Zondag 31 mei
Ik blijf nog een dagje in Langres. OBBB en ik hebben geen
haast. Het weer nodigt uit voor wat lichte activiteiten, een beetje bijkomen
van de rit van gisteren en onder het motto “het lijden moet niet leiden dat het
lijden leidend wordt” genieten van de dag en de omgeving. Beetje het blog
bijwerken: de (gratis) internetverbinding is overdag acceptabel, maar zodra het
hier weer volstroomt zal het wel weer knudde worden (net als gisteravond). En
vooral een beetje verdiepen in Langres, een stad die veel indruk op me maakt.
Ik vertelde gisteren al dat camping Navarre een echte
doorgangscamping is. De eerste gasten vertrokken vanmorgen al om zeven uur.
Velen hebben niet eens de caravan afgekoppeld. Wat een bedrijvigheid de eerste
paar uur op zo’n camping! Je komt ogen tekort (oren niet: mijn
gehoorapparaatjes lagen nog tot 11 uur op het “nachtkastje”). Opvallende
verschijning hier is een zogenaamde Airtop, zo’n daktent bovenop een
4-wheel-drive, waar je met een laddertje naar je slaaphok mag. Wel een
mooi-weer-constructie: achterin is de keuken ingebouwd en je krijgt dan enige
beschutting van de achterklep. De achterbank vormt de bagageruimte. Hoe koken
deze (toch relatief oudere) mensen in de stromende regen? Denk de plaatselijke
horeca steunen.
Toen ik gisteren om ruim twee uur aankwam was er nog een zee
aan ruimte en waren er nog voldoende vrije stroominfuusjes te vinden. Dat was
tegen een uur of acht wel anders: zelfs de oprijpaden werden gebruikt als
kampeerplek. Maar ook op het asfalt kon je goed “plokken” en dat werd dan ook
veelvuldig gedaan: wijnflessen ontkurken. Ik moest me behelpen, mijn
Jumbohuismerkfles heeft een schroefdop.
De ochtend had het motto: “het verrichten van eenvoudige arbeid
adelt de ziel”, hetgeen concreet betekent dat de afwas gedaan moest worden, een
lapje over de vloer gehaald en het fietsje in elkaar gezet.
De wandeling gisteren over de remparts had een aanslag
gedaan op de kuitspieren, dus vandaag wijselijk besloten het stalen ros te
gebruiken, je actieradius wordt dan onmiddellijk vertienvoudigd. Alle (nee dat
niet) bezienswaardigheden van Langres bekeken en het is indrukwekkend. Ik
volsta hier met een paar highlights.
De Crémaillère: in 1858 werd de spoorlijn tussen Parijs en
Mulhouse aangelegd; dit gaf Langres de mogelijkheid om een station te bouwen.
Helaas: Langres ligt 132 meter boven de Marnevlakte, dus moest het station
buiten de stad in het dal komen. Het werd dus een behoorlijke tippel naar
boven voor al die huisbedienden met de zware valiezen van de patron! 30 Jaar
hebben ze moeten sjouwen, de sloebers, toen kwam er een tandradspoor dat het
station met de (boven-)stad verbond: 1447 meters spoor overbrugde het
hoogteverschil. De Crémaillère was de eerste trein in Frankrijk van dit type. De locomotief
op stoomkracht pufte met twee of drie wagons naar boven en legde de afstand in
ongeveer tien minuten af (hoe lang het vehikel er over deed om weer beneden te
komen vertelt de geschiedenis niet). De lijn werd in 1935 geëlektrificeerd. De
stadsontwikkelingen aan de zuidkant van de stad en het verouderd materieel
waren de oorzaak van het beëindigen van de dienst in februari 1971.
Dennis Diderot: midden in de stad staat een standbeeld van
deze schrijver/filosoof/kunstcriticus die geleefd heeft van 1713 tot 1784 en
geboren is in Langres. Hij was een prominente persoonlijkheid van de periode
van de “Verlichting” en dan de radicale variant daarvan. Hij had ruzie met
velen, vooral met de censuur. Overigens ook met zijn ouders, want die lieten
hem in de bak opsluiten (ze waren het niet eens met zijn huwelijk met een dame
die niet genoeg geld in het laatje bracht).
Kathedraal Saint-Mammès: één van de oudheidkundige
stenenverzameling is de kathedraal waarvan de bouw gestart werd in 1150. In
latere jaren is het gebouw behoorlijk opgeleukt, onder andere voorzien van een
façade met twee indrukwekkende torens in 1768 (is er iemand in jaartallen
geïnteresseerd)?