk zien. Dit jaar wordt het evenement al voor de zevende keer georganiseerd en vindt plaats in een molen, een kerk, een synagoge, een raadhuis, oude boerderijen met historische bijgebouwen, een vlasoven, een oude schuur en een lijkenhuis. Foto onder deze alinea: kunstwerk van Ljuba Stille met als titel Die Meute.

Onze kunstroute startte bij het oude raadhuis, de plek waar W en ik eeuwen geleden getrouwd zijn. Het is een monumentaal gebouw uit 1938 met een toren, een dubbele trap en een bordes. Het heeft allerlei elementen van verschillende bouwstijlen. Nog steeds een trouwlocatie en volgens mij worden de raadsvergaderingen hier ook nog gehouden. Voornaamste gebruiker: de VVV van Winterswijk. Een aantal kunstenaars lieten hier hun werk zien. Bij de sculpturen van Eveline Kieskamp en dan met name de historische figuren met joekels van kragen kon ik me nog wat voorstellen, maar werken van andere creatieve geesten rangschik ik onder de categorie NOSK (niet ons soort kunst). Bij Dozen van Pandora heb ik andere visioenen dan producten die leerlingen van HAVO en 3VWO tijdens hun uren culturele en kunstzinnige vorming hebben gefabriceerd.

Zelf vond ik de synagoge (onze tweede visite) het hoogtepunt, niet vanwege de kunst (een beetje lapjeswerk van Saskia Weishut-Snapper) maar vanwege het erfgoed en de historie van de Winterswijkse Joden. Uit het programmaboekje: “In het midden van de zeventiende eeuw leefden er al enige Joden in Winterswijk. Zij zouden, voor de Tweede Wereldoorlog uitbrak, uitgroeien tot een gemeenschap van een paar honderd mensen met een rijk bloeiend leven. Ze beschikten over een schitterende synagoge uit 1888, compleet met mikwe, begraafplaats, school en de woning van de chazan. Na de oorlog keerde tien procent van de Joden terug in Winterswijk. In het gedeeltelijk gerestaureerde gebouw vindt al een tijd geen eredienst meer plaats, wel rondleidingen, lezingen, exposities en muziekoptredens.” Voor de duidelijkheid: een mikwe is een rituele wasplaats en de chazan is de voorzanger tijdens de gebedsdienst.

De Venemansmolen was de derde erfgoedlocatie. Het programmaboekje: “de windkorenmolens die op dezelfde plek stonden als de huidige molen, brandden in 1827 en 1883 volledig af. Men ging verder meteen stoommaalderij. In 1898 werd de huidige molen gebouwd, waarvoor de achthoekige basis gebruikt werd van een houtzaagmolen uit Oost-Zaan uit 1681 […].” Volgens mijn zusje kende ik iedereen: toeval, want laat nu de molenaar van dienst ook de rosoliemolen op het Achterhoeks Openluchtmuseum bedienen en een van de organisatoren van KunstOer vorig jaar een happening op ons museum hebben gehad; iets met dialectlessen op de basisschool. W zei: “de wereld van de beroepsvrijwilligers is maar klein”. Kunst heb ik niet gezien bij de molen, wel drie mannen die muziek maakten.

De koffie en de taart bij Berenschot in het Woold waren van goede kwaliteit. De plek van het terras aan het water was schitterend. Maakte geen deel uit van de officiële kunstroute maar was een detour waard.

Als sinds 1648 is er sprake van een landgoed “Vriezenhuis”, eerst in handen van de familie Hijink en halverwege de 19e eeuw overgegaan naar de familie Esselink. De laatste telg uit dit geslacht ging in 2022 hemelen en wie het landgoed nu in bezit heeft kan ik niet achterhalen. Is ook eigelijk niet zo interessant. Op het landgoed Vriezenhuis stond tot ruim honderd jaar geleden alleen de prachtige Scholtenboerderij, zoals er in de omgeving van Winterswijk wel meer zijn te vinden. In dit gebied waren de zogenoemde Scholtenboeren de grote en rijke boeren die veel eigen grond bezaten. Jan Esselinks grootvader liet in 1904 op het landgoed, vlakbij de oude boerderij, de Jugendstil-villa bouwen. De sfeervolle villa is nog steeds in dezelfde staat als 100 jaar geleden en ook de binnenkant schijnt niet veranderd te zijn. Zo’n 100 jaar geleden keken de mensen uit de buurt vreemd aan tegen dit landhuis met z’n stadse allure. Nu genieten mensen vanuit heel Nederland hier van de natuur, de rust en de historie. Je kunt er tegenwoordig van alles doen, zelfs één of meerdere van de drie appartementen in de Schoppe huren. Prijzen op aanvraag! Opvallende kunst op de Daele: kunstenares Liezette Gerrits werkt met papier en licht. Let op de voor- en de achterkant!

Om drie uur wilde de familie wilde naar andere locaties, ik wilde nog graag dom een kilometer of 50 wegtrappen. De regen stak voor beide plannen een stokje. Terug naar Erve Zusje. Oudste zus ging sociaal op visite bij een van de laatstovergeblevenen van ons moeder, broer ging kikkers en katten voeren en ik mocht mij een kleine twee uur terugtrekken in mijn stulpje dat camper heet. Om 17:30 uur weer programma! Nog een klein probleem om tussen de buien door een halve kilometer droog van A naar B te komen. Vijf van de tien locaties bezocht. Ons kaartje is ook op Tweede Pinksterdag nog geldig. Je hoort het in het volgende blog.

in blijde verwachting – 8: familieweekend pinksteren (deel 3)

Broer T kwam gisteren met de Volkskrant aanzetten. Normaal lees ik liever de Trouw maar vandaag had de krant met de hoofdletter V een aantal zeer interessante artikelen over het nieuwe kabinet. Ook de rubriek “Lezers reageren” was erg verhelderend. Wat vind je van de bijdrage van Joanna van Schaïk uit Nootdorp? “We mogen ons feliciteren met het nieuwe kabinet. De politiek ervan staat ongeveer gelijk aan wat de boer (Caroline) niet kent, dat vreet zij niet. Buitenlanders? Ken ik niet, dus weg ermee. Klimaatproblemen? Begrijp ik niet, dus weg ermee. Nieuwerwets gendergeleuter? Snap ik niet, dus weg ermee. Het is van een ongekende, treurige simpliciteit. Als ik het niet snap, dan blief ik het niet. Het enige wat ik wel blief, is de hutspot van oma. Dit worden hele lange jaren, onder het nieuwe kabinet, Hutspot-I.” Dat laatste vind ik uitermate goed gevonden: Kabinet Hutspot 1. Hopelijk blijft die 1 maar een paar maanden en worden er geen andere cijfers achter het woord “hutspot” geplakt. “Hoop, lef en trots” is het motto van het langverwachte coalitieakkoord van PVV, VVD, NSC en BBB. Dit hoofdlijnenakkoord maakt de weg vrij voor het meest rechtse kabinet dat Nederland ooit heeft gehad. “Maar fijn dat ik nu met 130 km/uur dit land kan ontvluchten” aldus een andere lezer. Meer reacties vind je op https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/wel-fijn-dat-ik-nu-met-130-km-uur-dit-land-kan-ontvluchten~b53124f37/. Hoop dat het niet achter een betaalmuur zit. Lees je één van de kranten van de Persgroep (DGP-media) dan moet het in ieder geval lukken. Had tot voor kort nog wel wat gevoelens voor Omtzigt, maar die heeft voor mij inmiddels helemaal afgedaan. Denk dat hij weet dat wanneer er nieuwe verkiezingen komen zijn partij zal worden gedecimeerd en dus daarom maar binnenboord blijft. Och, het schip gaat toch zinken, we weten alleen nog niet wanneer. Hoef nog niet te emigreren: heb altijd gezegd dat ik het land ga verlaten wanneer Wilders premier wordt. Dat lijkt nog net niet het geval te zijn.

zaterdag 18 mei: @ winterswijk

Een langzame start van de ochtend: pas tegen half elf zat de familie aan het ontbijt. Daarna moesten er boodschappen gedaan worden voor de barbecue en toen was het al weer tijd voor koffie. Geen probleem: de zaterdagkrant kent veel katernen, dus zij die niets te doen hadden hoefden zich niet te vervelen. Om één uur op pad voor de fietstocht met zes deelnemers. Tocht was gisteren al voorgereden. Eerste stop: een stuw in de Slinge. Omdat er meerdere Slinges in de omgeving zijn moet ik wat precieser zijn: de Boven-Slinge (in de volksmond ook Aaltense Slinge), een min of meer natuurlijke beek in de Achterhoek. De Boven-Slinge ontspringt in Duitsland. Daar is de beek bijna volledig recht getrokken. Pas over de grens krijgt hij zijn meer natuurlijke, kronkelige loop terug. Uiteindelijk wordt het water bij Gaanderen geloosd in de Oude IJssel. Ik schreef een paar zinnen geleden wel het woord “stuw”, maar dat is eigenlijk niet goed. Volgens haar van Komoot keken we naar de zandvang van Miste. Een zandvang is een voorziening die ervoor zorg draagt dat zand in een stromende waterloop gecontroleerd neerslaat. Regelmatig afvoeren dat zand en je hebt weer een probleem (verstopping) uit de wereld geholpen.

En toen sloeg het noodlot toe: één van de club werd niet goed. Voordeel van het niet meefietsen van een paar familieleden is dat je dan de patiënt kunt laten ophalen door een auto. Fiets bij een boer parkeren, ophalen is van latere zorg. En dat alles gebeurde bij wandelkeuzepaal Z29 op de weg van de Haart naar Aalten.

Route iets aangepast: Suzie's Farm, voormalige camping 't Walfort en de binnenstad van Aalten geskipt. Meteen richting Bredevoort. Vlakbij dat vestingstadje ligt het recreatiegebied Slingeplas, vooral in de zomer bezocht door veel zwemmers. Hier nog geen PFAS, in tegenstelling tot recreatieplas Het Blauwe Meer in Dinxperlo waar wel te hoge concentraties PFAS zijn aangetroffen in het water. Uiteindelijk kwamen we terecht bij Landgoed Mentink, genoemd naar boerderij Mentink dat al ruim driehonderd jaar wordt bewoond. Tegenwoordig eigendom van Vereniging Natuurmonumenten. We moesten natuurlijk even de grondwaterstand meten. Vlak bij het Korenburgerveen heeft Natuurmonumenten een meter geplaatst die boven de grond laat zien hoe diep het grondwater onder je voeten zit. Op de meter is in het groen aangegeven wat de beste grondwaterstand is voor de planten en dieren die hier leven. Wanneer het grondwater langere tijd in het gele of rode deel van de meter staat, is dat te laag voor de natuur. De gevlekte orchidee bloeide, altijd een mooi gezicht.

Bij Erve Zusje aangekomen bleek de patiënt al aan de beterende hand te zijn. Zwager D bracht me met de auto even naar wandelkeuzepaal Z29 om bij de boer de achtergelaten fiets op te halen. Via een leuke knooppuntenroute kwamen fiets en ik een uurtje later ruim op tijd voor de bbq terug. Ik volsta met foto's. Een mooie (droge) dag. En morgen? Morgen is er weer een dag. Krijgsraad tijdens het nuttigen van de gebakken eieren. Je hoort van ons.