najaarstocht 2019 – 4: vichy

Het overzichtskaartje van Meteo France laat zien dat je voor droog weer en een beetje zon in de tweede helft van de week naar het zuiden moet. Dus: stippel een (deels) tolvrije route uit naar Montpellier, knip die ongeveer doormidden en voilà: Vichy. 

Vichy, we waren er eerder. Het zal zo halverwege de jaren 70 van de vorige eeuw geweest zijn dat we met de Dyana (een zusje van de 2CV) met een tweepersoons bungalowtent en twee eierkisten met een paar vrienden voor het eerst op reis gingen naar het “verre” buitenland. We waren met zijn zessen en drie auto’s en hadden altijd een ontmoetingsplek voor als we elkaar kwijt raakten. Eén van die ontmoetingspunten was “voor de kerk van Vichy”. Geen navigatiesystemen, drie Franse franken in één gulden en vrijwel onbereikbaar voor het thuisfront. Andere tijden, jazeker. 

maandag 23 september: van riquewihr naar vichy 

Drie nachten op de camping in Riquewihr, niks mis mee. Mooie omgeving, fijne fietstochten, leuke stadjes. Afrekenen: 17 € per nacht (Acsi-tarief). Nog even een foto en dan op weg naar het zuiden. Ook de Lidl in Colmar had geen betaalbare Elzaswijnen, al is “betaalbaar” natuurlijk een zeer betrekkelijk begrip. Wel lekker brood: bruin, niet die Franse stopverf die ze baguette noemen en in Nederland gewoon stokbrood genoemd wordt. 

De route? Niet zo’n spannende rit, alleen het eerste stuk door de Elzas en het laatste deel aan de voet van het Centraal Massief waren interessant, daartussen gewoon “land”. Maar zei Confucius niet “de weg zelf is je bestemming”? Ik ken mooiere van hem, bijvoorbeeld “Een mens heeft twee oren en één mond om twee keer zoveel te luisteren dan te praten”. 

Wel zo’n route om toe te geven aan je wegnummertic. Voor een groot deel onbekende nummers en om een beetje op te schieten een stuk over de A36 (bijnaam “La Comtoise”), deels tolweg, waarvoor de APRR € 13,10 bijdrage vroeg. Och: de AOW en het pensioen zijn weer bijgeschreven, vriend G te W noemt dat liefdevol “presentiegeld”: je krijgt het zolang je present bent op deze aardbol. Daarna via de N73 en N83 (en varianten op die nummers) tot Chalon-sur-Saône waar we de N80 oppikten, voor een groot gedeelte 2x2-weg, helaas maar 32 kilometer lang. Dan de N70 die de schakel vormt tussen de N80 en de N79. Nog een paar jaar dan kunnen we over de A79 racen, oplevering vermoedelijk in 2022. Dan de laatste kilometers: eerst een stukje “moderne” N7 en tenslotte de N209, een weg van 14 kilometer lang met als voornaamste taak Vichy met de N7 te verbinden. Google Maps liet ons veel hoeken van Vichy (en voorsteden) zien voor we Camping de la Croix Saint-Martin op konden draaien. Acsi-camping, nog een paar dagen open. Mooi prijsje (14 € per nacht + 2 x 40 cent taxe de séjour). Een klein overdekt zwembad, de toiletten (zonder bril) zijn schoon en er komt warm water uit de kraan, wat wil een mens nog meer? Nog even in het zonnetje lezen en W natuurlijk plonzen. 

Mooie foto op Meteo France (23 september om 8:00 uur). Misschien moeten we toch maar Marokko? 

V: 142.601; A: 143.045 
Rijtemperatuur tussen 14 en 22 graden; soms wat spetters, de echte regen wordt de komende nacht verwacht. 

dinsdag 24 september: fietstocht vichy en allier 

Een late start: we mochten eerst de buien afwachten. Tegen elven werd het droog. Nog wel wat frisjes, dus je zult jassen op de foto’s zien. Pas veel later op de dag (toen we weer hoog en breed op de camping terug waren) werd de beloofde 23 graden op de thermometer bereikt. 

Zeg je Vichy, dan denk je onmiddellijk aan drie dingen: de marionettenregering van Pétain tijdens de Tweede Wereldoorlog, het cosmeticamerk Vichy en het kuuroord waar reumatische oude vrouwtjes hun aandoeningen bestrijden. 

In Vichy herinnert niets aan de zwarte bladzijden die geschreven zijn in de donkere periode van 1940 tot 1944 toen maarschalk Pétain vanuit de hoofdstad van de Franse Staat collaboreerde met de Duitsers en Italianen en onder het motto “werk, familie en vaderland” actief meehielp om Franse joden naar vernietigingskampen af te voeren. We hebben in ieder geval in de stad niets gevonden dat naar deze periode verwijst. Vichy werd als hoofdstad gekozen omdat het veel luxe hotels had die de maarschalk en zijn ambtenaren konden herbergen. Gelukkig keerde al snel "vrijheid, gelijkheid en broederschap" terug samen met zo'n andere petjesdrager, de Gaulle was zijn naam.

Over Vichy als cosmeticamerk kan ik kort zijn: het interesseert me geen biet. 

We kwamen naar Vichy om te kijken in hoeverre het nog een kuuroord is, 45 jaar geleden zag het er namelijk een beetje vervallen uit. Vanaf de camping loopt een schitterend pad langs de Allier en eenmaal in Vichy aangekomen gaat het pad over in een boulevard met veel (inmiddels gesloten) restaurantjes en “beach bars”. We hebben de stad eerst rechts laten liggen en zijn de boulevard afgefietst, de Europabrug overgestoken en de rive gauche gepakt om via de Pont de Bellerive alsnog de stad in te gaan. Er is een lage stuwwal in de rivier gebouwd waardoor de Allier langs de stad een soort meer vormt. 

De Romeinen bouwden rond het begin van onze jaartelling een nederzetting bij een doorwaadbare plaats in de Allier en ontdekten de heilzame werking van de bronnen. In loop der tijden werd er aardig wat afgebadderd, bijvoorbeeld toen in de 14e eeuw Vichy als kuurstad in de hand van de Bourbons kwam. Keizer Napoleon III (opperhoofd van Frankrijk van 1852 tot 1870) maakte er echt werk van en toverde Vichy om tot een elegant kuuroord met parken en badhuizen. Vanaf dat moment kwamen de mensen met digestieve aandoeningen, pijn aan de botten of gewoon met teveel geld hier ervaren wat hydrotherapie inhoudt. De resultaten hebben we vandaag kunnen bewonderen: mooie gebouwen, een overdekte wandelpromenade (beetje roestig), een muziekkoepel, een casino. Zelfs de Oude Saint-Blaisekerk kon meeprofiteren van de bloeiende waterhandel: geconfronteerd met de toestroom van kuurgasten (die natuurlijk ook moesten bidden om van hun kwaaltjes af te raken) werd het gebouw rond 1930 in Art Decostijl uitgebreid. De klokkentoren kwam 25 jaar later. De officiële naam is l’Eglise Saint-Blaise Notre-Dame-des-Malades. Opvallend in Vichy: heel erg veel leegstand. 

Het hoogtepunt van de dag was een fietstocht naar het zuiden: linkeroever naar Saint-Yorre (af en toe door de bagger) en via de rechteroever terug naar de camping. Vooral dat laatste stuk was geweldig: een smal, redelijk fietsbaar, geitenpaadje tussen de Allier en een niet-in-gebruik spoorlijntje. Beetje glibberig, dat wel. We konden weer 45 kilometer op het fietstelwerk aflezen. Een mooie dag.