vierlandentocht

Het klinkt heel wat, maar zoveel stelde het nu ook weer niet voor. Vond nog een gaatje voor we weer een aantal gezellige familiedingen mochten doen en aangezien W een paar afspraken had deze week (o.a. met de “tietenpletter”) mocht ik – in goed overleg – een paar dagen samen met Puzzel de weide wereld in. De bedoeling was het Duitstalige deel van België een beetje verkennen. Het werd uiteindelijk een vierlandentocht.

zondag 12 augustus: @ grubbenvorst

Vertrokken uit landje één (Nederland), via landje twee (Duitsland) weer naar landje één terug en aangekomen in Grubbenvorst op camperplaats Kompas (code campercontact 7.539): 10 € all-in voor één persoon, weliswaar geen sanitair maar wel een fijne wifiverbinding. Op Campercontact staat de omschrijving “rustig gelegen locatie”, maar de wind bracht het geluid van de A73 wel erg dichtbij. Het was ’s middags en ’s avonds vrij warm met een pittig zonnetje.

Toen ik een slagschip als buur kreeg heb ik even mijn ogen uitgekeken. Niet dat er een Smart uit de achterklep kwam - dat gebeurt wel vaker bij slagschepen, maar meer dat de luifel werd uitgedraaid en het autootje daaronder (in de schaduw) geparkeerd werd. Hij en zij bleven binnen: er werden twee schotels in de juiste positie gedraaid, dus werd het voor de oudjes (dat waren het) gezellig samen tv kijken elk naar een eigen programma. In Lottum (een naburig dorpje) wordt dit weekend het rozenfestival gehouden met deze keer als thema “rozen smaken naar meer”. Iedere twee jaar is het centrum van dat plaatsje ondergedompeld in rozen. Lottum kent maar 2.000 inwoners maar die verzorgen wel zo’n 70 % van de Nederlandse rozenteelt. Nee, niet naar het festival geweest, vond € 18,50 (dagkassa) wat aan de prijzige kant en W en ik hebben ooit de rozenroute gefietst toen we geparkeerd stonden op CP In de Verte (was best een leuke plek, maar ik hou niet zo van de regeltjes; en wanneer op de website zeer nadrukkelijk woorden staan met de strekking “eerst betalen dan pas de stroomkabel inpluggen”, hoeft het van mij niet meer).  In de vroege ochtend begon het te regenen, ik kon nog net op tijd het dakluik een beetje indraaien. ’s Morgens wel weer weer om buiten broodjes af te bakken.

 

V: 118.820; A: 118.951

maandag 13 augustus: @ bruyeres (waimes)

Het was niet echt mijn dag vandaag. Om nu te zeggen “het leven is één grote “wortelkanaalbehandeling” gaat een beetje te ver, maar het was een dag van de zes-min. Niet omdat er vóór Maastricht een file stond van minstens 15 kilometer door een zwaar ongeluk: daar had ik géén last van want het stond stil aan de andere kant van de A2, niet omdat ik een eindje na de tunnel onder Maastricht door in het derde land van mijn reis kwam, maar meer omdat na een prettig tochtje door het Belgische binnenland de receptie van camping Igelmonderhof (code 53.893) met een bordje aangaf open te zijn (tussen 13.00 en 14.00 uur) en ik toch de deur gesloten vond. Gelukkig was de deur van het toiletgebouw wel open te krijgen en uit dankbaarheid voor de getoonde gastvrijheid heb ik maar wat achtergelaten. De tocht ging verder door de Ardennen en uiteindelijk kwam Puzzel op Camping Anderegg (code 67.439) in Waimes (Weismes op zijn Duits of is het net andersom?) terecht. € 14,70 staangeld, niks mis mee; maar “wilt u douchen?”, 1 €, “wilt u stroom?”, dat is dan 2€50. De vijf Euro voor een wifidagkaartje heb ik maar in mijn zak gehouden. Om zo’n bedrag neer te tellen voor een verbinding waarbij je alleen een beetje kunt mailen en het weerbericht bekijken al een te zware opgave is, vind ik van de pot gerukt. Hoezo internet een melkkoe op veel campings? De dag was al behoorlijk in de rode cijfers beland, qua waardering dan. Gelukkig heeft Hendrik Groen – Leven en laten leven de uiteindelijke dagbeoordeling weer behoorlijk opgekrikt. In een paar uur het boek uitgelezen. Schoonzus S had het in één van haar bejaardentijdschriften als volgt aangekondigd:

Hendrik Groen – Leven en laten leven

De roze koeken in het aquarium, het venijn van het afdelingshoofd, hilarische momenten met OMaNiDo en serieus verdriet; wie herkent het? Hendrik Groen is na twee kloeke dagboeken die Nederland lachend uitlas en een tv-serie weer toe aan een volgende knaller. En die is er: ‘Leven en laten leven’. Je zou verwachten dat opnieuw Hendrik de hoofdrol heeft, maar nee. Arthur Ophof, heet de hoofdpersoon. Hij is klaar met zijn huwelijk, met zijn vrouw, die precies alles anders wil dan hijzelf en met zijn baan, waarvoor hij dagelijks in de file moet staan. De redding komt in de vorm van zijn ontslag. Arthur neemt daarna beslissingen met grote gevolgen, waar de lezer nog lang van kan genieten. Toch ook weer niet, want dit boek lees je achter elkaar uit, ondanks de afwezigheid van Hendrik Groen.

S sluit af met € 19,99 in de boekhandel en € 12,99 als e-boek, maar ik geloof niet dat ik dat ervoor heb betaald.

De Oostkantons
Vandaag kilometers gemaakt in de Oostkantons. Deze gebieden (Eupen, Malmedy en St. Vith) waren in 1920 in het kader van het Verdrag van Versailles afscheiden van het Duitse Rijk en aan België toegevoegd als compensatie voor de geleden oorlogsschade tijdens de Eerste Wereldoorlog. In de meeste steden en dorpen in Oost-België wordt Duits gesproken (met Frans als tweede taal, maar op de meeste plaatsen zijn de Franse namen op de tweetalige plaatsnaamborden weggekalkt), een aantal plaatsen (o.a. Malmedy) heeft een Franstalige meerderheid en daar is het Duits de tweede taal.

Neutraal Moresnet
Een heel apart stukje België is Neutraal Moresnet. Dit stukje land was van 1816 tot 1920 een neutraal gebied dat zowel aan Nederland (later België) als aan Pruisen behoorde. Het Congres van Wenen dat de grenzen trok toen ons aller Napoleon van het toneel verdwenen was had wat tegenstrijdige rapporten over dit gebied geschreven en zowel Nederland als Pruisen wilde zeggenschap over de zinkmijn die in dit gebied lag. De oplossing was geniaal: maak van het stukje land een neutraal gebied en probeer het later eens te worden over een eventuele verdeling. Dat later is er nooit van gekomen. Pas na de Eerste Wereldoorlog toen er weer nieuwe grenzen getrokken werden kwam het postzegellandje in Belgische handen. De lol was er intussen af: de zinkgroeve waar het allemaal om begonnen was was inmiddels (1885) gesloten. Neutraal-Moresnet (met de hoofdstad Kelmis/La Calamine) heeft in de tussenliggende 100 jaar wel geprofiteerd van de neutraliteit: amper belasting, goedkope producten, prima uitgangspunt voor smokkelaars, rustpunt voor vluchtelingen en je kon er (een tijdje) stevig gokken. Toen ik later in de week weer een internetverbinding had heb ik twee uitzendingen over dit landje bekeken: het vergeten land van Moresnet (NOS 1990) en publiek geheim, aflevering 3 – Neutraal Moresnet (BRT 2016). Overigens heet een dergelijke staatsvorm en condominium, weer wat geleerd.

Het wapen van Kelmis bestaat uit de Nederlands/Belgische leeuw, de Duitse adelaar en het symbool voor de mijnbouw. Interessant is ook dat Moresnet een tijdlang eigen postzegels heeft uitgegeven. Deze zijn nu kapitalen waard.

De lucht werd in de loop van de dag grijzer en de wereld was blij met de regen die viel. Ook hier lijkt het of de herfst al ingevallen is: bomen worden bruin en laten massaal hun blad vallen.

dinsdag en woensdag 14 en 15 augustus: @ ittervoort

Voor het eerst sinds weken weer een lange broek uit de kast gehaald en – nog erger – sokken aangetrokken. Had wat moeite om ze aan te krijgen, want sinds een dag of tien last van mijn rug. Naar mijn dichte schoenen moest ik op zoek, mag van W geen sandalen met sokken dragen. 15 graden binnen, 13 buiten bij het opstaan. Eerst tijdens de koffie nog even het “arctisch dagboek” van Jelle Brandt Corstius gelezen. Kon wel: slechts 33 pagina’s. Daarna de elektriciteitskabel opgerold en de inhoud van de nachtspiegel op de daarvoor bestemde plaats gedeponeerd, maar vergeten de kilometerstand te noteren. Wel een fotootje gemaakt van de kleine wereld op de camping.

Even tanken in Luxemburg, lag toch vlak in de buurt en in het vierde landje van mijn tocht voor € 1,119 per liter getankt. Scheelt 35 cent met de dieselliterprijs in België en Puzzel had 100 liter dorst: tel uit je winst.

België is met de wegen bezig: op heel veel plekken komt nieuw asfalt en dat is nodig ook. Alleen de wijze waarop ze dat in België aanpakken verschilt met de werkwijze in Nederland en Duitsland: niet bij stukjes en beetje, nee meteen 30 kilometer tegelijkertijd. Gewoon aan weerszijden van de weg het verkeer over de vluchtstrook leiden, pionnen plaatsen en dan gewoon 30 kilometer lang totaal niets doen (of was het misschien vakantie?) Toen de beoogde camperplek Aire Del Foy (code 20.243) ook nog aan de drukke N4 bleek te liggen, had ik het helemaal gehad met België en vooral zijn campings en camperplaatsen en ome Tom ingesteld op Nederland.

Camperplaats Twins in Grathem (code 54.6000) werd het niet. Wel mooie beoordelingen en rustig gelegen op een boerenerf, maar te ver van de bewoonde wereld en ik werd geconfronteerd met een groot hek (zou natuurlijk open kunnen, maar het was wel een erg groot gesloten hek). Eindje doorgereden naar Ittervoort (bekend terrein), code 7.916. Mooie porseleinen troon en regendouche, goede wifi en Jan Linders op een paar honderd meter afstand. Paar gemiste programma’s bekeken, studie gemaakt over Duitstalig België, twee documentaires gezien over Neutraal Moresnet, achterstallig webonderhoud gepleegd, eindje gefietst en het weer weer langzaam maar zeker beter zien worden. Niks mis met dit leven.

donderdag 16 augustus: @ kotten

Via huis doorgereden naar de boerderij van broer/zwager en schoonzus in de buitenlanden van Winterswijk waar we met zijn zessen een genoeglijke avond hebben doorgebracht: zeilmaat en vriend G was er ook (en hij had zijn vrouw meegebracht). Er werd weer lekker voor ons gekookt en ’s avonds hoefden we het niet ver te zoeken: Puzzel stond gewoon op het erf geparkeerd. Komende week veel kleinkinderverjaardag- en oppaswerk. Ook leuk.

V (Ittervoort): 119.463; A (thuis op vrijdag): 119.688