Een nieuw camperjaar is begonnen: busje ontschorst, uit de
stalling getoverd en voorzien van de nodige dingen (geen water: het vriest
nog!), maar wel twee nieuwe bandjes vóór. Werd er door de garage tussen neus en
lippen door nog een storing geconstateerd in het dashboard: moet in mei maar
gerepareerd worden. Alle systemen even
uitgeprobeerd tijdens een proefweekendje op de camperplaats van Schloss Moyland
bij Kleve. Sta je daar met twee campers op een immens groot terrein (heb je
trouwens wel voldoende bandbreedte voor je tablet, zodat het journaal zonder te
bufferen wordt weergegeven).
We zijn er klaar voor: na de gehele winter veel
camperreisverhalen gelezen te hebben, mag ik ze nu zelf weer schrijven. Veel
ideetjes opgedaan, maar een echt reisplan hebben we niet gemaakt. Het vertrek
is gepland op 10 maart, de terugkomst ergens rond 20 april; “maar” zes weken te
vullen dus. In die zes weken zit in ieder geval een paar dagen Fallasfestiviteiten
in Valencia, de Semana Santa (zeer waarschijnlijk in Lorca) en een paar dagen
fietsen in de Ebro-Delta. En de rest: we zien wel.
De bus heeft inmiddels een andere naam gekregen. Vorig jaar
in de Camargue noemden buren ons: “de mensen van dat Puzzeltje”, dus dat wordt
overplakken.
dinsdag 08 maart:
Pont-à-Mousson
Nog even koffiedrinken bij (schoon)moeder, het was de dag
dat één van de oude mannen die ons vorig jaar ontvallen zijn, 86 zou zijn
geworden en daarna en route. De keuze viel op een tochtje door Nederland en
niet door Duitsland (zou wel korter en sneller geweest zijn, maar minder
ontspannen). Maastricht leverde geen problemen op en rijden door Luik was zoals
gewoonlijk weer een feestje. De Ardennen zagen er als een kerstkaartje uit en
tanken in Luxemburg doe je met big smile (nog geen 86 cent per liter). Voor het
eerst deden we de camperplaats bij de haven in Pont-à-Mousson aan: leuke plek,
maar stervenskoud en overal nog sneeuwhopen. We schoven ons puzzeltje tussen de
witte dozen, de grote witte dozen en de onbenullig grote witte dozen (’s
morgens telde ik overigens ook zes buscampertjes). 16A stroom, dus de kachel hoefde
niet op gas. Te koud om nog te gaan wandelen. Wifi bij de overnachtingsprijs
inbegrepen, dus voldoende hulpmiddelen om plannen te maken voor de dag van
morgen.
Onze nieuwe “Ome Tom” wist de weg wel redelijk te vinden,
maar het is eventjes wennen aan de nieuwe look-and-feel van de Tom-Tom Go 60.
Overigens: de datumstempel op de foto’s loopt de eerste paar
dagen één dag achter.
V: 64.483; A: 65.015
woensdag 09 maart:
Palavas-les-Flots8,5 uur later, 750 kilometer verder en € 85,00 (tolgeld) armer zit je op woensdagmiddag onverwacht aan de Middellandse Zee in de buurt van Montpellier: een kwestie van keuzes maken. Het was een goede keuze: de sneeuw verdween, de temperatuur liep op en na Lyon stonden de eerste fruitbomen in de bloei en hadden veel bomen al blaadjes. Toen we bij Montpellier de eerste palmbomen spotten, was de dag van W. helemaal goed.
Ook op deze gemeentelijke camperplaats aan de haven viel ons
puzzeltje helemaal in het niet bij het grote witte geweld.
Een deel van de reistijd besteed aan Spaanse les: een aantal
cd’s moet ons verder brengen dan “dos cerveza por favor”, inmiddels kunnen we
er al zes tegelijk bestellen; de lessen werpen hun vruchten af!
donderdag 10 maart: fietsen,
nee: wandelen! (Palavas-les-Flots)
Geen wolkje aan de hemel, maar wel een vuiltje aan de lucht:
het schijnt dat bij het huis van (schoon)mama afgelopen dinsdag een onverlaat
het fietsenrek en de fiets van W. een ander uiterlijk heeft gegeven: fietsenrek
verbogen en de fiets redelijk in de kreukels. Niet eerder opgemerkt, omdat we
er niet eerder naar gekeken hebben. Vanmorgen had W. een leuke fietsroute bij
de VVV gescoord, maar mocht na het afladen van de fiets meteen weer terug om
bij de lieve VVV-juffrouw te informeren of Frankrijk ook fietsenmakers heeft.
En jawel! Gekreukelde fiets weer op het gedeukte rek en op naar de vélocipède-boer,
die beloofde zijn best te zullen doen.
Dus wandelen (ik naast een wandelende W. fietsen scheen geen
optie te zijn). Mooie route over een voormalige spoorbaan naar het “Maison de
la Nature”, die alleen fermé was vanwege travaux! We konden wel buiten genieten
van een groot aantal ooievaarsnesten (zeg maar zoals bij Gorssel een paar jaar
geleden), maar verder kon je er alleen maar wandelen. Dat hebben we daar maar
niet gedaan, want inclusief de tocht terug zorgden onze tocht ervoor dat de wandelschoenen
weer 10 kilometer op hun lijstje konden bijschrijven. Veel flamingo’s, kleine
zilverreigers en ander mooi fladderend spul waar W. ongetwijfeld de naam van
heeft genoemd.
De fietsenmaker was een echte prutser (in de goede betekenis
van het woord!), hij prutste de fiets van W. weer tot een functionerend geheel:
alleen “het duurt nog een paar minuutjes”; we besloten dus maar om dat “eventjes
een paar minuten” maar eventjes uit te stellen tot morgenvroeg.
Reisverslagen van Belgische bloggers staan bol van eten en
drinken, het liefst geïllustreerd met foto’s van de genoten spijs en drank.
Laat ik volstaan met: de gerookte kip was lekker en het kippetje van de
Carrefour was zo groot dat ik van de restanten morgen nog een salade kan maken.
vrijdag 11 maart:
Palamós (E)
Fiets opgehaald bij de reparateur. Hij heeft echt een hele
prestatie geleverd: kost een paar flappen, maar dan heb je ook wat en het
voornaamste is: W. erg blij. De vélocipède-boer wilde echter pas om 10 uur zijn
eerste klanten ontvangen (laagseizoen voor de plaatselijke middenstand
natuurlijk, geef ze eens ongelijk!), zodat we een half uurtje voor de deur
mochten wachten (correctie: ik wachten en W. het dorp verkennen). Het weer
rollende materieel op de nog ingedeukte fietsendrager opgeladen en voorzien van
een bagagebord en vervolgens op weg naar Spanje. Vanaf Narbonne was het weer
druk met de nomaden in hun rollende huisjes. Net als vorig jaar gingen ze weer
(tolvrij) twee kanten op: de bruine koppen naar het noorden en de bleekscheten
naar het zuiden. Ook de meisjes stonden weer op de bus te wachten, sommigen
zelfs met stoel.
Het was weer kermis bij de grens (Le Perthus) en de eerste
nederzetting in Spanje (La Jonquera). Vervolgens domweg Ome Tom volgen die ons
liet stoppen bij Empord Area, een camperplek in Palamós (een kilometertje verwijderd
van zee). Een fietstochtje naar en langs zee en door de oude stad gaf W. de
zekerheid dat haar fiets het ook in de Ebro-delta wel zal doen.
V: 65.762; A: 66.064
