lettele: nou tabee dan

woensdag 11 mei: @ home

Drie dagen was bijgaande foto mijn uitzicht. Soms wat meer wolken, soms wat minder. Van stervenskoud op de fiets (zaterdag) tot bloedheet in de kiepstoel (zondag). Soms met wat druppels, vaak ook kurkdroog, terwijl er regelmatig een zondvloed werd aangekondigd door de meteorologen. Ze wisten er weer eens niks van. Oftewel: zowel de weersvoorspelling als de weersverwachting klopte niet.

Prettige plek om te staan, niks bijzonders eigenlijk: gewoon op de boer (en dat ruik je ook), maar stroom en een watervoorziening vind ik altijd prettig te hebben. Een toilet is ook mooi meegenomen, scheelt weer een hoop stinkwerk in de camper. Ik hoefde zelfs de afwas niet in mijn busje te doen, er was een plekje voor met warm water. Een goede plek daar op de Brandkoele in Lettele.

Verrassend land, dit deel van Salland en erg afwisselend. Drie dagen gefietst, vijf tochten/tochtjes totaal en ik denk dat alle landschapselementen wel aan bod zijn gekomen. Weer een plekje om te onthouden en om samen met W te (her)bezoeken.

Nog even iets opvallends: als je in de Achterhoek rijdt kom je op elke straathoek wel de Achterhoekse vlag tegen. Ik weet het: we hebben het duizend jaar of zo zonder moeten stellen maar tegenwoordig wordt elke herkauwende koe wel geflankeerd door een wapperend groen/wit dundoek. Verwacht je ook van Salland, maar nee: in drie dagen tijd geen enkele Sallandse vlag gezien, overigens ook geen vlag van Overijssel. Wel het dorpsvaandel van Bathmen (en die dan weer regelmatig, dikwijls en vaak), maar dat zal wel komen omdat de inwoners van dit gat nog steeds niet bij de gemeente Deventer willen horen. Chauvinisten, net als de gemiddelde Achterhoeker dus. Voor de juiste beeldvorming en volledigheid: van boven naar beneden de vlaggen van de Achterhoek, Salland, Overijssel en Bathmen.

Dagje bijkomen in het stenen huis, woensdag weer op pad (maar dan met zijn tweeën). Thuiskomen en ontdekken dat de beukenhaag helemaal is uitgelopen heeft ook wel wat.

V: 157.668; A: 157.733

Rijtemperatuur: oplopend naar 16 graden.

de heks van lettele – 3

maandag 10 mei: @ lettele

Salland dus, maar dat had je al door. Nou is Salland moeilijk te begrenzen, ruwweg kun je zeggen dat het in het westen van Overijssel ligt. In een simpele voorstelling is Overijssel verdeeld in drieën: Twente, de Kop van Overijssel (of het Land van Vollenhove) en wat er dan over blijft is Salland. 

Vandaag een ritje naar wat bij mij echt Salland is: de bergen. Het gebied van Hellendoorn en Holten dus. Er niet echt doorheen, maar een beetje schampen. Geïnspireerd door de fietsroute “via de hel naar de hemel” die ik vond in het tijdschrift “Verslingerd aan Salland” dat ik bij de inschrijving op de camperplaats kreeg. Ondertitel: “een duivels mooie tocht”. Eerst nog even de wind wat laten afzwakken. Windje vier is niet al te prettig om in de fietsen, ook al komt hij uit de zuidwesthoek. Af en toe schudt het bussie op zijn vier wielen. Op de boot zouden we een snubber plaatsen tegen het snokken, als je begrijpt wat ik bedoel.

Overigens was de route vandaag zuiver indicatief. Al in Lettele raakte ik van het gebaande pad. In het SpeelSpilbos bij de sportvelden zou een kunstwerk van Saskia Obdeijn moeten staan. Veel heksen gezien, maar het kunstwerk never nooit gevonden. Wel de weg kwijtgeraakt in het bos van Hans en Grietje. Later in de camper maar even gegoogeld en een afbeelding gevonden. Niks gemist dus. Weinig gelopen, maar de stappenteller gaf ruim 9600 passen aan na het bostochtje, kun je nagaan hoe hobbelig de weg was.

Na Lettele was het eerste plaatsje van enige betekenis Okkenbroek. Nou ja: enige betekenis? Het dorp kent 300 inwoners. In 1904 kreeg Okkenbroek een kerk. Hier gaan ook de protestanten uit Lettele ter kerke. De katholieken van Okkenbroek maken op zondag een uitstapje naar de Lettelse kerk (voor zover katholieken nog kerks zijn). 

Veel informatie over het geloof onderweg. Kijk maar naar het bord op bijgaande foto. Dit bord maakt onderdeel uit van de themawandeling “in gesprek met Luther” van het Wereldtijdpad, een wandelroute tussen Holten en Rijssen. Er zijn inmiddels ook enkele fietsroutes. Informatie www.wereldtijdpad.nl. Ik was inmiddels al in Dijkerhoek, want in Nieuw-Heeten de weg kwijt-geraakt waardoor ik Holten gemist heb. Is ook allemaal niet zo belangrijk, zolang je maar lol hebt. Wel een stuk frisser dan gisteren, miste op een bepaald moment zelfs even mijn hand-schoenen.

En wederom vroeg de energievoorziening van mens en voertuig de aandacht. Betrapte ik me er even later op dat ik lezen kan met de ogen dicht. De laatste kilometers had ik wind voor en de hoeveelheid ondersteuning van mijn fietsje is omgekeerd evenredig aan de afgelegde kilometers. Volgens mij is het "evenredig met" en "omgekeerd evenredig aan", maar de taalgeleerden zeggen dat je in beide gevallen zowel met als aan mag gebruiken. Fijn zo'n grote databundel!

Een paar uur later werd het tijd om de voedselvoorraad weer op peil te brengen. Bathmen zou een erg mooie Jumbo hebben, dus via een kronkel heen en een nog grotere kronkel terug. En inderdaad: de Jumbo kon alles leveren wat ik nodig had. Bij de kerk zie ik drie paarden liggen, niet echt maar “kunst”. Later lees ik dat het eigenlijk maar één paard is "[..] op drie verschillende momenten in een beweging: een 'sequentie'”. Zoiets verzin je toch niet zelf, maar dat doet Esther de Jong (de kunstenares) voor je. Vooruit, nog een stukje verklaring: “Het beeld verwijst naar de plattelandsgemeenschap van Bathmen en het agrarische verleden van het dorp [….]. Maar de constante beweging van het paard verwijst ook naar de ontwikkelingen en veranderingen die Bathmen heeft doorgemaakt.” Geen wonder dat ik vroeger op de kweekschool moeite had om een voldoende te halen voor kunstgeschiedenis: zoiets zie te toch meteen, heb je geen extra uitleg voor nodig?

Bathmen was tot 2005 een zelfstandige gemeente en is in dat jaar gedwongen opgegaan in de gemeente Deventer. Een peiling uit 2015 liet zien dat verreweg de meeste inwoners van Bathmen nog steeds negatief waren over de samenvoeging.

de heks van lettele – 2

zondag 9 mei: @ lettele

Het kan verkeren: vandaag 13 graden warmer dan gisteren. De camper werd badend in het zonnetje wakker en aan alle kanten heerste volstrekte rust (om zeven uur); de koeien waren al aan het grazen, een stier stond er verlekkerd naar te kijken. Helaas voor hem was hij van de dames gescheiden door schrikdraad. Uiteindelijk probeerde hij mij jaloers te maken met zijn goed gevulde balzak. Vogels waren met een concert bezig en de zwaluwen scheerden laag over de weilanden, terwijl een ooievaar probeerde een zweefvliegtuig te imiteren. Een stuk vrediger dan een paar dagen geleden thuis toen een ekster een merelnest aan het plunderen was en niet rustte voor hij alle - nog kale - jongen naar binnen had gewerkt. De verwachte plensbui bleef uit dus tegen half 11 een verrassende fietstocht door de omgeving. Verrassend want een zeer afwisselend landschap.

Net na Lettele kwam ik de overblijfselen van een V1 lanceerplaats tegen. In het laatste oorlogsjaar werden hier de ruim 8 meter lange vliegende bommen (waarbij V staat voor Vergeltungswaffe) gelanceerd door middel van een soort katapultinstallatie. Aanvankelijk werden ze vanaf de Kanaalkust in Noord-Frankrijk gelanceerd maar de oprukkende geallieerden maakten dat in september 1944 onmogelijk. Er moest dus door de Duitsers een ander plekje gezocht worden. De V1’s werden per trein in onderdelen op het emplacement in Deventer aangevoerd, vervolgens overgeladen op vrachtwagens waarna ze ‘s nachts over door bomen goed gecamoufleerde wegen naar de basis gebracht werden. Bron: het bord dat bij de lanceerplaats nummer 519 staat (zie hieronder). De foto van de V1 daarna heeft ooit een keer in de Gelderlander gestaan.

Een deel van de tocht ging over Landgoed de Kranenkamp, tegenwoordig in eigendom van Stichting IJssellandschap. Het landgoed staat vol met uitheemse loofbomen, een keer weer eens wat anders dan dennen en sparren. Eén gedeelte van het landschap trok vooral mijn aandacht: de Moespotleide, een gebied van 29 hectare dat onttrokken is aan de landbouw en “teruggegeven” wordt aan de natuur.

Na 37 kilometer en 2,5 uur werd het tijd om de accu’s op te laden: die van de fiets werd aan het stroominfuus gelegd en mijn eigen accu werd gevuld met een broodje bal (uit de voorraad). Was net op tijd binnen om een mals regenbuitje uit te zitten. Kwestie van goede timing dus (of dom geluk hebben, het is maar hoe je het bekijkt). Drie uur later was alles weer voorzien van de nodige energie en moest het tweede rondje er aan geloven. Opnieuw naar Diepenveen, want daar moest de IJssel opgepikt worden. Hier in de buurt noemen ze de IJssel de mooiste rivier van Nederland, maar zo lust me er nog wel een. Een bankje aan het water riep heel hard dat ik halverwege was en de combinatie van het kabbelende water, de groene uiterwaarden en de gakkende ganzen deed mij deugd. De barometer van vreugde en verdriet sloeg ernstig de juiste kant uit. Deventer was de volgende bestemming, maar ik was er snel doorheen. Na alle rust vormde de stad een anticlimax met veel te drukke straten en pleinen waar de horeca weer goede zaken deed. Wat wil je met 26 graden om half zes ‘s middags? Kwart over zes had ik opnieuw 26 kilometer op de teller staan en ging een biertje er sissend in. Zo kokkerellen, maar tranquillo: ik heb geen haast. Het is ook nog te warm om te koken.

de heks van lettele

Het stinkt hier naar boer, of wat eerbiediger: je ruikt hier de koeienmest. "Hier" is camperplaats “de Brandkoele” in Lettele op 8 kilometer fietsafstand van het centrum van Deventer. De camperplaats is op het erf van een jongveeopfokbedrijf aan een rustige zandweg, waar weinig verkeer langs komt, maar waar het af en toe wel filelopen en -fietsen is. Sitecode Campercontact: 91.783; € 12,50 per nacht all-in. Niks bijzonders, water, stortplaats, wc en als je echt smerig bent is er ook nog een douche te vinden waarvan je voor 1 € gebruik mag maken. Gewoon een goede camperplaats dus.

Waarom Lettele? Interessante vraag. Las ergens een verhaal over de heks van Lettele die in de late middeleeuwen in de bossen in de buurt leefde, een gevaarlijke en boosaardige heks. Zo boosaardig dat ze er plezier in had om goede, gelovige mensen uit te leveren aan de duivel. Ze was het hulpje van satan die haar krachten goed kon gebruiken om zoveel mogelijk zielen voor de hel te winnen. Op een dag moest de ziel van Pier de Rover veroverd worden. De heks veranderde in een zeer aantrekkelijk meisje. Pier viel voor haar charmes, maar zoals het vaak in sagen en sprookjes gaat: de heks werd verliefd op Pier. Het verhaal loopt niet goed af: Pier dood (maar niet aan de duivel overgeleverd), heks voor eeuwig op de vlucht. (Bron: website verslingerdaansalland.nl). Er is zelfs een fietstocht aan deze mythe gewijd.

zaterdag 8 mei: @ lettele

Eerst nog even in Groenlo vervroegd Moederdag vieren. De mijne is er nog. W hoort inmiddels tot de club van de moederloze kinderen, zo’n vereniging waarvan je eigenlijk geen lid van wilt zijn maar waar de meesten van ons ooit in terecht zijn gekomen of nog zullen komen. De meesten: het kan namelijk zijn dat een moeder haar kind overleeft. Lijkt me ook geen pretje, maar ik dwaal weer eens ernstig af. W op de fiets terug naar huis, ik heb weer een paar dagen “verlof”. 

Het was droog tijdens de tocht van Groenlo naar Lettele, maar daarmee is dan ook zo’n beetje alles gezegd. De vier wielen stonden amper stil of Pluvius moest zijn blaas langdurig legen. Gereserveerd, ben niet zo’n voorstander van reserveren maar op steeds meer plekken wordt het tegenwoordig verwacht. Er zijn zelfs campings waar je niet welkom bent als je je vooraf niet hebt aangemeld en bij andere (vooral camperplaatsen) is er gewoon geen plek meer. Hier op de Brandkoele viel het nog wel mee: de nacht van zaterdag op zondag waren 6 van de 12 plekken bezet, geheel conform het reserveringssysteem van de camperplaats.

Toen het later op de middag wat droger werd een verkennend rondje gedaan in de omgeving. Ruim een uur later verkleumd tot op het bot terug (rondje overigens afgebroken). Kachel aan en in de avondstand. 4G-verbinding niet al te best, maar het optreden van een neefje op TV-Gelderland (hij is hydrobioloog stond in de aftiteling) kon ik zonder al te veel beeldbufferingen op mijn laptop volgen. Camperplaats heeft ook wifi, maar dat heb ik niet geprobeerd.

V: 157.634; A: 157.686

heusden, nou tabee dan!

zaterdag 1 mei: @ home

Een paar dagen Heusden (en omgeving): verfrissend en dat kwam niet alleen door de vloeibare zonneschijn! Even een foldertje (visit Brabant) citeren: “Met haar pittoreske straatjes, eeuwenoude panden, vele ateliers en galerieën, unieke winkeltjes en toprestaurants is de sfeervolle vestingstad Heusden een geweldige bestemming voor liefhebbers van kunst, cultuur, historie en goed eten en drinken. Door een grondige restauratie ontving de stad de hoogste Europese restauratie-onderscheiding: de ‘Europa Nostra’. Kom ontdekken waarom bezoekers van over de hele wereld zich hier mengen met lokale bezoekers die de stad aan doen tijdens één van de vele wandel- of fietsroutes in de groene omgeving.” Geschreven in de tijd dat tante Corona nog geen roet in het eten gooide, want zo gezellig zagen al die gesloten restaurants er niet uit.

Twee dagen is eigenlijk te weinig voor deze omgeving, dus we gaan het binnenkort dunnetjes overdoen. Wat ik onder meer gemist heb zijn de opgravingen van het kasteel Heusden. Kasteel Heusden stamt vermoedelijk uit de 12e eeuw. Op de kaart van Joan Blaeu uit 1649 is het bouwwerk nog duidelijk te zien. Je moet je bij deze kaart wel even bedenken dat de werkelijkheid 180 graden gedraaid is: het noorden ligt aan de onderkant. 

Naast het kasteel ontstond een nederzetting die door de komst van de vestingwerken gouden tijden kende: vanaf eind zestiende eeuw bood Heusden als garnizoensstad onderdak aan duizenden soldaten. Het kasteel bleef eeuwenlang intact tot in 1680 de bliksem insloeg in de donjon die op dat moment zo’n 16.000 pond explosieven bevatte. Het torentje kon er niet tegen en ook het kasteel werd vrijwel geheel verwoest, net als de huizen in de directe omgeving. In de vorige eeuw werd een poging ondernomen tot gedeeltelijke reconstructie, maar men nam het niet zo nauw met de oorspronkelijke vormen: het opgetrokken muurwerk had niks meer met het kasteel uit 1680 te maken.

Huiswaarts dus, weer van alles te doen. Een oud mensje wordt 94, een wat jonger meisje 9. Twee keer big party dus. Een beetje oppassen en wat vrijwilligerswerk en voor je het weet staat de camper weer een weekje stil. De dag van het naakt tuinieren (de eerste zaterdag van mei) sla ik dit jaar maar over: beetje frio en daarbij komt dat ik de vorige keer bleef haken achter een rozenstruik. Beetje vervelend wanneer je handen pijn doen, laat staan de rest van het lichaam. Nog even het motto van de komende week en dan zijn we helemaal klaar met drie verhaaltjes over Heusden.

V: 157.453; A: 157.591; Rijomstandigheden: droog, half bewolkt, temperatuur oplopend tot 12 graden

drie pontjes en een brug

vrijdag 30 april: @ heusden

We hebben inderdaad het schitterende weer van woensdag voorlopig definitief moeten inruilen voor Hollandse gorigheid. Gisteren na de eerste verkenning van Heusden net droog thuis kunnen komen, daarna heeft het geregend tot een uur of twaalf vanmorgen. Toch tussen twaalf en drie een redelijk “droog weergat” gevonden om een uitgestippelde route te fietsen: drie-pontjes-en-een-brug heb ik de tocht maar genoemd, je snapt wel waarom. In deze omgeving is het soms moeilijk te bepalen of je nu in Brabant of in Gelderland aan het fietsen bent, grenzen lopen dwars door rivieren: ben je aan de overkant, ben je ook in een andere provincie. Eén troost: het landschap is hetzelfde.

De eerste pont was het Bernse Veer. Het Bernse Veer is één van de drie veerverbindingen over de (gegraven) Bergsche Maas. Sinds de start in 1904 zijn ze gratis voor alle gebruikers. Vanaf 1904 tot begin 2009 was Rijkswaterstaat verantwoordelijk voor het beheer van de veerponten, vanaf 1 februari heeft men die taak op het bordje van de Stichting De Bergsche Maasveren gedeponeerd. Halverwege de rivier overschreden we de grens Brabant – Gelderland.

Het volgende watertje was de Afgedamde Maas, hetwelk ik mocht oversteken met het Veer Nederhemert (op de website van de pont staat trots “sinds 1460”), veerman van dienst was Dick Verhoeks, een gezellige prater. Kosten € 1,10 voor een fietser en je kunt niet pinnen. En wees gewaarschuwd: het bootje vaart niet het hele jaar en als het wel vaart vaart het op zondag niet. Duidelijk toch? Nederhemert is vooral bekend van het Hèmerts Visserskoor, maar dat wist je natuurlijk allang.

De derde pont had ik een paar weken geleden al zien varen toen ik in Woudrichem bivakkeerde: de Aalst II. Deze boot verzorgt de verbinding tussen het Gelderse Aalst en het Brabantse Veen. Deze keer mocht ik het nostalgische kabelpontje wel op, maar mondkapje verplicht en niet contant betalen; pinnen dus!

Eigenlijk hoorde er nog een vierde pont in de route te zitten, maar mijn buienalarm ging af. De pont bij Drongelen bewaren we tot ik met W hier ga fietsen. Het werd de brug bij Heusden die er voor zorgde dat de route een paar kilometer werd ingekort, waardoor ik net voor de nattigheid weer thuis was. De tuibrug maakt deel uit van de N267, mocht je dat al interesseren.

Samenvattend: een leuk tochtje, maar het had wat warmer mogen zijn. Nu het zoemertje aan in de bus, geen fijne warmte: hete kop, kolde veute!

de zuidwaterlinie

De eerste prik zit erin bij mij, W volgt zaterdag. Geruststellende gedachte. Weer een paar dagen aan het werk geweest om het huis van mijn schoonmoeder leeg te ruimen, we zitten inmiddels in week drie. Maandag was de schutting aan de beurt. Wijlen mijn schoonvader heeft het ooit in zijn hoofd gehaald om een schutting van jeneverflessen te bouwen. Dat kunststukje hebben we dus afgebroken. Gelukkig was de glasbak aan de overkant van de weg en passen er 24 flessen in een krat en 39 in een kruiwagen. Na 8.000 flessen zijn we de tel kwijtgeraakt. Bijgaande foto laat het laatste stukje muur zien. Vaste lezeres L te D helpt mee.

Van koningsdag hebben we niet zoveel meegekregen. De meningen over het koningshuis zijn nogal verdeeld in huize Nales. Zo weiger ik als salonrepublikein de vlag uit te steken op deze dag. W is daar veel milder in, maar zelf heb ik grote problemen bij het feit dat er zoiets bestaat als een grondwettelijke uitkering van meer dan anderhalf miljoen voor een meisje van achttien dat alles al heeft. Weet het: ze is pas zeventien, maar binnenkort is het zover! Niet alleen absurd, ronduit schandalig! W attendeerde me op een stukje van André van Gessel in de Gelderlander van vandaag. André is een oud-collega van haar en schrijft wekelijks een stukje in de krant. Dialect, dat wel, maar in de Doetinchemse variant. Vind het moeilijk te lezen, maar vandaag heb ik zijn verhaaltje verslonden; was het helemaal met hem eens. De laatste paar regels voor de liefhebber (ik neem aan dat André het niet erg vindt dat hem citeer): “Nee, dah soort adel het eeuwenlang aan 't tranendal van 't volk bi-jgedrage. Kiek noor de serie the Crown, laes Oranje Zwartboek van Gerard Aalders of kiek noor 't onroerendgoedimperium van prins Bernard jr. 't Is dah olde feodalisme in een modern jeske, moor dooronder zit nog steeds den eigeste beschaafde hoogmoed en afstandelijke arrogantie op basis van bezit wah deur de eeuwe heer met hoere en snoere bi-j mekaar is gesjacherd. Nem mien niet kwaolek, moor door hang ik gin vlag veur uut. Een oranje tompouce bi-j de koffie, dah geet nog net.”

W weer druk met vriendinnen, dus ik twee dagen op verkenning. Was ik laatst in Woudrichem, deze keer vlak in de buurt. Heusden is net zo’n vestingstadje als Woudrichem. Het ligt aan de Zuiderwaterlinie, de vroegere scheidslijn tussen het protestante noorden en het katholieke zuiden. Ik kom er ongetwijfeld nog op terug.

donderdag 29 april: @ heusden

Heel ander weer dan woensdag, scheelt zo’n beetje 10 graden. Toch naar het zuidwesten! Opdracht: kijk even of Heusden en met name minicamping De Reekens wat voor ons in de nabije toekomst is. Natuurlijk voldoe ik graag aan dat verzoek. “Uw vraag is mijn bevel”, mag ik niet van W gebruiken, dus dat doe ik dan ook maar niet. Zo’n anderhalf uur rijden, dus goed te doen. Eén van mijn lievelingsliedjes kwam voorbij: Benny Neyman met Laat maar waaien, laat maar gaan. 

Volgens W is dat mijn lijflied: https://youtu.be/1zjzJmAYrEo

[….] jongen zeur toch niet zolang

Laat maar lekker gaan zoals het gaat

Leef zoals de wind je jasje waait

Doodgewoon met leven doorgaan

Laat maar waaien, laat maar gaan

Je moet je eigen lasten leren dragen

Dan valt het achteraf misschien wel mee

Wat heeft het nou voor zin te zitten klagen

Kom, waai maar lekker met het leven mee

Je moet niet aan je zorgen zitten denken

Want zorgen komen altijd onverwacht

Gewoon er niet veel aandacht meer aan schenken

Een mens is toch veel mooier als ie lacht.

En als je die dan drie keer achter elkaar draait ben je met een poep en een zucht in Heusden bij minicamping De Reekens. Ik had gereserveerd omdat heel Nederland vakantie schijnt te hebben. Was niet nodig geweest: plexat. Emmertje met inhoud cadeau: pen, fietsroutes, kortingsbonnen. Vorige week net 66 plastic emmers van mijn schoonmoeder naar de stort gebracht, deze kleur (geel) zat er niet bij. Steenkoud, dus kachel aan. Blijkt de eerste gasbus leeg te zijn, dat heb je als je in Nederland in het voorseizoen gaat kamperen. Knutselwerk met schroefdraden die anders lopen dan dat je denkt. Hopelijk zit er nog genoeg gas in bus twee. Mooie minicamping (25 plaatsen). Op vertoon van een kortingskaart (Acsi of SVR) 18 € per nacht; komt nog wat toeristenbelasting bij. Grote voordeel: vlak bij Heusden (op loopafstand) en bij een Coop (kleine kilometer op de fiets).

De camping heeft een soort kinderboerderij. Een van de aanwezige beesten is een ezel, je weet wel: zo’n gedomesticeerde versie van de Afrikaanse wilde ezel. Kruis je een vrouwtjesezel met een paardenhengst dan is het resultaat een muilezel. Het eindproduct van een mannetjesezel en een paardenmerrie daarentegen is een muildier. Zowel een muilezel als een muildier zijn in principe onvruchtbaar. Einde lesje biologie.

Even gewacht op droog weer en vervolgens een rondje stad gedaan. De bedoeling was om een stadswandeling te maken, maar om bij dreigend regenweer snel thuis te zijn toch de fiets gepakt. Verrassend stadje, leuk fietsen over de wallen. Bleek nog een gedeelte van het VVN praktisch verkeersexamen te volgen. Morgen meer.

V: 157.311; A: 157.453

Rijtemperatuur teruglopend van 10 naar 8 graden; ruitenwisserweer