Het blijft warm en onze slaapkamer is ook niet alles (qua hitte
dan). Dus even een plastic fles water mee, immers: het water in de tank
vertrouw ik van geen meter meer, alleen nog goed voor de was en de afwas en het gaspedaal intrappen. Op naar Uelsen dat
sinds de aanleg van de nieuwe N18 een paar kilometer verder ligt, maar ruim
tien minuten dichterbij is gekomen.
Uelsen: niks meer over te vertellen, alles is de afgelopen
jaren al gezegd. Ideaal plekje voor 5 € per nacht. En gemakkelijk: gewoon
betalen met de pinpas. Kunnen we nog niet zo lang, kleine twintig jaar of zo.
Vroeger moesten we òf contant òf met Eurocheques betalen en – omdat ik als
ambtenaar bij de Postbank hoorde te bankieren – met girobetaalkaarten. Voor de
patatgeneratie en iedereen die het vergeten is: vanaf 1967 kenden we de groene
betaalkaarten, twee jaar later werden de Eurocheques ingevoerd: een papiertje,
kon je een bedrag invullen (tot een maximum van 300 gulden geloof ik), handtekening zetten en je kon
het aan de winkelier afgeven. De eerste girobetaalkaarten hadden zelfs een
ponskaartenformaat. In 2002 is het hele handeltje officieel afgeschaft nadat
het al een stille dood was gestorven.
En heerlijk: het begon zowaar te regenen in Uelsen. Niet
veel, maar voldoende om een beetje verkoeling te geven. Het beloofde noodweer
(weer eens code oranje of zo) bleef in dit deel van Duitsland en ook in ons
deel van Nederland uit. Beetje wind, maar dat kan Puzzel hebben. Boekje lezen,
beetje internetten en kant-en-klare bami van de Aldi met kippenpootjes. Hoe
goed kan een mens het hebben, vooral wanneer het bij het wakker worden nog maar
17 graden is.
V (thuis): 118.820; A (thuis): 118.951