Je wordt wakker in je busje, dat weet je. Maar waar staat
dat ding deze ochtend? Donker tot een uur of acht en als je dan een bakje
koffie hebt gehad en je kijkt goed naar buiten weet je het weer: naast het busstation,
dat tevens het hoofdkwartier is van de lokale politie. Op een gratis
camperplaats in Grado in Spanje, een veilige overnachtingsplek dus, ook al stonden we er in ons eentje. Kopje thee
voor W en we zijn weer op deze wereld geland. Vandaag opnieuw een echte
bergetappe, nu langs de randen van het natuurpark Picos de Europa. Wat hebben
we ontzettend geluk met het weer in de bergen: gisteren al en vandaag is het
ook een dag om door een ringetje te halen.
De route van deze dag: Grado, Oviedo (mooie stad, maar
vandaag maar even niet bezichtigen), Langreo (getankt voor net geen Euro per
liter), AS17, Puerto de Tarna (lekker pasje), CL 635 naar Riaño en tenslotte de
N621 (met weer een lekker pasje) naar Potes. We zijn neergestreken op camping La Viorna (ACSI, € 17,00, inclusief wifi), een kilometer of twee buiten Potes in het oostelijk gedeelte van de Picos.
Picos de Europa
De Picos hebben hun naam gekregen van zeelieden die terugkeerden naar Spanje, de bergen vormden vaak hun eerste aanblik van hun vaderland. De bergketen bestrijkt drie gebieden: Asturië, Castilië y Leon en tenslotte Cantabrië, waar we nu zitten. Hoogste punt van de Picos: 2648 meter, maar dat is voor ons een klimmetje te ver. Het landschap is verschrikkelijk mooi, het zonnetje doet zijn best om de foto’s op te leuken. Af en toe de geur van verbrand rubber (zijn dat onze remblokjes?) Laten de plaatjes hun verhaal maar vertellen. Het kan trouwens ook heel ander weer zijn hier. Er wordt gewaarschuwd voor plotselinge weersveranderingen, mist, regen, kou en sneeuw; trouwens ook voor brandende hitte. Niet als wij er zijn, toch? De wolven en een zeldzame bruine beer hadden zich verstopt: we zijn weinig beesten met poten en/of vleugels tegengekomen (met uitzondering van koeien, koeien en ….).
RiañoDe Picos hebben hun naam gekregen van zeelieden die terugkeerden naar Spanje, de bergen vormden vaak hun eerste aanblik van hun vaderland. De bergketen bestrijkt drie gebieden: Asturië, Castilië y Leon en tenslotte Cantabrië, waar we nu zitten. Hoogste punt van de Picos: 2648 meter, maar dat is voor ons een klimmetje te ver. Het landschap is verschrikkelijk mooi, het zonnetje doet zijn best om de foto’s op te leuken. Af en toe de geur van verbrand rubber (zijn dat onze remblokjes?) Laten de plaatjes hun verhaal maar vertellen. Het kan trouwens ook heel ander weer zijn hier. Er wordt gewaarschuwd voor plotselinge weersveranderingen, mist, regen, kou en sneeuw; trouwens ook voor brandende hitte. Niet als wij er zijn, toch? De wolven en een zeldzame bruine beer hadden zich verstopt: we zijn weinig beesten met poten en/of vleugels tegengekomen (met uitzondering van koeien, koeien en ….).
Korte stop gemaakt in Riaño. Wel in het nieuwe dorp, want het oude ligt diep verzonken in een stuwmeer (Embalse de Riaño). Het was een rustige lunchplek. Na de koffie kwamen we een verrassing tegen: de N621 was afgesloten in verband met werkzaamheden aan een tunnel. U mag passeren om 8.00, 14.00 en 20.00 uur. W zei dat ze een waarschuwing had gelezen in ons pauzeplaatsje maar dacht dat het wel mee zou vallen. Het viel inderdaad mee: we hoefden maar 1,5 uur te wachten. Wat doe je dan? W haalde haar Duits en Frans op (er zijn andere camperaars die moeten wachten en ook om een praatje verlegen zijn) en ik had nog wel wat op de e-reader staan.
Vlak voor Potes kregen we nòg een pasje voor de kiezen, de Puerto de Santa Glorie.o Toen ik stopte voor een foto zei W: we zijn er nog niet, we moeten nog 1609 meter verder. Dom blond of dementerend grijs? Ze meende het serieus (heb wel drie keer gevraagd of het een grapje was; nee dus). W heeft daarna gelukkig alle ellende en schaamte in het zwembad van zich af kunnen spoelen (en dat op 4 oktober).
Picos de Europa: het is hier fantastisch.
V: 79.703; A: 79.898