Ook in Santiago houden ze van feestvieren: de knallen en de
harde muziek hielden weliswaar om middernacht op, maar het bleef nog lang
gezellig in de buitenwijk waar wij geparkeerd stonden. Het “sudderde” nog tot
in de kleine uurtjes door. En dat bij een temperatuur waar nog net niet de
vorstbescherming van ons puzzeltje in actie kwam.Mistvlagen vergezelden ons op weg naar het noorden. Op onze landkaart hadden we gezien dat we tot aan de kust gezellig de N634 (E70) konden volgen. Na een kleine 75 kilometer wilde Ome Tom ons steeds naar een snelweg hebben, een weg die volgens onze kaart (uit 2006) niet bestond. Het schoot wel lekker op op die N-weg: er was niemand te zien en de restaurants en de clubs (voor chauffeurs met behoeften) maakten een zeer verlaten indruk. Negentig procent van de tankstations was ontmanteld. Toen W op de overzichtskaart van de ANWB keek bleek dat we de gehele tijd parallel aan een perfecte autosnelweg hadden gereden (de A8/E70) en dat ons ik-begeleid-u-wel-systeem terecht vond dat die weg ons een tikkeltje sneller naar ons einddoel voor die dag zou voeren. Je zal toch maar een goedlopende nering hebben en vervolgens de weg zien verleggen. Ons bunt eigenwies en we hebben de N634 maar aangehouden: lekker rustig en in de buurt van Mondoñedo ook nog eens een groen biesje langs een rood weggetje en een ik-kijk-mooi-het-dal-in-punt (jammer dat we niet konden stoppen).
Net voor de noen installeerden we ons op
camping Gaivota in Barreiros, een plaats die je niet in reisgidsen tegenkomt.
Mooie schone plek, van de Oceaan gescheiden door een weg en een voetpad. ACSI-camping
met gratis wifi (€ 17,00 all-in). Een paar honderd meter verder ligt overigens
een (gratis) camperplek, maar na een paar dagen geen echte douche gezien te
hebben en het opladen van allerlei stroomvreters (waaronder de fietsaccu’s) vonden
we dat geen echte optie.
Dat voetpad hebben we maar gepromoveerd tot voet/fietspad
zodat we zonder helmpjes de kust konden verkennen. Dit stuk land heeft ook de naam
Costa Verde meegekregen (die andere groene kust ligt in Noord-Portugal). Na een
tijdje werd het druk op ons fietspad en moesten we regelmatig het belletje
gebruiken: het was zondag en veel Spanjaarden maakten van het mooie weer (de
mist was intussen opgetrokken) gebruik om een dagje “As Catedrais” of (in een
ander taaltje) “Las Catedrales” te doen, een set van kliffen, bogen en grotten
(tot 32 meter hoog) gevormd door zee en wind. Mooi voorbeeld van erosie. Een terrasje op het keerpunt van
onze tocht en een doedelzakspeler (Galicië heeft veel Keltische overblijfselen) maakten de zondag compleet en toen we ons puzzeltje weer konden
begroeten was er wederom een accu leeg. Wat een “zware” dag! Morgen de bergen in,
als het weer het toelaat.
