zondag 20 maart: van Benidorm naar Santa Pola
Een korte verplaatsing over de N332 (en rond Alicante de A70)
bracht ons puzzeltje naar Santa Pola. Deze badplaats heeft een heel andere
uitstraling dan Benidorm: geen hoogbouw en het geheel ziet er een stuk verzorgder
uit. Langs de stranden loopt een boulevard met veel cafeetjes en restaurants
die nu bezet zijn door een geheel ander publiek dan lallende Engelse jongeren.
Santa Pola hadden we uitgekozen omdat deze zondag zijn naam
eer aan zou doen en we geen zin hadden om door de voorruit naar de zon te
moeten kijken. De weergoeroes hadden ditmaal gelijk: overwegend strakblauw en
een temperatuur oplopend tot 19 graden. Daarbij komt dat Santa Pola heel goed te
befietsen is.
De N332 van Benidorm naar Santa Pola is mooi en kronkelt
door de heuvels langs de kust. Het landschap krijgt al wel een drogere
uitstraling en begint af en toe trekken van een woestijn te krijgen. Dan zie je
ineens weer bloeiende mimosabomen en –struiken langs de kant van de weg. 
En dan komt camperplaats Europa-Aera in zicht, zo’n twee kilometer
buiten de stad. De beoordelingen op Campercontact lopen uiteen van een 1 tot
een 10 en alles wat daar tussen zit. Het terrein is inderdaad een kale
parkeerplaats met boompjes die nog lang niet hoog genoeg zijn om schaduw te
geven (ik vraag me overigens af of ze dat stadium ooit zullen bereiken). Ik
moet er niet aan denken om hier pal in de zon in de zomer te moeten staan, maar
vandaag was het heerlijk om géén schaduw te hebben. Er is een toilet en een
douche en voor de rest is er alles wat een camper nodig heeft om fris te
blijven. De Duitse eigenaar was heel vriendelijk en voor € 9,00 en 3 flappen
voor de stroom nog wel betaalbaar. Toegegeven: het ligt op een industrieterrein
naast een opslagplek voor vuilcontainers, maar de vlotte fietsverbinding naar
de stad (die veel moois te bieden heeft) maakt veel goed.
Vóór de middag dus al op het stalen ros. Over de boulevard
is het aangenaam fietsen. Een paar kilometer uit de kust ligt Isla Tabarca, dat
uitgeroepen is tot beschermd natuurgebied. Je kunt er met een vrij frequente
ferrydienst naar toe. We hebben dit uitstapje maar bewaard voor een volgend
bezoek.
In het midden van de stad staat het castello. Het leek
overigens meer op een verzameling nieuw gemetselde muren, maar het schijnt een echte
(gerestaureerde) oudheid te zijn met onder meer een aantal musea, een kapel en
een expositieruimte (en dat allemaal in die muren verwerkt!).
Santa Pola staat bekend om zijn zoutwinning: kleine lagunes
en kunstmatig aangelegde meertjes leveren zout waaruit dorpen als Santa Pola en
het wat zuidelijker gelegen Torrevieja vóór de komst van het toerisme een deel
van hun inkomsten putten. De zoutmeren aan de rand van de stad zijn een
beschermd natuurgebied geworden: Parque Natural de los Salinas. De stad heeft
zelfs een zoutmuseum (niet bezocht: het grote buiten met het zonnetje trok
meer).
